• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kendimi kötü bir anne gibi hissediyorum

  • Konu Sahibi Konu Sahibi nina
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
kediler .!.:
O kadar çok kadın senin durumundan geçiyor ki sadece çoğumuz senin kadar cesur olup bunu dile getiremiyoruz o yüzden de herkes diğer anneler çok mutlu falan sanıyor daha yeni bir video izledim bu konuda Doğa Rutkay oynamış hatta mutlaka izlemelisin
Genişletmek için tıkla...

İzledim gerçekten beni anlatıyordu resmen sanki biri içimden geçenleri çekip oynatmış çok iyi geldi.. Bu bahsi geçen hayata varım sitesini de incelemek lazım sanki
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Hiç endişelenmeyin ben de 1 yaşa kadar aynen böyle düşünüyordum. Anneliğin de aslında bir yas süreci var. Sonuçta rahat bekarlık hayatımıza son vermiş oluyoruz. O yas süreci bittikten sonra her şeye alışmaya başlayınca anneliğin tadını alıyorsunuz, en azından bende öyle oldu.
 
geçecek.. merak etmeyin
iki doğumumda da aynı şeyleri yaşadım
Allh ım analı babalı sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallah
 
nina .!.:
İzledim gerçekten beni anlatıyordu resmen sanki biri içimden geçenleri çekip oynatmış çok iyi geldi.. Bu bahsi geçen hayata varım sitesini de incelemek lazım sanki
Genişletmek için tıkla...
Depresyon değerlendirme testi falan var yapmak lazım bende bakıcam hiç birmiz çok iç açıcı durumda değiliz aslına bakarsan
 
kediler .!.:
Depresyon değerlendirme testi falan var yapmak lazım bende bakıcam hiç birmiz çok iç açıcı durumda değiliz aslına bakarsan
Genişletmek için tıkla...
Evet şurada benim gibi olduğunu söyleyen bir kaç kişi görmek bile o kadar iyi geldi ki bana aslında testi de yapıcam bakalım ne çıkacak durumum..
 
Öylesiniz demiyorum ama omega3’ün lohusa depresyonuna iyi geldiği söyleniyor bilginiz olsun. Bebeğinizi sağlık ve mutlulukla büyütün.
 
Kızımı hastanede kucağıma verdiklerinde şoktan ben ne yapacağım bununla demişim, annem ne kadar korktuğunu hâlâ anlatır😁
Bu korkularınız o kadar normal ki.Kizim 2,5 yaşında, ben hala sezaryen ağrılarını atlatamadim,kilolarımı istediğim gibi veremedim. Çalışmak zorundayım, kızıma annem bakıyor. Bazen bu bile beni çok üzüyor ama yaptığım her şey, kazandığım her kuruş kızım için, böyle rahatlatıyorum kendimi. O yetememe duygusu hiç geçmeyecek bence, çünkü anneliğin doğasında hep bir koruma içgüdüsü var. Artık kalbinizin büyük bir kısmı çocuğunuz için atacak ama bundan korkmayın. Siz çok iyi bir annesiniz.
 
Bence hiç bir zaman iyi anne olamıyoruz ki…

Hep bir sorgulama…

Bağı kurarsınız onda hiç şüpheniz olmasın.

Allahım sağlıkla mutlulukla huzurla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah.
 
Siz iyi bir annesiniz yoksa bunları sorgulamazdınız. Yaşadıklarınız çok normal. Kızım 4 yaşında anca kendime geldim ben :) siz onun biricik annesisiniz Allah yavrunuzla size güzel saglıklı günler göstersin ♥️
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Aksine tamamen normal bir annesin:) insta momlar yuzunden annelerde bir yetersizlik hissi olustu.ikk defa ebeveyn oluyorsun.sende hatalar yapacaksin.ama normali bu:) annelik bir kaos ama zamanla alisiyorsun🎈kendine zaman ver hersey rayina oturacak endisen olmasin.
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Bazen annenin bebeğe alışması zaman alabilir. Kendine yüklenme. Elinden geleni yapmaya çalış sadece. Etrafında sana destek olabilecek kişiler varsa onlardan destek istemekten çekinme.
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Sağlıkla büyüsün bebeğiniz.
2 çocuk annesi olarak hepsi geçecek demeye geldim.
Hisleriniz çok normal, çok yorgunsunuz,uykusuz kalıyorsunuz. 7/24 gözünüzün üzerinde olması gereken size muhtaç,derdini anlatamayan minicik bir bebekle hayat çok zor,içten içe istediğim saatte istediğim yere bile gidemiyorum diyeceksiniz,hatta bebekten önceki hayatınızı bile özleyebilirsiniz gayet normal ve bunları yaşamayan,hissetmeyen anne yoktur belkide ama herşeye rağmen bebeğiniz büyüdükçe,birbirinizi tanıyıp anladıkça,birbirinize alıştıkça hisleriniz değişecek. Daha kolaylaşacak işiniz haliyle daha dinlenmiş ve mutlu bir anne olacaksınız. Biraz zaman gerek size sadece.
Kötü bir anne değilsiniz sadece yorgunsunuz. Aile büyükleri yada yardım isteyebileceğiniz insanlar varsa çevrenizde,yardım istemekten çekinmeyin. 2 saat bebekle ilgilenseler siz dinlenirsiniz. Unutmayın mutlu anne = mutlu bebek.
 
