Merhaba, ben dert paylaşmak için değil,duygularını paylaşmak için yazmak istedim.Yeni doğum yapmış bebeğini sevgiyle kucaklamaya çalışan bir anneyim.Pandemi,durdurulan isler derken olabildiğince sakin atlatmaya çalıştım bu süreci.Asiri duygusal ve kendini yetersiz hissediyorum.Esim ve en önemlisi bebeğim için.kayinvalidem bizde kaldı.kac kilo aldın?oo çok catlamissin (emzirirken kıyafetimden gördü)bu çocuk ac! ve bunun gibi klişe lafları duydum.Hastaneden çıktığım gün eşimin kardeşi sevgilisiyle geldi.Bana kimse haber vermedi.Kayinvalidem heyecanla odaya girip hadi hoşgeldin de geldiler diyince de çok sinirlendim.Sonucta bi kaç saat önce hastaneden evine gelen dinlenmesi gereken benim.Yada ben daha uygun bi zamanda kedebkabulilirdim.istedigim gibi ağırlardım.Esimde sonradan öğrenmesine rağmen bu durumu bana söylemedi.Bunq da çok bozuldum.Es kaza öğrenmesem kendime çeki düzen verme fırsatım olmayacaktı.Dogumda bile ikinci plana düştüğümu ve değersiz hissediyorum.Esim benim sinirlenmemem için söylememiş.Surekli kayinvalidem eşine nazlandı.Bebegi alırken anne dikkat et demesinden,ana kucağını alirken elden ele almayalım düşürürüz demesine.whatsaptan resmi indirmeyip sonra almak istediğinde bildirimi yanlış anlayip bana bunu yap silerim seni diye afra tafraları.Bunlar da örnekler.Cok eften püften şeyler ama duygularımı etkiliyor.Gecmisten gelen şeyler de var.
DDuygularımı paylaşmak istedim.
Teşekkürker.
DDuygularımı paylaşmak istedim.
Teşekkürker.