Lütfen beni anlamaya çalışarak yardımcı olur musunuz?

Arkadaşlar iyi akşamlar,
Öncelikle konuyu dini bir şey olarak değil de,
Kişisel bir savaş olarak görmenizi istiyorum.
35yaşımdayım ve 17 yıldır başörtülüyüm.
Üniversitede başörtülü okudum, hani kapıda aç-çıkınca kapat usulü..
Göreve başladım, aynı şekilde aç-kapat..
Evet zorlu ve çelişkili bir süreçti..
Ancak o zamanlar hiç aklımdan açılmak düşüncesi geçmedi. Böyleydim ve böyle olmayı seviyordum..
Sonra bazı sıkıntılı şeyler yaşadım.
eşimin kurumunda tüm eşler açık saçlıydı ve dışlandık açık açık..
Buna benzer tuhaf şeyler..
Bu nedenle Başörtülü olmasam belki böyle olmazdı diye diye başörtüsüne karşı olumsuz yargı geliştirmeye başladım.
son 3 yıldır işe giderken her sabah istemeye istemeye takıp gittim. Ve başörtüsünü çıkarmak benim için zor bir şeyi başarmak gibi geldi.
Sonra yoğun sancılı düşüncelerin, ve bir de psikolojik terapinin ardından dün işe açık gittim. Çarşıya açık çıktım geldim bu gün de..
Ama kendimi mutlu hşssedemedim.
yani o zor şeyi başarmış, aşmış, artık mutlu birisi gibi hissedemedim.
Ağladım. Sanki zorla açılmışım gibi..
Bu 2 günün ardından şimdi sabah iş başörtümle gitmeye karar verdim. Ama emin değilim. Son 2 yılki düşüncelere bir daha saplanıp kalmak da istemiyorum, ama şu anki ruh halimle başörtülü fotolarıma bakıp üzülüyorum.
yani insanların dedikleri -diyecekleri için değil: kendim ne istiyorum onun kararsızlığı..
Yoksa hiç kimsenin ne düşündüğü beni etkilemeyecek daha önce olduğu gibi..
benzer bir süreç yaşayan oldu mu aranızda.. nasıl hissetmeliyim?
Şimdi inanır mısınız, hayata başörtülü devam etmek zormuş da onu başarmalıymışım gibi geliyor.
Ruh sağlığım hiç iyi değil anlayacağınız.
Anlayışlı yorum yaparsanız mutlu olurum..

İnançla örtülü olmanızın ilgisi fazla yok gibi yani sorun inanç ve vicdan degil. Bir basarı bir istek bir özenme var bence birgun degıl 1 ay süre verin bir deneyin mutluluk mu huzursuzlukmu veriyor dışlanma dediğiniz olay gercekten basortunuzlemi alakalı tekrar değerlendirin

Bu dediklerinizin çok gerçekçi rüyalarını görüyorum. Bu dışlanma hissini çok yerde yaşadım ki ben 22 yaşında tamamen kendi isteğimle tesettüre girmişken.

Su an başını açıp sokağa çık deseniz yapamam, günah olması dışında ruh ve beden bütünleniyor sanki öyle çıkmak imkansız gibi geliyor. Ama rüyamda sizin gerçekte yaptığınızı yapıp işe basim açık gidiyorum fakat sonraki gün kapatmak istiyorum bu sefer de dün açık gitmiştim şimdi garip bir durum olacak diye düşünüyorum.

Fakat bu şeytanın bir vesvesesi
Ben basortumden dolayı terfi ettirilmedim. Bunu da yüzüme açık açık söylediler. Evet bu terfi senin hakkkindi fakat uluslararası toplantilara bu şekilde seni gonderemeyiz dediler.

Elalem ne der diye düşünmüyorsan Allah ne der dışında düşünecek bir şey yok. Bu dünyada sıkıntı çekmeden mükafat alamayacağız.

