Boşanma davam neredeyse 2.5 yıllık o kadar evli kalmamamız anlaşılır belki ama garip olan onu o kadar süre bile sevmemiş olduğumu anlamam. Kendini kandırmak için sürekli "bu kadar emek, para ve zaman harcadın hadi bu görgüsüzlüklerini de boşver!" diyen zavallı bir savunma mekanizmasına kulak asmanın sonucu hata üstüne hata ve sonucu evliliğe giden bir ilişki. Sakın siz buraya kadar geldik demeyin eğer nikah masasına oturduğunuzda bir tereddütünüz varsa ve sesiniz çıkmadıysa evet derken, kendinizi kandırmayın sevmediğiniz kişiyle mutlu olmanız asla mümkün olmayacak. Hem aşık olduğunuz hemde sevip sevilerek bir hayat paylaşacağınız kişi (Alaha çok şükür ben buldum .herkese nasip etsin inşallah) ailenize benzer bir aileden gelecek ve yaralı bir çocukluğu olmayacaktır. Kişiyi ailesiyle yargılamak adil değil fakat malesef ki aile bireyin tüm masumiyeti, mecburiyeti ve savunmasızlığıyla düştüğü kucakta bulduğu herşeydir ve telafisi olmayan farklılıklar yaratır. İnsan kendini buldukça anlıyor diğer insanları da... Sağlıklı evlilikler yapmak için lütfen iç sesinizi dinleyin savunma mekanizmanızı degil!