Çocuk için kavga etmeyi hiç anlamam, çocuk kavgalarına da karışmam, küfürden uzak tutulmuyor çocuklar, sokakta duyuyor, okulda duyuyor, yanınızda yörenizdeki insanlardan duyuyor, bir şekilde mutlaka küfürle tanışıyorlar, kızım 3 yaşlarındayken bir arkadaşım kızımın yanında küfürlü bir laf etti, çocuklar çabuk kapıyor, mahalle marketine gittik kızım adama o küfürü söyleyip hoşçakal ..... dedi, ben kızardım utancımdan, özür diledim, biz öğretmedik dedim, beni bilirler çocuğuma öyle şeyler öğretmem ama sonuçta çocuk benim çocuğum, ayıp benim ayıbım oluyor, kızım oyuncak bebeğini sallardı ağzında o küfür ama isim sanarak söylüyor, bebeğim ....yi uyutuyorum diyordu, aylarca o kelimenin terbiyesiz birşey olduğunu anlattım, söylersen insanlar üzülür sana küser gibi şeyler dedim, terbiyesizlik ne demek bilmiyorlar, terbiyeli, terbiyesiz ayrımı yapabilmesi için anlayacağı gibi örnekler verdim, bir daha söylemedi ama unutana kadar hep ya birine söylerse diye diken üstündeydim.
Birde öcü diye birşey olmadığını unutturana kadar çok uğraşmıştım, sağolsun bir komşu teyzemiz çocuklar uslu otursun diye öcü var, öcü geliyor diye diye kızımın korkmasına neden olmuştu, çocuk en ufak birşeyde anne öcü geliyor korkuyorum deyip kucağıma çıkardı.
Çocuklar küfür edince gülüp geçmemek lazım, çocuk o dememek lazım, gülünce güzel birşey gibi algılayıp sürekli söylüyorlar, bazı insanlar küçük çocukların küfür etmesini şirin buluyor ama bence şirin de değil komik de değil.