bizim ailede fiziksel şiddet yoktu. annemin biz yaramazlık yaptığımızda bize uyguladıkları hariç. babamınki sözel şiddetti, çok kalp kırıcıydı.
hala da öyle. bir gün cesaretimi toplayıp karşısına geçip "senden hep nefret ettim ama şimdi sana acıyorum" demek istiyorum. "baban annene senin gibi davransaydı sen ne yapardın" diye sormak istiyorum.
babam bencildir. kendi sahip, biz köleleriyiz gibi davranırdı. hep kendi dediği olsun isterdi. tamam yiğidi öldür hakkını ver demişler, hepimiz zor şartlarla da olsa üniversite okuduk. mesleklerimizi elimize aldık.
okumamızdan yanaydı hep. ama düşününce onun yaptığını bir üvey baba da yapabilirdi. sevgi namına bişey görmedik ondan. hep azar, hep bir kusur arama. amaan neyse. artık bayramdan bayrama görüyorum kendisini.
inanın o bile zor geliyor. aramak bile istemiyorumçünkü hala anneme aynı davranıyor, hala en önemlii olan kişi kendisi.
Sedef ablan adına ve özellikle çocukları adına sevindim. çocukluktaki yaralar maalesef unutulmuyor. gecenlerde babamı gördüm rüyamda ve hala olmadık bir şeyden ötürü bana bağırıyordu rüyamda.
dahası da var ama moralim bozuluyor yazmayım...
Canım benim. Eşim de babasıyla ilgili böyle şeyler anlatıyor. İçki içtiğinden, kendilerine, annesine kötü davrandığından bahsediyor. Bunları anlatırken koca adam kolu kanadı kırık kalıyor. Sen de çok incinmişsin belli. Ama güne mutlu başlamak için bile tek başına yeterli olan oğlun, kocan var. Eminim mükemmel bir annesin. Oğlun o kadar şanslı ki. Sen sevgi dolu bir annesin çünkü.