- 22 Temmuz 2015
- 9
- 0
- 26
- Konu Sahibi ikicanlikadin
- #1
Konuya nerden başlamalıyım bilmiyorum.İçim paramparça,gözlerim yaşlı ve inanılmaz bir şekilde acı çekiyorum.Yazımın devamını okuduğunuzda hak etmiş olabileceğimi söyleyebilirsiniz.Evet ancak şuan olay ne hakkında,ne günahında.Beni yargılamanızı istemiyorum ancak yargılanmayacak bir tarafının olmadığını çok iyi biliyorum.Gittiğim hastanede ki doktorun bakışları,annemin acıyarak bakması ve daha nicelerine katlandım.Kendimi şu iki hafta içerisinde yeterince suçladım,yeterince yargıladım.Lütfen sizlerde yargılamayın.
17 yaşındayım.Derdim yaşımdan büyük."Bir musibet bin nasihatten iyidir" lafı yüzüme tokat gibi indiği şu zamanlarda büyük hata yaptığımın oldukça farkındayım.Evet,hata yaptım.Belki bir çok kez bu hataya düştüm.Aptallık ettim.Bile bile aptallık ettim.Hamile kaldım.Başta herhangi bir gecikme olduğunu düşünüyordum çünkü reglim düzensizdi.11 gün gecikirdi,daha sonra 2 gün gecikme olurdu.Değişiyordu fakat bunda bir anormallik oldu.Tam olarak 15 gün gecikti ve artık benim hatamın bir duvar gibi ineceği vakit geldi.Test yaptım,bu sitede ki çoğu kadının görmek istediği ancak benim görmek istemediğim iki çizgiyi gördüm.Olaylar sarpa sarmaya başlayarak ardından iki hafta geçti.Anneme söylediğimde ilk işimizin aldırmak olduğunu söyledi.Kabullendim çünkü babam duyarsa ya kendine ya bana zarar verirdi.Bebeğimin babasına söylediğimde umrunda olmadığını ve yeni bir sevgilisinin olduğunu söyleyerek konuyu kapattı.Bakarım dedim ederim dedim ama bir çözüm yolunu bulamadım.17 yaşında nerede çalışır nerede yaşardım ? Çözümü yoktu,annemin de bundan zarar görmemesi için onun tavsiyesine uymayı kabul ettim.Araya bayram girdi ve ben bayram geçene kadar o kadar çok sevdim ki bebeğimi.Kürtaj olmamak için düşünmekten kafayı yemek üzereydim.Ancak hiçbir yolunu bulamadım bayram bitişi yani bugün bir doktora gittik ve yarına gün aldık.Ben ağlamamak için zor duruyorum.Çünkü ben seviyorum.Aklıma her kürtaj gelişinde bebeğime onu sevdiğimi söylüyorum.Çünkü onu seviyorum,çok seviyorum ama buna zorunda olduğum için kendimden nefret ediyorum.Benim hatamı neden o çekiyor ki ? Neden böyle olmak zorunda ? Belki acımı anlıyorsunuzdur ama ben hem suçlu hem güçlüyüm.Çok kötü bir anne oldum,ilk hamileliğim,ilk bebeğim ve ben onu öldürüyorum.Canımdan çok sevdiğim meleğimi öldürmek istemiyorum ama başka çarem yok.Çok kötüyüm,hemde çok.
17 yaşındayım.Derdim yaşımdan büyük."Bir musibet bin nasihatten iyidir" lafı yüzüme tokat gibi indiği şu zamanlarda büyük hata yaptığımın oldukça farkındayım.Evet,hata yaptım.Belki bir çok kez bu hataya düştüm.Aptallık ettim.Bile bile aptallık ettim.Hamile kaldım.Başta herhangi bir gecikme olduğunu düşünüyordum çünkü reglim düzensizdi.11 gün gecikirdi,daha sonra 2 gün gecikme olurdu.Değişiyordu fakat bunda bir anormallik oldu.Tam olarak 15 gün gecikti ve artık benim hatamın bir duvar gibi ineceği vakit geldi.Test yaptım,bu sitede ki çoğu kadının görmek istediği ancak benim görmek istemediğim iki çizgiyi gördüm.Olaylar sarpa sarmaya başlayarak ardından iki hafta geçti.Anneme söylediğimde ilk işimizin aldırmak olduğunu söyledi.Kabullendim çünkü babam duyarsa ya kendine ya bana zarar verirdi.Bebeğimin babasına söylediğimde umrunda olmadığını ve yeni bir sevgilisinin olduğunu söyleyerek konuyu kapattı.Bakarım dedim ederim dedim ama bir çözüm yolunu bulamadım.17 yaşında nerede çalışır nerede yaşardım ? Çözümü yoktu,annemin de bundan zarar görmemesi için onun tavsiyesine uymayı kabul ettim.Araya bayram girdi ve ben bayram geçene kadar o kadar çok sevdim ki bebeğimi.Kürtaj olmamak için düşünmekten kafayı yemek üzereydim.Ancak hiçbir yolunu bulamadım bayram bitişi yani bugün bir doktora gittik ve yarına gün aldık.Ben ağlamamak için zor duruyorum.Çünkü ben seviyorum.Aklıma her kürtaj gelişinde bebeğime onu sevdiğimi söylüyorum.Çünkü onu seviyorum,çok seviyorum ama buna zorunda olduğum için kendimden nefret ediyorum.Benim hatamı neden o çekiyor ki ? Neden böyle olmak zorunda ? Belki acımı anlıyorsunuzdur ama ben hem suçlu hem güçlüyüm.Çok kötü bir anne oldum,ilk hamileliğim,ilk bebeğim ve ben onu öldürüyorum.Canımdan çok sevdiğim meleğimi öldürmek istemiyorum ama başka çarem yok.Çok kötüyüm,hemde çok.
