- 24 Ocak 2012
- 14.422
- 50.808
- 798
Küstüm evet.. Babam yapardı bunu anneme başka yaptığı o kadar çok psikolojik baskısı varken. Nefret ederm küsme küsülme olayından. Ben öğrencilerime sık sık küsmenin doğru olmadığını konuşarak anlatabilirsiniz herşeyi diyen biriyim.
Sebebinden bahsetmek istiyorm uyku tutmadı ya belki okuyanım bana derttaş olanım olur.
6 yıllık evlilik 4 yaş ve 3aylık çocuklarımz var. Gurbette yalnız olmam,eşimin ailesinin destek olmaması,çocuklar, bayram telaşı filan çok bunaldım çok daraldım(evveliyatımda pederden dolayı zor atlattığım bir depresyon geçirmişliğim var eşimde biliyor).
Eşim genelde çocuklara da bakar ev işlerine de yardım eder.
Eşimin babasından aldığı bir huyu var sivri dillilik. Neyse eşim küsmeden önceki gün sabah bankaya gitti ordan arkadaşyla buluştu geç geldi o sırada misafr filan geldi çat kapı, büyük kızım düştü küçüğüm ağlıyor vs derken perişan haldeym enfeksiyondan sanırım midem filan bulanıyor hastaym yani. O günü zor atlattm. Ertesi gün oldu eşim komşumzla araba bakmaya gidiym bari demeye başladı ki zatn netten baktı hepsine. Bende takıldım ona "bi günde çocuklara ben bakıyım sen gez demiyosun"dedim. 'Sen anasın ne gezmesi'dedi. Anayım ben insan değilm zaten dedim tavırlı şekilde o da "barlar sokağına mı gideceksin"dedi (kötü anlamda!) Sen oralara mı gidiyosn dedim filan biraz atıştık 'dün bi arkadaşmla buluştm ağzmdan burnumdan getirdin" dedi.
Tüm konuşma bu. Zaten haftada 2 kere görüşür o arkadaşyla görüşsünde zaten ama benimde nefes almaya ihtiyacım var. Bu lafları içime oturdu KÜSTÜM. Sonradan lafları çevirmeye çalıştı filan kırıldım ya iki gündür ara ara konuşmaya çalışıyor laflarıma alındysan özür dilerm diyor ama içimden gelmiyor konuşmak. İğne yaptrmaya filan gidecektm kızlarımı da aldm yanıma artık bebeğimi diğer hemşire tuttu da öyle yaptrdm. Maddi manevi her zaman fedakar oldum, ailesiyle sorun yaşadık haklı olduğum halde hep benden bekledi iyi olunmasını. Ben insan değil miyim ya benmde nefes almaya değer görmeye hakkım yok mu
Bilmiyorm nereye kadar gider böyle
Sebebinden bahsetmek istiyorm uyku tutmadı ya belki okuyanım bana derttaş olanım olur.
6 yıllık evlilik 4 yaş ve 3aylık çocuklarımz var. Gurbette yalnız olmam,eşimin ailesinin destek olmaması,çocuklar, bayram telaşı filan çok bunaldım çok daraldım(evveliyatımda pederden dolayı zor atlattığım bir depresyon geçirmişliğim var eşimde biliyor).
Eşim genelde çocuklara da bakar ev işlerine de yardım eder.
Eşimin babasından aldığı bir huyu var sivri dillilik. Neyse eşim küsmeden önceki gün sabah bankaya gitti ordan arkadaşyla buluştu geç geldi o sırada misafr filan geldi çat kapı, büyük kızım düştü küçüğüm ağlıyor vs derken perişan haldeym enfeksiyondan sanırım midem filan bulanıyor hastaym yani. O günü zor atlattm. Ertesi gün oldu eşim komşumzla araba bakmaya gidiym bari demeye başladı ki zatn netten baktı hepsine. Bende takıldım ona "bi günde çocuklara ben bakıyım sen gez demiyosun"dedim. 'Sen anasın ne gezmesi'dedi. Anayım ben insan değilm zaten dedim tavırlı şekilde o da "barlar sokağına mı gideceksin"dedi (kötü anlamda!) Sen oralara mı gidiyosn dedim filan biraz atıştık 'dün bi arkadaşmla buluştm ağzmdan burnumdan getirdin" dedi.
Tüm konuşma bu. Zaten haftada 2 kere görüşür o arkadaşyla görüşsünde zaten ama benimde nefes almaya ihtiyacım var. Bu lafları içime oturdu KÜSTÜM. Sonradan lafları çevirmeye çalıştı filan kırıldım ya iki gündür ara ara konuşmaya çalışıyor laflarıma alındysan özür dilerm diyor ama içimden gelmiyor konuşmak. İğne yaptrmaya filan gidecektm kızlarımı da aldm yanıma artık bebeğimi diğer hemşire tuttu da öyle yaptrdm. Maddi manevi her zaman fedakar oldum, ailesiyle sorun yaşadık haklı olduğum halde hep benden bekledi iyi olunmasını. Ben insan değil miyim ya benmde nefes almaya değer görmeye hakkım yok mu
Bilmiyorm nereye kadar gider böyle
