- 15 Şubat 2013
- 20.451
- 75.186
Tesekkurler, size de
Tesekkurler, size deSanırım benim acı eşiğim düşük :) Siz çabucak toparlarsınız inşallah, tekrardan çok geçmiş olsun.
Çok geçmiş olsun benimde 6. Günüm bugün ilk regliniz nasıldı acaba ameliyattan ne kadar sonra oldunuzBen sadece meme büyütme estetiği olmama rağmen kamburum 25. günümde sizin çok normal kambur olmanız.
İlk hafta ağlaya sızlana geçti, pişman olmuştum psikolojim bozulmuştu, doktorum herkes estetik ameliyatlarında ilk hafta pişman olur demişti, haklıymış, şu an sadece iyileşme odaklı olduğum için memnunum.
Elektriklenme, titreme bende de oluyor doktorum normal demişti. İlk 3 ay yaşayacağın bir çok şey normal panik yapma diye baştan anlatmıştı.
Bir de iki memenin iyileşme süreci aynı olmuyor.
Ameliyata girdiğim zaman regliydim, çok geç bitmişti 11. gün bile kahverengi akıntı geliyordu. 25. günündeyim ameliyattan sonra daha regl olmama iki günüm var, olduktan sonra değişiklik olursa paylaşırım.Çok geçmiş olsun benimde 6. Günüm bugün ilk regliniz nasıldı acaba ameliyattan ne kadar sonra oldunuz
Tamam çok sevirimAmeliyata girdiğim zaman regliydim, çok geç bitmişti 11. gün bile kahverengi akıntı geliyordu. 25. günündeyim ameliyattan sonra daha regl olmama iki günüm var, olduktan sonra değişiklik olursa paylaşırım.
nerede ve ne kadara oldunuz acabaSali sabah oldu hepsi, meme de oldu zaten, kombineydi benim ameliyat:) meme, kalca ve karin oldum ben, ne zaman duzeliyo ya 1 hafta yazmislar, sonra yok 2 hafta yazmislar falan
Izmirde 75 bine oldum bennerede ve ne kadara oldunuz acaba
Markası ne acaba ? Kas altı mı ?Izmirde 75 bine oldum ben
Kas üstü nagorMarkası ne acaba ? Kas altı mı ?
Merhaba çok geçmiş olsun. Yaşadıklarınız gün gün yaşadım desem yeridir. 7. Gün araç kullanfım şuan yatıyorum agrım var ameliyatım cok riskli gecti sol gögsümden 2 kere ameliyat oldum. Suan tek korkum protezi vücudum kabul edecek mi? Doktorum o riski atlattık diyor fakat sag gögsümdeki morarma ve sararma bile geçti ama sol gögsüm mor ve şiş en önemlisi ağrı devam ediyorMerhaba güzel kadınlar, 10 gün önce meme estetiği ameliyatı oldum. Kas altı, mentor marka, 225 CC, yuvarlak
(büyüklüğü ve yuvarlak olması doktor önerisiydi)
23 yaşındayım 1.64 boyum 53 kilom ve vücut yapım armut olduğu için üst bedenim alt bedenime göre dar ve 70 beden destekli sütyen kullanıyordum.
20 yaşımda estetiği düşünmeye başladım, anneme de sürekli bu durumdan mutsuz olduğumu haber ediyordum.
Bu seneye kısmetmiş ki paramı denkleştirdim. Yıllık iznimde ameliyat günü aldım. (Tavsiye üzerine gittiğim ilk görüştüğüm doktora ameliyat oldum ama internetten çok fazla konuştuğum doktor olmuştu.)
Doktorum göğüs kafesin dar olduğu için çok büyük olmayacağını bilgilendirdi. İstediğimde sütyenimi dolduracak kadar olduğu için büyük beklentilere hiç bir zaman girmedim.
Ameliyattan çıktıktan sonra ağlaya ağlaya uyandım. Su istiyorum, canım acıyor diye büyük bir pişmanlık ve vicdan azabı çekiyordum.
Sürgüye tuvaletimi yapamadığım için 3 saat sonra ağlaya ağlaya beni tuvalete götürmeleri için yalvardım, hemşirelere sağ olsunlar götürdüler ama dönüşte yatağıma oturduğum gibi bayıldım.