Yaaa saçmalamayın. Herkes bana yeğenimi çok sevdiğim için, kendi çocuğun olunca onu unutacaksın. Kendi çocuğunun sevgisi başka bla bula diyordu. Bebeğim doğdu Allah dedim ekstra bişey yüklenmedi bana. Yeğenimi nasıl seviyorsam aynı his yani. Bende o süreçte sorguladım biraz acaba bişey noksan mı kaldı diye. Hiçbir şey noksan değil. Seviyoruz bebeklerimizi ama hayatlarımız değişti. Bence bunu kabul etmek kolay bir iş değil. Harika bir annesiniz 🌸♥️
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Dogumdan sonraki 40 gunumu anlatmissiniz, gelin sarilalim 😊 Cok ama cok normal, tek degilsiniz. Ben hergun agladim, benimseyemedim, yeni hayatimi kabullenemedim, esimle bosanmayi dusundum, ne halt ettim ben dedim, bebegi yabanciladim. Oyle cocuk karnimdan ciktigi gibi gokten zembille inmedi annelik duygusu. Mucizevi birsey diyoar ya bende yasamadim o an. Saskinlik, heyecan oldu, odaya getirdiklerinde sandim ki hastanede hemsireler bakacak bana cikista verecekler 😊 40 gun sonunda toparlandim, yavas yavas daha bir baglilik hisseymeye basladim.
Suan 8 aylik oldu, kolum bacagim gibi bir uvzum oda. Gecen gun kabiz diye oturup agladim mesela okadar icim yandi. Manyakca bir sevgi.
Tabi anneme yada k.valideme birakip biraz sosyallesmek icin ciktigim zaman "oh bee dunya varmis" diyorum ama onsuz bir hayati dusunemem.
Sizde de surec bu sekilde evrilecek merak etmeyin, oyle bir hissedeceksiniz ki o annelik duygusunu❤️ ayrica uykusuzluk sinirleri fena bozuyor o uyudugu an isi gucu birakip yatin sizde.
 
