Kırılacaklar diye lafınızı esirgemeyin lütfen.
İçinize ata ata depresyona girer şiddetli bir hale getirirsiniz lohusalığı, ailecek zarar görürsünüz aman diyeyim.
Doğum yapalı 2 ay oluyor, gelenim gidenim hala bitmedi, daha da gelecekler var.
Konusunu bile açtım, amcamın eşi uyuyan bebeğimi uyandırmaya çalıştı "Biz geldik uyansın, yine uyur" vb. diyerek, kundağından çekiştirdi. Çok gafil avlandım, kalakaldım.
Bebişi kucağına alıp mıncırmak isteyen teyzeme "Kucağa vermiyorum, mikroplara çok açık şu an" dedim. Bana "Ama bebeğin mikroba da ihtiyacı var" dedi, "Yeni doğmuş bebek bu, 3-5 mikrop eksik kalıversin bi zahmet" vb. laflar söyledim.
Geçenlerde kvyi ziyarete gittim, mutfakta mama hazırlamaya geçtiğim bir sıra eşimin anneannesi kedi eniği gibi tutmuş bebeğimi, kaldırmış. Kadın felç geçirmiş, sağ eli tam kavramıyor, o halde almış havaya kaldırmış çocuğu, gittim hemen elinden aldım açıklama bile yapmadan.
Kendi anneannem, güç bela alıştırmaya çalıştığım emziği uyuyan bebeğimin ağzından çekmeye kalktı "Emmesin bunu" diye. "Napıyorsun ya uyuyan çocuğa, dokunma, sana ne be sen mi emziriyorsun" vb. dedim.
Affedersin çocuğun kakasına kadar sordular, emzirirken izlemeye çalıştılar, şu süt yapar bu süt yapar diye zilyon şey saydılar, "Ağlarsa bırak, kendi kendine susar" dediler ki çocuk morarıyor ağlarken, kolik bebek...
Neler neler... Yaz yaz bitiremem.
Benim kadar sert davran diyemem yapabiliyorsan nezaketini koruyarak söyle. Ama ben nezaket çerçevesinde on yüz bin kere söyledim anlamadılar, sonra ben de hakkedeni ısırmaya başladım. Bebeğim savunmasız, şu dünyada bi anneciğine bi babacığına emanet. Ve kimsenin tatmin aracı değil. Hiçbir bebek değil. Yeni doğan şap şup öpülmez, kucaktan kucağa top gibi sektirilmez, birilerinin sırf merakı giderilsin diye yaşadığı mekana karpuz sergisi muamelesi çekilemez. Koy tepkini.
