Küçük bebekle hamilelik!

Y lerin annesi

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
27 Temmuz 2016
97
64
3
32
Merhaba arkadaşlar aslında konu çok uzun ama kısaca özet geçeyim. 19 aylık bi oğlum ve 30 haftalık ikiz gebeyim. İkizler normale göre daha ağır ve yorucu hamilelik sürecini bildiğim için katlanıyorum kendimce avutuyorum kendimi ama gelgelrlim iki gündür çol gerginim. Oğlumla iletişimmiz iyi anlattığım zaman anlıyor yapmıyor ama yapmadığında da hatasını anlaması için mesela dışarda ise eve sokuyorum ağlamıyor yanlış yaptığını bildiği için. (hata derken düşmesi kalkması vs değil ona zarar verecek şeylere inatla yapması uyarımı dikkate almaması bunu yapmamın sebebi de bebekler doğduğunda zorluk çekmemem yoksa 1,5 yaşında çocuğa garezim yok her neyse) bu akşam kayınvalidem arkadaşımı geçirirken oğlumda gitmek istedi aldı kucağına bişey demedim ama ben gitmedim için oğlumda ağladı anne diyr eve getirdi bu sefer gitmek için ağladı bende içeri sokup kapıyı kapadım evlerine gittiler dedim ağladı sonra süt yapmaya gittim sütünü alıp yatağına yatar uyur normalde süt için ağladı bu defa yerden kalkmasını istedim yapmadı kucak istedi alamadım için üzüldüm sonra bu sinir olarak yansıdı bu defa sert şekilde kalkmasını istedim yine yapmadı yerde uyuyacak mış neyse benim sinirlerim çok bozuldu sonra kayınvalidem geldi çocuğu kucağına aldı oğlum yavrum diye sevdi yatağına yatırdı onunda çok uykusu olduğu için uyudu. Mesele kendimi kötü bi anne gibi hissediyorum çocuğuma bağırdım kucağıma alamadm sanki bu anlar geri gelecek gibi boş yere üzdüm diye kendimi yiyorum şu an oğluma karşı tavrım yanlış mı bunu öğrenemek istiyorum :(
 
Çocuğum yok bekara karı boşamak kolay derler ya, kucağınıza alamadığınızda keşke sizde yere oturup sarılsaydınız belki sakinleşirdi. Allah yardımcınız olsun.
 
Oturup sarıldğımda kucak istiyor alamadım için üzülüyorum hem dışarı hem beni istediği için ağladı bide uyku çok bunalttı ne bileyim sonra bende kızdım kendime verseydim sütü orda içseydi de o kadar ağlamasaydı diye :( hamilelik de bunaltıyor aklım karman karışık ne yaptığımı bilmiyorum sanki oğlumu çok seviyorum bağırdım zaman bile kendimi yiyorum ama öle anlar oluyor ki Rabbim sabır versin :/
 
O psikolojiyi en iyi anlayanlardan biriyim kızlarımın arası 15 ay ve çok zordu. Benim yanımda kimsem de olmadı bir ara bakıcı denedim ama yalnızca son bir ay ve ikinci Kızımın 20. Gününe kadar sabır edebildim. Ben kızlarımın altını bile başkasına değiştirtmedim biraz fazla bağımlıyım elbette öyle ol demiyorum ama bu süreçte sende yaşanan değişimin o da bence farkında senin için çok zor olucak ama doğum sonrası bile önceliğin oğlun olsun ikizler zaten bol bol emicekler uyucaklar inş... Allah kolaylık versin
 
canim cocuklarin uykusu gelince sacmaliyorlar genelde..catacak aglayacak yaramazlik yapacak yer ariyorlar..bir muddet aglasin yaramazlik yapsin yeterki kendine zarar vermesin..bazi anlar hepimizde oluyor, kotu annemiyim diye..ama kim mukemmelki? elimizden geleni yapalimda..birde hatalardan bizde ogreniyoruz..bi dahakine boyle olursa yere birlikte oturup onu dizine oturtup sarilirsin, daha iyi bir his verir sana
 
Merhaba arkadaşlar aslında konu çok uzun ama kısaca özet geçeyim. 19 aylık bi oğlum ve 30 haftalık ikiz gebeyim. İkizler normale göre daha ağır ve yorucu hamilelik sürecini bildiğim için katlanıyorum kendimce avutuyorum kendimi ama gelgelrlim iki gündür çol gerginim. Oğlumla iletişimmiz iyi anlattığım zaman anlıyor yapmıyor ama yapmadığında da hatasını anlaması için mesela dışarda ise eve sokuyorum ağlamıyor yanlış yaptığını bildiği için. (hata derken düşmesi kalkması vs değil ona zarar verecek şeylere inatla yapması uyarımı dikkate almaması bunu yapmamın sebebi de bebekler doğduğunda zorluk çekmemem yoksa 1,5 yaşında çocuğa garezim yok her neyse) bu akşam kayınvalidem arkadaşımı geçirirken oğlumda gitmek istedi aldı kucağına bişey demedim ama ben gitmedim için oğlumda ağladı anne diyr eve getirdi bu sefer gitmek için ağladı bende içeri sokup kapıyı kapadım evlerine gittiler dedim ağladı sonra süt yapmaya gittim sütünü alıp yatağına yatar uyur normalde süt için ağladı bu defa yerden kalkmasını istedim yapmadı kucak istedi alamadım için üzüldüm sonra bu sinir olarak yansıdı bu defa sert şekilde kalkmasını istedim yine yapmadı yerde uyuyacak mış neyse benim sinirlerim çok bozuldu sonra kayınvalidem geldi çocuğu kucağına aldı oğlum yavrum diye sevdi yatağına yatırdı onunda çok uykusu olduğu için uyudu. Mesele kendimi kötü bi anne gibi hissediyorum çocuğuma bağırdım kucağıma alamadm sanki bu anlar geri gelecek gibi boş yere üzdüm diye kendimi yiyorum şu an oğluma karşı tavrım yanlış mı bunu öğrenemek istiyorum :KK43:
Size en cok ihtiyaci oldugu donemde hamile olmaniz nedeniyle buna üzülmesi cok dogal bence.Yas farkı bu kadar az olunca ilk çocuğa epey yazık oluyor.Keske biraz daha bekleseydiniz demek icin de artik cok gec olduguna göre Allah yardımcınız olsun demekten baska care yok tabi.
 
Back
X