- 17 Aralık 2024
- 637
- 439
- 18
Ben bebeğim dünyaya gelip herkesi evine postalayıp, eşim işe başladığında ne halt ettim ben ya demiştim.
Bebek kendini toparlayıp artık size tepki verdiği zaman gerçekten olay çok farklı evreye evriliyor. Daha iyi oluyor.
Arada hala bana geliyorlar ama onu da herşeye yetişmeye çalışmak yüzünden kendimi yıprattığım sebebiyle olduğunu anladım, bıraktım. Bazen yine geliyor yine bırakıyorum rahatlıyorum böyle bir kısır döngüdeyim bu ara.
Erkekler maalesef kadının ne yaşadığını anlamıyorlar en basiti işe gidip geliyorlar o ortamdan uzaklaşıyorlar o bile ayrı bir nefes oluyor.
Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum
Bende 38 yaşımda doğurdum ilk bebeğim 27 günlük ve kendim istedim. Ama biraz önce sinir krizi geçirdim resmen yenidoğan bakımı zor gerçekten. Üçten beri uyanık ve meme emmek istiyor sürekli belim kollarım ağrıdı kendim yemek yiyemedim su içemedim ayağa kalkınca aslında aşırı çişim gelmiş stresten hissetmemişim. İlk günler benimde sıfır iştahım vardı kimseye diyemedim annem sen lohusasın diye diye sırla yedirdi. Sürekli ağlama isteğim var her şeye ağlıyorum kötüyüm bende. Ağustos anneleri topiğinde çok kişi aynı durumda.
her seferinde ağlayarak, bazen uykusunu fırsat bilerek, her pozisyonda emzirmeyi denedim. 15.gün daha az stresli bir ortama geçtik ve bebeğim memeyi sorunsuz tutmaya başladı. ama bu sefer de uyumuyordu. sinir krizleri gecirdim. herkes basıma toplandı kaç gece. bebeğe zarar vereceğimden korkuyorlardı. sonra uyutma isini esim devraldı. 
