Merhaba arkadaşlar. Ben ilk kez buraya yazıyorum .35 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim. Eşimin şu an işi yok, 2 aydır iş bulamıyor, dahası bunun için kendini aşırı da kasmıyor. Kendim öğretmenim ve eşimle evlendiğimden beri değiştirdiği 7. işinden de ayrıldı, olabilir insanlık hali dedim ama bir süreden sonra benim iş bulması için ondan daha fazla çaba göstermem beni çok rahatsız etmeye başladı, İnanın ne yapacağımı bilmiyorum. Aksilik bu ya tam da
tüp bebek tedavisine başladığımız zamana denk geldi ve stresten tedavimizi dr yarıda kesip iptal etti.
Bu sıra her şey o kadar üstüste geldi ki tutunacak küçücük bir umuda ihtiyacım var ama maalesef neye elimi atsam kurutuyorum.
İnsanların sıradan hayatları benim hayalim oldu ve bunu kimseye de anlatamıyorum , anlatsam inanmazlar zaten, senin gibi biri bunları nasıl yaşar derler. Sebat etmeye çalışıyorum yine de şükürler diyorum ama her an patlamaya hazır bir bomba gibiyim. Eşimin işsiz kalması değil asıl problem onun buna alışmış olması ve iş diye kendini çok da gelmemesi. Hem maddi hem manevi yönden çok kötü bir süreçteyim. Annem üzülünce hasta oluyor diye ona da söyleyemiyorum. Hiçbir arkadaşıma da anlatamıyorum bu durumu, utanıyorum durumdan belki de. Parada gözümüz yok yanlış anlaşılmasın asgari ücretle dahi bir iş bulamıyor eşim de şuan, normalde donanımlı biri ama o kadar olması muhtemel işler bile çok acayip bir sebep çıkarak olamıyor, lütfen bana bir akıl verin, bu duygu girdabından nasıl çıkabilirim..