Doğum yapan herkes "ben en çok anne olmayı sevdim" yazıyordu, doğumdan sonra kendimi yokluyorum sürekli ve asla öyle hissetmiyordum. Uzuuun bi süre de kendimi anne gibi bile hissetmedim. Şuan kızım 18 aylık, hâla "en çok anne olmayı sevdim" diyemem, çünkü bana göre çok zor bi şey ama kızımı herkesden çok seviyorum, iyi ki var.
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Arkadaşların dediği gibi o bağ zamanla kuruluyor. ilk başta kurulan bağ aslında bebekle kurulmuyor bence. Kimi insanlar bebek hasreti yaşayıp sonradan ona kavuştuklarında yada kadın annelik kimliğine kişilik olarak çok yatkın olduğunda bebeklerini görür görmez bir bağ oluştuğunu söylüyor. Ama bence o bağ, insanın kendi kurduğu hayaller ile ilgili. Hayallerinin somut bir nesnesi gibi oluyor bebekleri. Ama bence standart bir hamilelik geçiren yani istediği zaman hamile kalıp, gebeliğide sorunsuz geçen kişiler, özellikle de bebek öncesinde sosyal, rahat ve aktif bir hayatları varsa kendini bir kuyuya düşmüş gibi hissediyor.
Yetersizlik hissine gelince bence ilk aylar çok normal. Ne kadar rahat ol destekte bu elinden gelen birşey değil.ama sana naçizane tavsiyem günde sadece 10, dakika da olsa bebeğini görmediğim, sesini duymadığın yalıtılmış bir zaman geçir. Bu gücünü toplanan için inanılmaz iyi gelecek. Bu vakit de ister biriyle telefonda konuş,ister video izle ister kitap oku. Ne yaparsan yap ama çocukla ilgili olmayan seni rahatlatıcı bir şey yap. Bu vakit evladından çaldığın bir zamn değil. Onun için yenilendiğin bir zaman. Ve bence anne olmanın altın kuralı, önce ben demek. Çünkü anne mutlu ise herkes mutlu☺️
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Hepimiz o dönemden geçtik. Bazılarımız o dönemini hızlıca unutup, yeni annelere anneliğin mükemmel olduğunu, her şeyin harika gittiğini anlatır oldu ama öyle bir şey yok.
Annelik= Deliliktir.
Sürekli yetemediğimizi düşünürüz.
Sürekli hata yaptığımızı, eksik yaptığımızı düşünürüz.
Diğer anneler hep iyidir bizim hep noksanlıklarımız vardır.
Liste uzaaar gider.
Hepimiz geçtik bu yollardan, ana odaklanın, eminim yapabileceğinizin en iyisini yapıyorsunuzdur. Sağlıkla büyütün bebeğinizi.
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Çocuk doğar doğmaz bağ kurdum,görür görmez aşık oldum yazanları içseleştirmeyin.Herkes aynı şeyi yaşamıyor .Yeni bir boyuta geçiyorsun bunu idrak etmek ,alışmak kolay değildir zaman gerekir.....
 
nina .!.:
Kızlar merhaba başlıkta da yazdım aslında… Doğum yaptım daha birkaç aylık bebeğim var ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki annelik bana ağır geldi gibi. Herkes o özel bağı anlatıyor ya, ben sanki kuramıyormuşum gibi geliyor. Bebeğimi çok seviyorum ama bir yandan da sürekli yetemediğimi düşünüyorum.

Eşim de yanında olmaya çalışıyor ama bazen o da yetmiyor ya da bana öyle geliyor. Normal mi bilmiyorum, belki de ben büyütüyorum bazı şeyleri. Uykusuzluk zaten cabası… günler birbirine giriyor, saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyorum.

Bebeğim kucağımdayken bile ağlamak istiyorum bazen. “Niye böyleyim, niye mutlu olamıyorum” diye düşünüp duruyorum. Çevremde herkes anneliğin çok güzel bir şey olduğunu anlatıyor ama ben niye öyle hissedemiyorum diye kendime kızıyorum.

Bilmiyorum kızlar… belki de sadece çok yorgunum. Ama içimden sürekli “kötü anneyim” demek geliyor. Sizde de böyle oldu mu? Yoksa ben mi kötü bir anneyim?
Genişletmek için tıkla...
Bu duyguları bütün anneler yaşamıştır hemen hemen ben de başlarda rahatıma çok düşkün olduğumu fark edip zorlandığım anlar oldu. Bilmiyorum sizinki gibi miydim belki de değildim ama lohusa depresyonu bazen uzun sürüyor bir destek alabilirsiniz ayrıca düşünün ki o günler geliyor geçiyor ve ben şu an yana yakalı o günleri özlüyorum geçeceğini bildiğim için de ikinci bebişe hamileyim şu anda sahip olduğunuz güzelliğin farkına varamıyorsunuz psikolojik olarak ve bu çok normal ama Zaman geçtikçe anlayacaksınız ki çok güzel günlermiş dilerim bir an önce iyi olursunuz ama endişelenmeyin bir tek siz böyle değilsiniz.🌺
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

akrephanim
Anne olduktan sonra psikolojim
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
2K
balpetegi06
B
Z
Kendimi 18 aylık bebeğime bağırırken buluyorum
5 6 7
Yorumlar
133
Görüntüleme
2K
TheDandelion
TheDandelion
B
Tecrübeli Anneler Bakabilir mi ?
Yorumlar
6
Görüntüleme
377
onbirmayis
onbirmayis
3kediannesii
Anneliği Sevemedim 🥺
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
2K
Mangetsu
Mangetsu
A
Ben anne değil,sanki bir acil durum merkeziyim. Peki ne yapmalıyım?
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
1K
kerkenes
K
Back
X