Merhaba kızlar, konu uzun oldugu için hemen konuya gececeğim.
Ciddi, uzun süreli bir birlikteliğim var.Allah kısmet ederse önümüzdeki iki üç yıl içerisinde evlenmeyi planlıyoruz.Erkek arkadasımla ilişkimiz seviyeli, yani isteme,söz gibi merasimler olmadan ailelerle tanışmayı doğru bulmuyorum.Her şeyin zamanında olması gerektiğini düşünüyorum,zaten en korktugum sey de daha evlenmeden ailesiyle yüz göz olmaktı.Defalarca istemesine rağmen annesiyle tanışmaya gitmedim ama doğal olarak o kadar uzun süreli birlikteliğimiz olunca bir iki defa annesiyle karşılaştım(örneğin annesi çalıştıgı yere gelince) bu iki karşılaşmamızda da uzaktan merhaba nasılsınız deyip güleryüzlü davranarak ayrıldım.Samimiyetimiz bundan ileriye gitmedi.Evlendikten sonra da mesafeli olunmasından yanayım.
Bir gün erkek arkadaşımın facene bakarken uzaktan bir kuzenini (erkek arkadaşımın) gördüm,Kafasında çok hoş ,iğne oyası olan, sade, yerel esintiler taşıyan bir tülbent gördüm.(Ben kapalı değilim,annem de değil.Öyle olunca bu tür evimde olmayan yerel, otantik şeylere ilgim artıyor,özeniyorum.Kendi evimde de böyle el işleri yapılmaz, bilinmez,iğne oyası oldugunu bile bilmiyordum daha sonra arastırınca öğendim.)Çok hoşuma gitti.Erkek arkadaşıma dedim ki o ablanın kafasındaki tülbent çok hoş, bayıldım.Nerden almış, biz de alalım dedim.Ben cok severek ya dolabımda saklarım ya fular olarak kullanırım dedim.Oda gerek yok canım annem de vardır ben ondan getiririm sana dedi.Ben kabul etmedim nerde satılıyorsa parasını verip alalım dedim.Bulamayız, ben annemden sana getirecegim dedi.(Annesi de türbanlı ve böyle el işlerini çok yaptıgını biliyorum.)
Bir gün bana bir yazma getirdi.İstediğim şeyle alakası yoktu.Kenarları pembe boncuklu,alacalı bulacalı çocuk işi bir yazmaydı.Bozuntuya vermedim, çok begendiğimi söyledim, teşekkür ettim. (Belki evlerinde iğne oyası yoktur dedim kalbimi karartmadım ama bunu göndermesi de sanki çocugun ağzına bir parmak bal çalıp kandırmaktı benim için.)
“Bir tane çok güzel bir yazma vardı,aslında onu istedim ama annem vermedi.Bunu ilk kim evlenirse ona verecegim 250 liraya yaptırmış” dedi.Senin merak edeceğini bildiğim için fotografını çektim dedi.Fotografa baktım ki bildiğiniz benim istediğim iğne oyası yazmadan.Çok kırıldım ama bir şey demedim. Günlerce aklımdan çıkmadı bu olay.Bu tür şeylerle ilgisi olan arkadaşlarıma soruyorum.250 liraya iğne oyası yazma oluyor mu diyorum.Kime söylesem üstüme gülüyorlar,benim annem,ablam da yapıyor, bunun piyasası 15 lira hadi bilemedin 20 lira diyorlar.Kim sana söylemişse dalga geçmiş, biz sana yaptırırız diyorlar.
Erkek arkadaşıma olaydan biraz geçtikten sonra dedim ki kızların ablaları da iğne oyası yapıyormuş, hem de 15 liraya,ben kendime yaptıracagım, annene de söyle de çok paraya yaptırmış ona da kızlara yaptıralım,hatta annene hediye etmek isterim dedim.(Aslında niyetim bu değildi, gidip annesine söylemesi,annesinin verecegi tepkiyi merak ediyor olmamdı)
Eve gittiğinde biz telefonla konuşurken,o sırada benim söylediklerimi annesine söyledi.Annesi de 250liraya yaptırmadığını 15liraya yaptırdığını, ”şaka” yaptıgını söyledi.Ben o an kendimi tutamadım,bir sinir boşalması yaşadım. ”Bide diyor ki ilk evlenene vereceğim, sanki bu babaannelerinden kalan elmas yüzük.Annen resmen bizimle dalga geçti.Ben gidip insanlara 250 lira olur mu diye sordugumda herkes üstüme gülüyordu.Aklınca şaka yapmış.Resmen seni küçük düşürdü.Beni sevmek,değer vermek zorunda değil ama, sen oğlusun,sen bana söz verip annenin kapına gitmişsin,senin hatrına vermeliydi,seni bana karsı mahcup göndermemeliydi.Konu bir bez parçası değil, konu annenin davranışları.Benim ihtiyacım yok,ben öğretmenim, gider parasını verir alırım ama annenin yaptıgı ayıp.15liralık şeyi bile nasıl yüceltiyor, annende ayıp,hatır gönül ilişkileri gibi kavramlar hiç yok, böyle bir şeyi ilk defa sizde görüyorum,biz böyle değiliz biz gözü gönlü geniş insanlarız,insanlarla bir şeyler paylaşmayı, onlara bir şeyler hediye etmeyi, en değerlilerimizi bile canın sağolsun deyip kaldırıp veren insanlarız.Demek ki senin annen için para, insanlarla ilişkisinden,hatır gönül meselelerinden daha üstün” gibi bazı cümleler sarf ettim.
