- 10 Şubat 2023
- 112
- 25
- 28
-
- Konu Sahibi denizmelekk
- #41
Aklım almıyor gerçekten sizin sadece bu kadar yerde yazan yazıdan anlayıp üzüldüklerinize bu adam nasıl kalpsizdi de acımadı üzülmedi bize. Okuyacağım canım çok sağol…
Sizi üzmek istemiyorum ama evladinizin da sebebi olmuşsunuz...2 kere fiziksel şiddet yüzünden bebek kaybedip, ısrarla yeniden hamile kalıp dünyaya getirme motivasyonunu anlayamıyorum ben.O kadar güç aldım ki söylediklerinizden. Boşanmak konusu geçerken bile annemle aramızda konuşurken Allah göstermesin ama diye bahsediyoruz. Yani illa devam etsin diye değil zor bir şey diye. Siz başarmışsınız. Eğer yapabilirsem en büyük sebebim sizin dediğiniz gibi oğlumun gözünde güçsüz gurursuz görünmek istemediğimden…
Ba a figürü de ne baba figürü ha gerçekten görmeden büyürse çok zarar görür. İskele babası.Arkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…
Nasıl doldurmuşlar kazık kadar adamı? Biraz da siz doldurun madem diyeceğim ama dolum tek taraflı yapılıyormuş sizde. Karaktersiz omurgasız silik adamla evlenmekle kalmamış baba yapmışsınız. Sonra da çocuğum babasız büyümesin. Aman ayrılmayın böyle babayı kocayı bulamazsınız. Size şiddet uygularken çocuğunuz yapma baba derse ona da çakar iki tane. Dayağı tek yememiş olursunuz. Fiziksel şiddet, hakaret, sevgisizlik, ortalarda sinir krizi geçirip küfürler eden kayınvalide varken aynen babasız büyümesin.Canım benim işte bu dediğinin aynısını yapmıştım ama memlekete gittiğimde doldurmuşlar bunu bi geldim ki adam oğlunu beni gözden çıkarmış…
Yanlış anlamayın ama nasıl bi baba figürü bu? Herkesin bahanesi de aynı. Böyle babayı zaten görmez olsun çocuk. Nasıl bi kafa yapısı bu ki dayak yediğiniz bu sebeple düşük yaptığınız adamdan 3 kere hamile kalıyorsunuz bile isteye? Kaçın kurtarın kendinizi yoksa 4-5 yıla 2-3 çocukla daha beter duruma geleceksinizArkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…
Canım kardeşim daha neyi düşünüyorsun. Şimdi barışsan bile, gururunu ayaklar altına alıp eve dönsen bile senin evliliğin ömür boyu sürmez. Çocuğun sınav senesindeyken, ergenlik dönemindeyken, bilinçliyken, babasına alışmışken düzen bozmaktansa böylesi daha hayırlı geldi bana. Yaşın daha çok genç, yıllarını heba etmiş değilsin. Umudunu yitirme, Allah güç kuvvet versin.daha önce eve girmeyeyim diye kilidi değiştirmişliği var…
Arkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…
Eşinizi bu kadar parmağında oynatan bu anne/kardeş, sizin oğlunuza neler yapacak hiç düşündünüz mü? Yani tamam sağlıklı bir ilişki varsa anne/baba ile büyüyen çocuk tabi ki mutlu olur ama anne/baba iletişimi problemliyken o evde birşeyden anlamaz daha küçük dediğiniz bebek bile mutsuz olur hissedip birşeylerin yolunda gitmediğini.Arkadaşlar selam, yaşadıklarımı yaşamış olup belki yardımı olacak birileri vardır.