İnşallah Allah rızası için devam edersin

Hillad .!.:

Arkadaşlar iyi akşamlar,
Öncelikle konuyu dini bir şey olarak değil de,
Kişisel bir savaş olarak görmenizi istiyorum.
35yaşımdayım ve 17 yıldır başörtülüyüm.
Üniversitede başörtülü okudum, hani kapıda aç-çıkınca kapat usulü..
Göreve başladım, aynı şekilde aç-kapat..
Evet zorlu ve çelişkili bir süreçti..
Ancak o zamanlar hiç aklımdan açılmak düşüncesi geçmedi. Böyleydim ve böyle olmayı seviyordum..
Sonra bazı sıkıntılı şeyler yaşadım.
eşimin kurumunda tüm eşler açık saçlıydı ve dışlandık açık açık..
Buna benzer tuhaf şeyler..
Bu nedenle Başörtülü olmasam belki böyle olmazdı diye diye başörtüsüne karşı olumsuz yargı geliştirmeye başladım.
son 3 yıldır işe giderken her sabah istemeye istemeye takıp gittim. Ve başörtüsünü çıkarmak benim için zor bir şeyi başarmak gibi geldi.
Sonra yoğun sancılı düşüncelerin, ve bir de psikolojik terapinin ardından dün işe açık gittim. Çarşıya açık çıktım geldim bu gün de..
Ama kendimi mutlu hşssedemedim.
yani o zor şeyi başarmış, aşmış, artık mutlu birisi gibi hissedemedim.
Ağladım. Sanki zorla açılmışım gibi..
Bu 2 günün ardından şimdi sabah iş başörtümle gitmeye karar verdim. Ama emin değilim. Son 2 yılki düşüncelere bir daha saplanıp kalmak da istemiyorum, ama şu anki ruh halimle başörtülü fotolarıma bakıp üzülüyorum.
yani insanların dedikleri -diyecekleri için değil: kendim ne istiyorum onun kararsızlığı..
Yoksa hiç kimsenin ne düşündüğü beni etkilemeyecek daha önce olduğu gibi..
benzer bir süreç yaşayan oldu mu aranızda.. nasıl hissetmeliyim?
Şimdi inanır mısınız, hayata başörtülü devam etmek zormuş da onu başarmalıymışım gibi geliyor.
Ruh sağlığım hiç iyi değil anlayacağınız.
Anlayışlı yorum yaparsanız mutlu olurum..

Genişletmek için tıkla...

Bence şu an kendinize biraz süre verin a çıksanız bir süre öyle kalın kendinizi dinleyin acele karar vermeyin kesin emin olunca adım atın yoksa kararsızlık içinde sürğklenirsiniz

Hillad .!.:

Arkadaşlar iyi akşamlar,
Öncelikle konuyu dini bir şey olarak değil de,
Kişisel bir savaş olarak görmenizi istiyorum.
35yaşımdayım ve 17 yıldır başörtülüyüm.
Üniversitede başörtülü okudum, hani kapıda aç-çıkınca kapat usulü..
Göreve başladım, aynı şekilde aç-kapat..
Evet zorlu ve çelişkili bir süreçti..
Ancak o zamanlar hiç aklımdan açılmak düşüncesi geçmedi. Böyleydim ve böyle olmayı seviyordum..
Sonra bazı sıkıntılı şeyler yaşadım.
eşimin kurumunda tüm eşler açık saçlıydı ve dışlandık açık açık..
Buna benzer tuhaf şeyler..
Bu nedenle Başörtülü olmasam belki böyle olmazdı diye diye başörtüsüne karşı olumsuz yargı geliştirmeye başladım.
son 3 yıldır işe giderken her sabah istemeye istemeye takıp gittim. Ve başörtüsünü çıkarmak benim için zor bir şeyi başarmak gibi geldi.
Sonra yoğun sancılı düşüncelerin, ve bir de psikolojik terapinin ardından dün işe açık gittim. Çarşıya açık çıktım geldim bu gün de..
Ama kendimi mutlu hşssedemedim.
yani o zor şeyi başarmış, aşmış, artık mutlu birisi gibi hissedemedim.
Ağladım. Sanki zorla açılmışım gibi..
Bu 2 günün ardından şimdi sabah iş başörtümle gitmeye karar verdim. Ama emin değilim. Son 2 yılki düşüncelere bir daha saplanıp kalmak da istemiyorum, ama şu anki ruh halimle başörtülü fotolarıma bakıp üzülüyorum.
yani insanların dedikleri -diyecekleri için değil: kendim ne istiyorum onun kararsızlığı..
Yoksa hiç kimsenin ne düşündüğü beni etkilemeyecek daha önce olduğu gibi..
benzer bir süreç yaşayan oldu mu aranızda.. nasıl hissetmeliyim?
Şimdi inanır mısınız, hayata başörtülü devam etmek zormuş da onu başarmalıymışım gibi geliyor.
Ruh sağlığım hiç iyi değil anlayacağınız.
Anlayışlı yorum yaparsanız mutlu olurum..