5 saat sonra yürümem gerektiğini söylediler. Biraz yürüdüm ama bayılacağımı hissettiğim an söyledim ve yatağıma oturduğum gibi yine bayıldım bu ayılıp bayılmalar ilk gün her yürüme dememde oldu. Bi de gece narkotik dedikleri bi ilaç var onu verdiler ama etkisi geçince ilaçların acılar çok fena ...
2. gün sabah drenimi çıkarttılar, gece uyuyamadığımdan bahsetmeme gerek yok sanırım.
Dren çıktıktan sonra baya canımı yaktı halsizlik baş dönmesi bayılma ve kusma seansımı da atlattıktan sonra eve gidebilirsin dediler.
Ağrı kesici istedim onu takarsanız giderim dedim yapacak bir sey yok eve gitmek istemedim.
3. güne kadar annem yemek yediriyordu. Çünkü bardak tutarken bile ağrıya dayanamıyorum biraz da psikolojik ağrılara dayanmak istemiyordum.
4. güne kadar evdekilerin yardımıyla doğrulup kalkabiliyordum. Tuvalete de öyle tabi yani ilk 3 gün hep annemlerin yardımı ile yataktan kalkma tuvalete gitmeyi tek başıma yapamadım.
4. gün kontrole gittim doktoruma pişman olduğumu söyledim. 1 ay sonra mutlu olacaksın herkes ilk hafta pişman olur dedi. Yarın duş alabilirsin dedi.
Akşam tek başıma dışarı çıktım işe gider gibi otobüs durağının oraları yürüdüm. Lakin eve döndüğümde canım acıdığı için ağlama krizleri geçirdiğimi söylemek isterim. Korse canımı çok yakıyordu ve yürüdükçe taş gibi olurdu.
5. gün annemin yardımı ile banyo yaptım. Kendim kalkabiliyordum yattığım ve oturduğum yerden bu mutlu etmeye başladı.
Sırt üstü yatmak benim için çok büyük kabus olmadı, ameliyattan önce kendimi motive etmek için yastıklar almıştım işe yaradılar.
İki tane başımın altına iki tane yanlara ufak bir tane de ayağımın altına ufak yastık almıştım.
Bir de bol bol gömlek aldım. Çünkü kolları havaya kaldıramıyoruz.
6. gün kontrole tekrar gittim, duştan sonra tüm bandajları çıkartmıştım. Sol tarafımdaki dikişim kanamıştı ve panik olmuştum.
O bandajları çıkartmamak gerekiyormuş, yeniden bantladılar kendisi düşecek dediler.
Tek başıma gidip geldim hastaneye bir de yürüyerek, hatta eve geldim süslendim, 1 saatliğine korsemi çıkartıp arkadaşımla dışarı çıktım.
Koşarak eve döndüm koluma bi şişlik değiyor ve çok rahatsız ediyordu yine panik oldum ama o sertlikler normalmiş ...
7. Günüm de artık rahatlamıştım bir az daha acı gittikçe düşüyordu. Kendi işlerimi yavaş yavaş yapıyordum.
Ameliyattan önce 10 dk yaptığım işi şu an yarım saatte yapıyorum onlar da duş, kıyafet katlama, toz alma, giyinme ben de pinpirikli olduğum için belki de bilemiyorum. (9. gün tek başıma duş alabildim ama saç kurutmayı annemden yardım istedim.)
8. gün işe başladım. Sabah biraz sürüne sürüne kalksam da başardım hatta iyi geldi işe gitmek, masa başı çalıştığım için şanslıyım da biraz ..
Sabah 2 akşam 2 vesait olmak üzere 4 vesait gitmesem daha az yorulurum belki de ..
Bu gün 10. günüm ve sırt ağrılarım var, korseden o da sporcu sütyenini kullanabilirsin dedi doktorum biraz daha rahatladım.
Medikal sütyen alerji yapmıştı benek benek yaralarına sürdüğün antibiyotikli kremden sür dedi doktorum, pişmanlık hala var ama sağlığıma yavaş yavaş kavuştuğum için mutluyum ve ilk 1 ay zor sonra mutlu olacaksın ve ilk 3 ay yaşayacağın çoğu şey normal çok panik yapma dediği için doktorum içimi rahatlattı diyebilirim.
Bu süreçte deli gibi burada ki yazıları okudum, benim geçtiğim bir çok süreçten çoğu kadının geçtiğini gördüm. Bende anlatmak istedim.
