- 30 Ocak 2015
- 1.276
- 822
- 123
- Konu Sahibi bendekidurumlar
- #1
annemi seviyorum ama bazı huyları var ki en sevmediklerim, onlar da benimle devam ediyor. çoğunlukla anneme benzediğimi farkediyorum. anlatacağım herşeyde ben varım, benim sesim daha sakindir ama bazen olmadık şeylere tepki verebiliyorum annem gibi.
annem asosyal bir insandı, fazla kimseyle konuşmaz, mecbur olmadıkça görüşmez. Misafir geleceği zaman stresten bize bağırır çağırırdı, ev işlerini zar zor yetiştirir yaparken de stres yapar, yemek yaparken de bizi asla mutfağa sokmazdı. mutfakta her zaman tek olmak isterdi. ben mesela hiçbir şey yapmaya girişmezdim de ablam heves edip bazen annemden gizli bişey yapmaya kalkar annem de gördüğünde kızardı her yeri mahvettin diye.
ev işleri hep birikirdi, bize kızardı yardım eden kızlarım yok ki diye ama ablam temizlik yapmaya kalksa ona da kızardı temizlik yapıcam derken daha beter yapıyor diye. gerçekten ablamda bazı ayrıntılara dikkat etmez orası doğru. (siler mesela ama bez pistir gibi.) bende evin küçüğüyüm zaten hiçbişeye el sürmezdim.
babam öğlene ne yiyecez diye sorar annemde daha yeni yedin ya diye stresli yüksek ses tonu kullanırdı, babamla bu yüzden hep tartışırlardı şuan hala öyleler. yemek yapar, temizlik yapar işin ilginç yanı yorulur, hiç yapmaz diyemem ama yemek yemek gibi doğal birşeye tepki verirdi ya ben acıktım derdim tepki görürdüm. saat 12de yedin ya ne acıkması gibi.
bir de normal annemi annee diye çağırırken ne var yine gene ne var diye bağırarak tuhaf tepkiler verirdi.
şimdi ben bir yıllık evliyim evime kimseyi çağırmadım. hiç arkadaşım yok zaten bende oldukça asosyal ve evden çıkmayan biriyim. geçen bir hafta kaynanam geldi gidene kadar içimde sürekli stres vardı, bir gitse de rahat etsem diye. üstelik kaynanam bana hep yardım etti ama o da annemin tersine anında ortalık toplasın diye işe girişen birisi, hiç 5 dk durmuyor, mecbur bende yanında durmak, yapmak zorunda kalıyordum.
geçen de eski bir arkadaşımla konuştum buyur gel dedim ama gününü kararlaştırmadık, şimdi içimde bir stres oldu yine ne zaman gelecek, ev işi ne olacak nasıl pasta yapıcam diye.
bende her gün evi ufak tefek toplasam da yine işlerim kalıyor mesela mutfağı topluyorum ama yerleri silmiyorum bazı ufak dağınıklıklar vs kalıyor. bende çabuk yoruluyorum her işe yetişemiyorum. günlük az az bişeyler yapmaya çalışıyorum.
eşim de ben başka bir iş yaparken beni çağırır o an içime o kadar sinir gelir ki tabi eşime ne var falan demiyorum kendimi sakinleştiriyorum
annem asosyal bir insandı, fazla kimseyle konuşmaz, mecbur olmadıkça görüşmez. Misafir geleceği zaman stresten bize bağırır çağırırdı, ev işlerini zar zor yetiştirir yaparken de stres yapar, yemek yaparken de bizi asla mutfağa sokmazdı. mutfakta her zaman tek olmak isterdi. ben mesela hiçbir şey yapmaya girişmezdim de ablam heves edip bazen annemden gizli bişey yapmaya kalkar annem de gördüğünde kızardı her yeri mahvettin diye.
ev işleri hep birikirdi, bize kızardı yardım eden kızlarım yok ki diye ama ablam temizlik yapmaya kalksa ona da kızardı temizlik yapıcam derken daha beter yapıyor diye. gerçekten ablamda bazı ayrıntılara dikkat etmez orası doğru. (siler mesela ama bez pistir gibi.) bende evin küçüğüyüm zaten hiçbişeye el sürmezdim.
babam öğlene ne yiyecez diye sorar annemde daha yeni yedin ya diye stresli yüksek ses tonu kullanırdı, babamla bu yüzden hep tartışırlardı şuan hala öyleler. yemek yapar, temizlik yapar işin ilginç yanı yorulur, hiç yapmaz diyemem ama yemek yemek gibi doğal birşeye tepki verirdi ya ben acıktım derdim tepki görürdüm. saat 12de yedin ya ne acıkması gibi.
bir de normal annemi annee diye çağırırken ne var yine gene ne var diye bağırarak tuhaf tepkiler verirdi.
şimdi ben bir yıllık evliyim evime kimseyi çağırmadım. hiç arkadaşım yok zaten bende oldukça asosyal ve evden çıkmayan biriyim. geçen bir hafta kaynanam geldi gidene kadar içimde sürekli stres vardı, bir gitse de rahat etsem diye. üstelik kaynanam bana hep yardım etti ama o da annemin tersine anında ortalık toplasın diye işe girişen birisi, hiç 5 dk durmuyor, mecbur bende yanında durmak, yapmak zorunda kalıyordum.
geçen de eski bir arkadaşımla konuştum buyur gel dedim ama gününü kararlaştırmadık, şimdi içimde bir stres oldu yine ne zaman gelecek, ev işi ne olacak nasıl pasta yapıcam diye.
bende her gün evi ufak tefek toplasam da yine işlerim kalıyor mesela mutfağı topluyorum ama yerleri silmiyorum bazı ufak dağınıklıklar vs kalıyor. bende çabuk yoruluyorum her işe yetişemiyorum. günlük az az bişeyler yapmaya çalışıyorum.
eşim de ben başka bir iş yaparken beni çağırır o an içime o kadar sinir gelir ki tabi eşime ne var falan demiyorum kendimi sakinleştiriyorum
(grup olarak toplu misafirden bahsediyorum tabii)
beni mutfağa sokmadığı için evlenene kadar yemek neyim öğrenemedim, temizlik yaptığımda arkamdan bir daha gezdiği için temizlik yapasım gelmedi. en son da bunları hiç yapmadığım için şikayetlenir dururdu. aslında hiç yapmama fırsat vermezdi.. hele misafir konusu. hala bile binbir stres yaşıyor. geçen ev aldığı için bir grup arkadaşı geldi ama ondan öncesi panik atağı tuttu, fena oldu. herkesi kendinden çok önemsiyor, kim ne der diye düşünür durur. babamı çok sever bilirim ama her şeye de müdahale eder. dediğiniz gibi bu saatte acıkılır mı, şöyle olur mu böyle olur mu