Genişletmek için tıkla...

İnsanlar tesettürlü birini görünce sabki baskıyla başını kapatıyormuş gibi davranmayı bıraksa herşey yoluna girecek zaten. Bu dışlanma olayı çok sıkıntılı bi süreç ben de tam tersi şekilde saçım açık olduğu için tesettürlü bi grup tarafından uzun süre ciddi baakılara maruz kaldım..başımı kapatmadığım için ettiğim ibadetlerin kabuk olmadığı gibi ciddi psikoojik baskılar hem de. Önemli olan sizin kararınız. Ama bi açılıp bi kapanmak ta pek sağlıklı bi durum değil. Bence profosyonel bi yardım alın derim ben.

Apartmanda bir arkadaşım vardı bir kapanır bir açılırdı 5-6 kere açılıp kapandı en sonunda açık kalmayı seçti. Yalnız şu düşünceyi anlamadım insanlar kapaliları niye dislasin ki?

Ya bu devirde nasıl hala başörtüsü yüzünden dışlanıyor insanlar? Nasıl hala kadınların mini eteği,başörtüsü yargılanıyor gerçekten biz iflah olmayız.

Alışkanlık olmuş yaşam şekli gibi
Bende hayatta etek giyemem asla etekle oturup kalkamam etek varsa yürüyemem etek varsa düşüncek gibi olurum etek varsa kendimi çıplak hissederim rahatsız olurum aynen sizin gibi denedim olmadı
Bu sadece alışkanlık olmuş sadece siz değil etrafta size böyle alışmış siz ne kadar etraf ne derse desin deseniz de etrafın bakışları da rahatsız etme düşüncesi olabilir

Uzun yıllar kapalı olduğunuz için açık gitmeye alisamamissiniz, garip gelmiş. Ben kapaliyim ama naskemi unutunca bile kendimi garipn hissediyorum. Bir süre açık devam edin, bu sürede ne istediğinize karar verin. Tekrar kapandiginiz için pişman olmayacağınıza emin olursanız o zaman kapanın derim.

BethHarmon .!.:

Ya bu devirde nasıl hala başörtüsü yüzünden dışlanıyor insanlar? Nasıl hala kadınların mini eteği,başörtüsü yargılanıyor gerçekten biz iflah olmayız.

Genişletmek için tıkla...

Bazıları açıkları bazıları kapaliyi disliyor.

Açık açık soracağım ama o bazı sıkıntılı süreçler eşinizin başka kadın ya da kadınlar onlara yaklaşımı ile ilgili miydi?
Çözmeniz gereken yer orası bence.
Başörtülü olmasaydım öyle olmazdı, böyle olmazdı derken, onu hayatınızdan çıkarmayı çözüm olarak bulmuşsunuz ama dediğim gibi birşeyse sizi rahatlatan şey başınızı açmanız ya da tekrar başörtü kullanmanız olmayacaktır muhtemelen.

30 yaşını geçmiş uzun yıllardır başörtülü olan bir kadın bir iki insan onu dışladi diye, acabaya düşmez. Altında başka nedenler vardır.

28 yaşındayım ve kapanma aşamasındayim.Keske daha erken olsaydı diyorum.Tamamen kendi isteğimle karar verdim ve mutluyum.Siz biraz çevrenizin düşüncelerini kafaya takip böyle bir karar vermişsinz .İçinizden ne geliyorsa onu yapın.Her koyun kendi bacağından asılır.

