Canim sen bu ic mutluluk olayini cozmus gibi duruyorsun varmi bana bir tavsiyen. Mutluluklarim cok kisa mutsuzluklarim cok uzun sanki. Aynen bende hep su olsun hersey cok guzel olacak diyorum olduktan sonra o degilmis diye hep bi arayis icimdeyim..
Keşke çözmüş olsam.
Bu biraz da karakterin yatkın oluşu aslında. Gamsız bir insan olsanız bu şeyleri takmazsınız ama biraz üzüntüye yatkın olunca böylesi sıkıntılar ardından geliyor.
Sorunumu biliyorum ama tedavisini bilmiyorum.
Danışmanım (terapi alıyorum) bana bir şey için sıkıldığımda üzüldüğümde hep "olumsuzu küçült, olumluyu büyüt" de dedi. Dua gibi olsun bunaldıkça söyle dedi.
Hayatımdaki olumlular. Mesleğim, ailem, arkadaşlarım vs vs. Hep onlar hakkında düşündüm güzel şeyler de var evet dedim.
Yine danışmanımın tavaiyesiyle kendime bir huzur odası kurdum zihnimde. Hayalde sınır yok. İster kitaplarla dolu bir oda isterseniz sahil kenarı hayal edin. Her detayını düşünün planlayın ama oradaki tek insan siz olmalısınız.
Durumumuzun sebebi biraz da bağımlı insanlar olmamızdan. Ben öyleyim mesela bir insana, bir hedefe, bir hayale soegusızca bağlanıyorum bive tüm odağım o oluyor. Ta ki gerçekleşene kadar. Sizin bebek istemeniz gibi.
Ancak anladım ki ben ne ladar plan yaparsam yapayım ne kadar zorlarsam zorlayayım zamanı değilse olmuyor.
Siz zihin olarak bebekten daha doğrusu bebek olmayışından biraz uzaklaştırın kendinizi. Bir hobi, el işi, boyama, dil öğrenme vs gbi şeyler edinin bende işe yaradı.
Bir de ahmet şerif izgörenin youtube da bir videosu var "avucımuzdaki kelebek" adında. Onu izleyin.
Keşke daha fazla yardımcı olabilsem.
.. ama gercekten cok sikilidim artik kendimden niye boyleyim diye 
