bu zaman kadar sorun etmedim. görmezden geldim idare ettim yine çözüm bulamadım anlamıyor.şu çok kızdıkları kayınpederim doğru yapmıyor hiçbir davranışını tasvip etmiyorum.ama dedikleri doğru.geçen gün kayınvalidem ve kaynımın yanında rezil etti beni. (ona cimdik atıp bişeye olmaz dedim o da onlara açık açık anlattı neden cimdik attığımı.sinirlendim soğuk durdum.sonra konuştum ama içimden kızgınlığımı anlatmak gelmedi.şakayla karışık bahsettim yine anlamadı)sonra geçen gün o çok kızdıkları kp (hep beraberiz kv kaynım kp yine benle dalga geçiyor onların yanında)dedi ki"oğlum yapma ben annenizle böyle konuşuyormuyum sizin yanınızda böyle davranıyorsun dikkatimi çekti"dedi sözle uyardı.ama eşim güldü tabi babası böyle dese de tersini yapar diye hiç dikkate almadı bile.kv'de "onlar birbirinin şakalarından anlıyor,sen karışma" dedi.konuyu kapamaya çalıştı.
dün akşam ağladım en sonunda ağlamama rahatı bozulnuş şekilde uyandı sen rüyanda mı ağlıyorsun dedi.hayır dedim uyuyamadım,noldu dedi, o an çok bezmiş hissettim kendimi yok bir şey sen kaldığın yerden uyumaya devam et dedim sinirlice tamam dedi.sabahta kalkıp işe giderken bir şey demeden gittim.
derdimi anlatmaya çalışsam hep aynı cümlelerle karşılık verecek ben özür dileyecek bir şey mi yaptım çok uzatıyorsun(ben her iddasına varım tüm hemcinslerimden daha az bahsederim)bende aynı şeyleri duymaya bıktım o yüzden kırıldığım içimi yiyen bir şey varsa anlatmak gelmiyor ona içimden.o da hiç neden üzülüyorum diye kafa yormaktansa(tabi kendisi hep haklı ya korkuyor haksız çıkacak diye) öyle can sıkıntısından trip attığımı düşünüyor(hep kendi en iyisi ya)çocukça davrandığımı düşünüyor.yine suçlu ben annesinin yanında bile ister ciddi ister şaka ile karışık hep kötü ben.(ben bile onun bu düşüncelerini anlarken o beni anlamamkta insan üstü çabasına devam ediyor)
hani görmezden gelip idare de ettim hiç birini yapmasam fevri olmuş olayım da,yapınca da bir çözümü olmadı bende peygamber değilim sabrımın iyi niyetimin sınırı var ve o artık sınırlarını zorlamaya başladı,maçına filanda karışmıyorum.takım takım diye kudurduğu takım kendi yaşında bekar bir iki hayırsız insandan ve bolca kendinden ufak çocuklardan oluşuyor başkası soksun gözüne yaptığı saçma şeyleri diyorum.artık
dün akşam ağladım en sonunda ağlamama rahatı bozulnuş şekilde uyandı sen rüyanda mı ağlıyorsun dedi.hayır dedim uyuyamadım,noldu dedi, o an çok bezmiş hissettim kendimi yok bir şey sen kaldığın yerden uyumaya devam et dedim sinirlice tamam dedi.sabahta kalkıp işe giderken bir şey demeden gittim.
derdimi anlatmaya çalışsam hep aynı cümlelerle karşılık verecek ben özür dileyecek bir şey mi yaptım çok uzatıyorsun(ben her iddasına varım tüm hemcinslerimden daha az bahsederim)bende aynı şeyleri duymaya bıktım o yüzden kırıldığım içimi yiyen bir şey varsa anlatmak gelmiyor ona içimden.o da hiç neden üzülüyorum diye kafa yormaktansa(tabi kendisi hep haklı ya korkuyor haksız çıkacak diye) öyle can sıkıntısından trip attığımı düşünüyor(hep kendi en iyisi ya)çocukça davrandığımı düşünüyor.yine suçlu ben annesinin yanında bile ister ciddi ister şaka ile karışık hep kötü ben.(ben bile onun bu düşüncelerini anlarken o beni anlamamkta insan üstü çabasına devam ediyor)
hani görmezden gelip idare de ettim hiç birini yapmasam fevri olmuş olayım da,yapınca da bir çözümü olmadı bende peygamber değilim sabrımın iyi niyetimin sınırı var ve o artık sınırlarını zorlamaya başladı,maçına filanda karışmıyorum.takım takım diye kudurduğu takım kendi yaşında bekar bir iki hayırsız insandan ve bolca kendinden ufak çocuklardan oluşuyor başkası soksun gözüne yaptığı saçma şeyleri diyorum.artık