Bunlardan bazılarını annesi duydu,bazılarını duymadı, ne kadarını duydu onu da bilmiyorum.Tabi annesi şaşırmıştır,neye ugradıgını sasırmıştır.O sinirle telefonu kapattım.Daha sonra biraz düzelir gibi olunca da erkek arkadaşım bana kızdı, bundan sonra birbirinizin yüzüne nasıl bakacaksınız, ben seni tanıyamadım o an gibi şeyler söyledi.Onunla arayı düzelttik,annesiyle ilgili de ona bir şey konuşmuyorum.Ama içimde hala öfkeliyim.Olay bu, evlenince bile mesafeli olmaktan yanaydım, daha şimdiden yüz göz olduk o da cabası....
Ben cok mu büyüttüm kızlar,sinirime hakim olamamakla çocukluk yaptım biliyorum ama annesinin davranışları çok mu dogruydu altı üstü 15 liralık bir şey için bu kadar insanları germeye, birbirine düşürmeye ne gerek vardı.Hadi vermiyorsun vermiyorsun (vermek zorunda da değilsin)onu 250liraya yaptırdım diye niye yalan söylüyordun?ki ben insanlardan bir şey isteyecek biri değilim, istememiştim de nerde satılıyorsa gidip alalım demiştim.Yenilerde oğlunu nişanlandıran bir teyzem gelinine araba hediye etti.Benim ailem bu kadar insanlara değer verirken,gözleri parayı görmezken onların yaptıgı iki kuruş şeyin hesabını yapmak değil midir? Çok kırgınım,daha şimdiden bütün bağlarımız koptu.Hatırladıkça içim kinle kaplanıyor, bu erkek arkadaşımla olan ilişkimizi de etkiliyor..Ben çok mu büyüttüm kızlar yoksa haklı mıydım, ya da annesi böyle bir şeyi neden yapmış olabilir,içinde fesatlık oldugundan mı yoksa bilinçsizce mi…Zaten amacını anlasam bir şekilde saflığından yapmış deyip kendimi avutabilirim, ama ben bu işten hiçbir şey anlamadım...
Ciddi, uzun süreli bir birlikteliğim var.Allah kısmet ederse önümüzdeki iki üç yıl içerisinde evlenmeyi planlıyoruz.Erkek arkadasımla ilişkimiz seviyeli, yani isteme,söz gibi merasimler olmadan ailelerle tanışmayı doğru bulmuyorum.Her şeyin zamanında olması gerektiğini düşünüyorum,zaten en korktugum sey de daha evlenmeden ailesiyle yüz göz olmaktı.Defalarca istemesine rağmen annesiyle tanışmaya gitmedim ama doğal olarak o kadar uzun süreli birlikteliğimiz olunca bir iki defa annesiyle karşılaştım(örneğin annesi çalıştıgı yere gelince) bu iki karşılaşmamızda da uzaktan merhaba nasılsınız deyip güleryüzlü davranarak ayrıldım.Samimiyetimiz bundan ileriye gitmedi.Evlendikten sonra da mesafeli olunmasından yanayım.
Bir gün erkek arkadaşımın facene bakarken uzaktan bir kuzenini (erkek arkadaşımın) gördüm,Kafasında çok hoş ,iğne oyası olan, sade, yerel esintiler taşıyan bir tülbent gördüm.(Ben kapalı değilim,annem de değil.Öyle olunca bu tür evimde olmayan yerel, otantik şeylere ilgim artıyor,özeniyorum.Kendi evimde de böyle el işleri yapılmaz, bilinmez,iğne oyası oldugunu bile bilmiyordum daha sonra arastırınca öğendim.)Çok hoşuma gitti.Erkek arkadaşıma dedim ki o ablanın kafasındaki tülbent çok hoş, bayıldım.Nerden almış, biz de alalım dedim.Ben cok severek ya dolabımda saklarım ya fular olarak kullanırım dedim.Oda gerek yok canım annem de vardır ben ondan getiririm sana dedi.Ben kabul etmedim nerde satılıyorsa parasını verip alalım dedim.Bulamayız, ben annemden sana getirecegim dedi.(Annesi de türbanlı ve böyle el işlerini çok yaptıgını biliyorum.)
Bir gün bana bir yazma getirdi.İstediğim şeyle alakası yoktu.Kenarları pembe boncuklu,alacalı bulacalı çocuk işi bir yazmaydı.Bozuntuya vermedim, çok begendiğimi söyledim, teşekkür ettim. (Belki evlerinde iğne oyası yoktur dedim kalbimi karartmadım ama bunu göndermesi de sanki çocugun ağzına bir parmak bal çalıp kandırmaktı benim için.)
