Yıllar evvel bir tanıdığın evine gittim, başka bir kadınla tanıştım orada, boşanma davası açmış bir tane de oğlu vardı kadının, kadın kendi için hiçbirşey talep etmiyordu, kurtulayım yeter düşüncesindeydi ama oğlu için nafaka isteyecekmiş, eşi aslında gayet variyetli, kazancı iyi biriymiş ama kadını süründürecek ya, tüm mal varlığını planlı bir şekilde ailesinin üstüne yapmış, aslında kendine ait olan işyeri de dahil + işsiz olarak görünüyormuş, yanlış hatırlamıyorsam üstünden çok vakit geçti nette bir bilgim olmamakla beraber kadıncağız avukatı aracılığıyla aslında bütün mülklerin eşine ait olduğunu ispat etmeye çalışmış ama ortada somut bir kanıt olmadığından bir sonuç elde edememiş, kadın ağlıyordu, ben eşimi tanıyamamışım, bu kadar hesapçı olacağını düşünemedim, bana acımıyor ama çocuğunu da acımıyormuş diye, o zaman çok üzülmüştüm, bir insan yıllarca aynı yastığa baş koyduğu kişiye güvenmeyecekse kime güvenecek ama maalesef güvenmemek lazımmış.