İnsanın giyimine, inancına saygısı olmayan insanlar sizi arasına alsa ne olacak?
Mutlu mu olacaksınız?
Leş beyinleri ile ne paylaşabilirim ki?
Tam olarak düşüncem bu olurdu..

Siz neden bu kadar taktınız bilmiyorum ama nasil tam anlamıyla mutlu hissedeceğinizi iyi düşünün.

Nasıl çevrelerde yaşıyorsunuz anlamıyorum ki..
Okulda,yaşadığım sitede,ailemde başı kapalı bir sürü insan var. Konu bir şekilde kapalılığa gelmediği müddetçe onların kapalı olduğunu bile unutuyorum.

Okuduğunuz okul nasıl bir okuldu onu da çözemedim, bizim üniversitedeki sınıf neredeyse %80 kapalilardan oluşuyordu kimse de başını acmiyordu. Ben de 35 yasindayim aynı dönemde üniversitede okumuşuz. Hiç böyle şeyler duymadım çevremde.

Açılmak kapanmak tesettür giyinmek mini giyinmek klasik ya da spor giyinmek bunlar artık eşdeğer şeyler..
Hala bunu yadırgayan sorgulayan kişiler varsa çevrenizi değiştirin derim

Hillad .!.:

Arkadaşlar iyi akşamlar,
Öncelikle konuyu dini bir şey olarak değil de,
Kişisel bir savaş olarak görmenizi istiyorum.
35yaşımdayım ve 17 yıldır başörtülüyüm.
Üniversitede başörtülü okudum, hani kapıda aç-çıkınca kapat usulü..
Göreve başladım, aynı şekilde aç-kapat..
Evet zorlu ve çelişkili bir süreçti..
Ancak o zamanlar hiç aklımdan açılmak düşüncesi geçmedi. Böyleydim ve böyle olmayı seviyordum..
Sonra bazı sıkıntılı şeyler yaşadım.
eşimin kurumunda tüm eşler açık saçlıydı ve dışlandık açık açık..
Buna benzer tuhaf şeyler..
Bu nedenle Başörtülü olmasam belki böyle olmazdı diye diye başörtüsüne karşı olumsuz yargı geliştirmeye başladım.
son 3 yıldır işe giderken her sabah istemeye istemeye takıp gittim. Ve başörtüsünü çıkarmak benim için zor bir şeyi başarmak gibi geldi.
Sonra yoğun sancılı düşüncelerin, ve bir de psikolojik terapinin ardından dün işe açık gittim. Çarşıya açık çıktım geldim bu gün de..
Ama kendimi mutlu hşssedemedim.
yani o zor şeyi başarmış, aşmış, artık mutlu birisi gibi hissedemedim.
Ağladım. Sanki zorla açılmışım gibi..
Bu 2 günün ardından şimdi sabah iş başörtümle gitmeye karar verdim. Ama emin değilim. Son 2 yılki düşüncelere bir daha saplanıp kalmak da istemiyorum, ama şu anki ruh halimle başörtülü fotolarıma bakıp üzülüyorum.
yani insanların dedikleri -diyecekleri için değil: kendim ne istiyorum onun kararsızlığı..
Yoksa hiç kimsenin ne düşündüğü beni etkilemeyecek daha önce olduğu gibi..
benzer bir süreç yaşayan oldu mu aranızda.. nasıl hissetmeliyim?
Şimdi inanır mısınız, hayata başörtülü devam etmek zormuş da onu başarmalıymışım gibi geliyor.
Ruh sağlığım hiç iyi değil anlayacağınız.
Anlayışlı yorum yaparsanız mutlu olurum..

Genişletmek için tıkla...

İçinizden geleni yapın bende Müslümanım ve örtünme Müslüman kadın için tartışmasız farzdır annem halalarım kapalı ben açığım evet dinim gereği kapanmam gerek biliyorum ama şuan bende kendimi kapanmaya hazır hissetmiyorum gerçekten hazır olduğum zaman bunu içimden gelerek yapmak istiyorum. Kimsenin etkisinde kalmayın anladığım kadarıyla zorla tesettürlü olmamışsınız içinizden gelmiş kimseden etkilenmeden karar verin insanların ne düşündüğü değil sizin ne istediğiniz önemli

Olayın geneliyle ilgili çok yorum yapmak istemiyorum inanç meselesi çok kişisel olduğu için. Haddim değil ama başörtülüyken açıldınız bu gayet normal, tekrar başörtüsüne geçtiniz olabilir bu da. Yine de sonrasında tekrar fikriniz değişirse tuhaf olabilir.