“Bir tane çok güzel bir yazma vardı,aslında onu istedim ama annem vermedi.Bunu ilk kim evlenirse ona verecegim 250 liraya yaptırmış” dedi.Senin merak edeceğini bildiğim için fotografını çektim dedi.Fotografa baktım ki bildiğiniz benim istediğim iğne oyası yazmadan.Çok kırıldım ama bir şey demedim. Günlerce aklımdan çıkmadı bu olay.Bu tür şeylerle ilgisi olan arkadaşlarıma soruyorum.250 liraya iğne oyası yazma oluyor mu diyorum.Kime söylesem üstüme gülüyorlar,benim annem,ablam da yapıyor, bunun piyasası 15 lira hadi bilemedin 20 lira diyorlar.Kim sana söylemişse dalga geçmiş, biz sana yaptırırız diyorlar.
Erkek arkadaşıma olaydan biraz geçtikten sonra dedim ki kızların ablaları da iğne oyası yapıyormuş, hem de 15 liraya,ben kendime yaptıracagım, annene de söyle de çok paraya yaptırmış ona da kızlara yaptıralım,hatta annene hediye etmek isterim dedim.(Aslında niyetim bu değildi, gidip annesine söylemesi,annesinin verecegi tepkiyi merak ediyor olmamdı)
Eve gittiğinde biz telefonla konuşurken,o sırada benim söylediklerimi annesine söyledi.Annesi de 250liraya yaptırmadığını 15liraya yaptırdığını, ”şaka” yaptıgını söyledi.Ben o an kendimi tutamadım,bir sinir boşalması yaşadım. ”Bide diyor ki ilk evlenene vereceğim, sanki bu babaannelerinden kalan elmas yüzük.Annen resmen bizimle dalga geçti.Ben gidip insanlara 250 lira olur mu diye sordugumda herkes üstüme gülüyordu.Aklınca şaka yapmış.Resmen seni küçük düşürdü.Beni sevmek,değer vermek zorunda değil ama, sen oğlusun,sen bana söz verip annenin kapına gitmişsin,senin hatrına vermeliydi,seni bana karsı mahcup göndermemeliydi.Konu bir bez parçası değil, konu annenin davranışları.Benim ihtiyacım yok,ben öğretmenim, gider parasını verir alırım ama annenin yaptıgı ayıp.15liralık şeyi bile nasıl yüceltiyor, annende ayıp,hatır gönül ilişkileri gibi kavramlar hiç yok, böyle bir şeyi ilk defa sizde görüyorum,biz böyle değiliz biz gözü gönlü geniş insanlarız,insanlarla bir şeyler paylaşmayı, onlara bir şeyler hediye etmeyi, en değerlilerimizi bile canın sağolsun deyip kaldırıp veren insanlarız.Demek ki senin annen için para, insanlarla ilişkisinden,hatır gönül meselelerinden daha üstün” gibi bazı cümleler sarf ettim.
Bunlardan bazılarını annesi duydu,bazılarını duymadı, ne kadarını duydu onu da bilmiyorum.Tabi annesi şaşırmıştır,neye ugradıgını sasırmıştır.O sinirle telefonu kapattım.Daha sonra biraz düzelir gibi olunca da erkek arkadaşım bana kızdı, bundan sonra birbirinizin yüzüne nasıl bakacaksınız, ben seni tanıyamadım o an gibi şeyler söyledi.Onunla arayı düzelttik,annesiyle ilgili de ona bir şey konuşmuyorum.Ama içimde hala öfkeliyim.Olay bu, evlenince bile mesafeli olmaktan yanaydım, daha şimdiden yüz göz olduk o da cabası....
Ben cok mu büyüttüm kızlar,sinirime hakim olamamakla çocukluk yaptım biliyorum ama annesinin davranışları çok mu dogruydu altı üstü 15 liralık bir şey için bu kadar insanları germeye, birbirine düşürmeye ne gerek vardı.Hadi vermiyorsun vermiyorsun (vermek zorunda da değilsin)onu 250liraya yaptırdım diye niye yalan söylüyordun?ki ben insanlardan bir şey isteyecek biri değilim, istememiştim de nerde satılıyorsa gidip alalım demiştim.Yenilerde oğlunu nişanlandıran bir teyzem gelinine araba hediye etti.Benim ailem bu kadar insanlara değer verirken,gözleri parayı görmezken onların yaptıgı iki kuruş şeyin hesabını yapmak değil midir? Çok kırgınım,daha şimdiden bütün bağlarımız koptu.Hatırladıkça içim kinle kaplanıyor, bu erkek arkadaşımla olan ilişkimizi de etkiliyor..Ben çok mu büyüttüm kızlar yoksa haklı mıydım, ya da annesi böyle bir şeyi neden yapmış olabilir,içinde fesatlık oldugundan mı yoksa bilinçsizce mi…Zaten amacını anlasam bir şekilde saflığından yapmış deyip kendimi avutabilirim, ama ben bu işten hiçbir şey anlamadım...
Son düzenleme:
hıncınızı almak istiyorsanız daha zekice yollara başvurulabilirdi. tavrınızı beğenmedim