İki buçuk yıllık evliyim. Evlilik öncesinde bile ailelerin anlaşamadığı en ufağından eşyaları kim alacak diye kavgaların olduğu, KPSS de iyi puan alamadım ve memur olamadım diye düğünün karşı taraf tarafından ertelenmeye çalıştığı çok zor süreçler yaşadım. Ama eşimi seviyordum ve aynı eve girdiğimizde mutlu oluruz ümidiyle hep dayandım sabrettim ve evlendim. Eşimin annesi ilk başlarda hep evliliğimizin içindeydi. Eşim en ufak bir kavgamızı bile hemen annesine ve kız kardeşine anlatırdı. Annesi beni arardı ve ben küçük bi çocukmuşum gibi annesine açıklama yapardım. Haklı olsam bile. Psikolojik şiddetin yanı sıra ( evlenirken ailemin maddi durumu olmadığı için düğünümü kendim borçlanarak yaptım ve her kuruşunu ödedim) mesela senin anan baban sana bir şey mi yaptı. Senin mesleğin mi var ( özel sektörde yurt dışı bağlantılı iyi bir kariyerim var ama memur değilim diye sıfırım gözlerinde), çok şiddetli sayılmasa da fiziksel şiddette yaşarken iki kez düşük yapıp bebeklerimi kaybetmiştim. İlişkimiz biraz normalleşiyor gibi hissettiğim bir dönemde tekrar hamile kaldım ve bu sefer sağlıklı bir bebeğe hamileydim. Ama yine benzer konularda üzüntüler yaşadım. Eşim memur olmasına rağmen farklı işler de yaparak sürekli dışarıda vakit geçiriyor bu yüzden de hep sorunlar yaşadık. Yine böyle bi olay yaşarken son kontrole gittiğimde doktor beni sezeryane alırken yanımda annem vardı ve onu annem hastaneye çağırdı. Doğumdan sonra benimle annem ve teyzemin ilgilenmesini istedim diye onun kardeşi ve annesi kıskançlık yapıp iki günlük lohusayken evimde kavga çıkardı ve annem ve teyzeme bildiğimiz en ağır küfürlerden olan şeyler söyledi. Eşim ilk defa benim yanımda olarak beni korumuştu. Daha sonra oğlumun kırk banyosu için kayınvalidemi eve çağırmıştım kendi annemde yanımdaydı. O gün annem saat beş gibi gitmişti kayınvalidem akşama şehir dışından öteki teyzemin geleceğini biliyordu ve bilerek geç saatlere kadar oyalandı. Bende eniştemin büyük kuzenleriminde geleceğini haber verdiğim anda kendini yerlere atıp bağırmaya başlayarak onu evden kovmamla beni suçladı. Kocam ilk başta annesini savunmuştu ama nasıl olduysa kadın bana bağırırken ses kaydına almıştım ve ses kayıtlarında şunlar vardı: oğlum vurduysa haketmişsindir. Oğlum benim göz yaşlarımı görsünde seni dövsün. Oğlum beni dinler seni boşasın. Bu eve annen baban girmeyecek. Oğlumdan hiç bir şey istemeyecek gibi cümleler. Oğlu bunları dinlediğinde benim haklı olduğumu ve uyanacağını söylemişti taki babamdan çok sevdiğim dedemi kaybettikten sonra oğlumla ilk bayramı dedemin evinde geçirmek istediğim için memlekete gidene kadar . Ki en başında eşim şehir dışından kuzeninin geleceğini söyleyip beni kendi göndermek istemişti. Döndüğümde ise benimsin zamanlar destekleyen adam gitmiş evliliğin en başındaki adam geri gelmişti. Oğlu ve benim yokluğumla yüzleştiğini ve bi gün gitmek istersem dur demeyeceğini söyledi. Şok olmuştum sonradan öğrendimki kardeşi her saat onunla ilgilenmiş ve abicim sakin kendini yalnız hissetme gibi manipülasyonlar yapmıştı. Neyseki kardeşi başka bir Şehre atandı ve gitmişti ki dün sadece bir konuda konuşurken dik bir ses tonuyla ona çıkıştığımı söylerek instagramındaki bütün fotoğrafları silip her yerdeki profillerinde olan birlikte fotoğraflarımızı silip beni takipten çıktı. Annesinin hesabındanda beni takipten çıkmış. Şimdiye kadar evlilik yıldönümlerinde sevgililer günlerinde benzer kavgalar çıkarıp günü hep atlattı. Ama bu ilk anneler günümdü. Ve yine kutlamadı .Oğlum üç buçuk aylık. Çok bitkin kırgın ve üzgünüm. Şimdiye kadar her kavgayı boşanmaya getirirdi. Yine öyle yaptı. Dün çok üzüldüm ve babamın evine gelmiştim. Burada kaldım. Ailem bana destek ama oğlum çok küçük. Baba figürü olmadan büyütmekten çok korkuyorum. En çok ağırıma giden üç aylık oğlunu boşanırsak 15 günü bir görürüm diyecek bir merhamete sahip olması.
Evimin çoğu eşyasını ben aldım ben ödedim. Yüzsüz gibi dönmek istemiyorum. O asla aramaz gelmez geri dönmek ağırıma gidiyor. Oğlumun her şeyi kendi evimde. Babamlarda kalıp onları da üzüyorum. Sizce ne yapmalıyım…