Daha iki gün olmuş, biraz zaman tanıyın isterseniz kendinize. Sürekli kararınız netleşene kadar açılıp kapanırsanız sosyal hayatınızdaki insanlar garip karşılayabilir.

Hillad .!.:

Arkadaşlar iyi akşamlar,
Öncelikle konuyu dini bir şey olarak değil de,
Kişisel bir savaş olarak görmenizi istiyorum.
35yaşımdayım ve 17 yıldır başörtülüyüm.
Üniversitede başörtülü okudum, hani kapıda aç-çıkınca kapat usulü..
Göreve başladım, aynı şekilde aç-kapat..
Evet zorlu ve çelişkili bir süreçti..
Ancak o zamanlar hiç aklımdan açılmak düşüncesi geçmedi. Böyleydim ve böyle olmayı seviyordum..
Sonra bazı sıkıntılı şeyler yaşadım.
eşimin kurumunda tüm eşler açık saçlıydı ve dışlandık açık açık..
Buna benzer tuhaf şeyler..
Bu nedenle Başörtülü olmasam belki böyle olmazdı diye diye başörtüsüne karşı olumsuz yargı geliştirmeye başladım.
son 3 yıldır işe giderken her sabah istemeye istemeye takıp gittim. Ve başörtüsünü çıkarmak benim için zor bir şeyi başarmak gibi geldi.
Sonra yoğun sancılı düşüncelerin, ve bir de psikolojik terapinin ardından dün işe açık gittim. Çarşıya açık çıktım geldim bu gün de..
Ama kendimi mutlu hşssedemedim.
yani o zor şeyi başarmış, aşmış, artık mutlu birisi gibi hissedemedim.
Ağladım. Sanki zorla açılmışım gibi..
Bu 2 günün ardından şimdi sabah iş başörtümle gitmeye karar verdim. Ama emin değilim. Son 2 yılki düşüncelere bir daha saplanıp kalmak da istemiyorum, ama şu anki ruh halimle başörtülü fotolarıma bakıp üzülüyorum.
yani insanların dedikleri -diyecekleri için değil: kendim ne istiyorum onun kararsızlığı..
Yoksa hiç kimsenin ne düşündüğü beni etkilemeyecek daha önce olduğu gibi..
benzer bir süreç yaşayan oldu mu aranızda.. nasıl hissetmeliyim?
Şimdi inanır mısınız, hayata başörtülü devam etmek zormuş da onu başarmalıymışım gibi geliyor.
Ruh sağlığım hiç iyi değil anlayacağınız.
Anlayışlı yorum yaparsanız mutlu olurum..

Genişletmek için tıkla...

Çok yumuşatarak yazmaya çalışacağım umarım başarırım.Bende 30 yaşında tam manasıyla ortundum.Aciktim.Ama iş para kaygısı dislanmak eşimin işsiz kalma korkusu sosyal baskı ve hatta ilerde çocukların istekleri ile açılmak fikri bana vız gelir .Asla sarsılmaz bir duvar gibi bu bende.Ben çok benimsedim ortunmeyi belki siz benimseyemediniz .

Swetti .!.:

Apartmanda bir arkadaşım vardı bir kapanır bir açılırdı 5-6 kere açılıp kapandı en sonunda açık kalmayı seçti. Yalnız şu düşünceyi anlamadım insanlar kapaliları niye dislasin ki?

Genişletmek için tıkla...

2021 yılında hala bunlar oluyor mu ya

Çok zor bir karar. Ve burda konu açmamalıydınız biz ne desek boş. Sadece kendinizi dinlemelisiniz.

Dini meseleye giriyor bu konu tesettür ile ilgili ayetler,Kitaplar okuyup ona göre karar vermenizi öneririm..Allah yardımcınız olsun