Teşekkür ederim kadınlar kulübü :)
Öncelikle cok gecmis olsuuuuuun yaşlarımız aynı ve yaşadıklarımızıda bırbırıne aşırı benzer buldummm. Neyseki gecmis bitmiş üzerinden 2 ay bile gecmis senınkının canım atlatmışsın, umarım simdi hersey yolundadır. Darisi benim basıma :) Aslında benimde biraz cesaretlendirilmeye ve yalnız olmadığımı hissetmeye ihtiyacım var, bu yüzden kendi yasadiklarimi anlatmaya baslayayım bi:) Bende 3 gun once kas altı oldum ve hani beklediğimden cok daha zor ve acılı geçiyor süreç.. Hiç 4-5 gun evde oturayım aa 6.gun kendımı dışarı atarım normal hayatıma dönerimlik bi durum hissetmiyorum :/ Cok acı/ağrımın dışında göğsümde duran iki yabancı cisim olduğunu aşşşşşırı hissediyorum hani yatmak kalkmak felaket işkence ve onları orada hissetmem normal mi bu denli.. ? Bu kadar zorlu oldugunu bilseydim sanırım bi korkar tüyerdim:) . Sende de aynımıydı? Örneğin ben icerideki cisimleri (canım silikonlar evet siz:)) felaket hissediyorum ve hep böyle mi gidecek korkuyorum. Sonradan azalacak mı bu his ? Birde dehşet ödemliyim yanlara doğru patlayacak gibi göğüslerim... Hadi onuda geçtiml hafif çatal her zaman hayalimdi ama ama şuan o kadar ayrık duruyorlar ki anlatamam..Sonradan yaklaşacak mı birbirine yoksa böyle mi kalır hep ? Of amma sormuşum sorgu odası gibi shhdhshdsh baya vaktini çaldımm. Ama şimdiden teşekkür ederim cevabını bekliyorum sabırsızlıkla:)Merhaba güzel kadınlar, 10 gün önce meme estetiği ameliyatı oldum. Kas altı, mentor marka, 225 CC, yuvarlak
(büyüklüğü ve yuvarlak olması doktor önerisiydi)
23 yaşındayım 1.64 boyum 53 kilom ve vücut yapım armut olduğu için üst bedenim alt bedenime göre dar ve 70 beden destekli sütyen kullanıyordum.
20 yaşımda estetiği düşünmeye başladım, anneme de sürekli bu durumdan mutsuz olduğumu haber ediyordum.
Bu seneye kısmetmiş ki paramı denkleştirdim. Yıllık iznimde ameliyat günü aldım. (Tavsiye üzerine gittiğim ilk görüştüğüm doktora ameliyat oldum ama internetten çok fazla konuştuğum doktor olmuştu.)
Doktorum göğüs kafesin dar olduğu için çok büyük olmayacağını bilgilendirdi. İstediğimde sütyenimi dolduracak kadar olduğu için büyük beklentilere hiç bir zaman girmedim.
Ameliyattan çıktıktan sonra ağlaya ağlaya uyandım. Su istiyorum, canım acıyor diye büyük bir pişmanlık ve vicdan azabı çekiyordum.
Sürgüye tuvaletimi yapamadığım için 3 saat sonra ağlaya ağlaya beni tuvalete götürmeleri için yalvardım, hemşirelere sağ olsunlar götürdüler ama dönüşte yatağıma oturduğum gibi bayıldım.
5 saat sonra yürümem gerektiğini söylediler. Biraz yürüdüm ama bayılacağımı hissettiğim an söyledim ve yatağıma oturduğum gibi yine bayıldım bu ayılıp bayılmalar ilk gün her yürüme dememde oldu. Bi de gece narkotik dedikleri bi ilaç var onu verdiler ama etkisi geçince ilaçların acılar çok fena ...
2. gün sabah drenimi çıkarttılar, gece uyuyamadığımdan bahsetmeme gerek yok sanırım.
Dren çıktıktan sonra baya canımı yaktı halsizlik baş dönmesi bayılma ve kusma seansımı da atlattıktan sonra eve gidebilirsin dediler.
Ağrı kesici istedim onu takarsanız giderim dedim yapacak bir sey yok eve gitmek istemedim.
3. güne kadar annem yemek yediriyordu. Çünkü bardak tutarken bile ağrıya dayanamıyorum biraz da psikolojik ağrılara dayanmak istemiyordum.
4. güne kadar evdekilerin yardımıyla doğrulup kalkabiliyordum. Tuvalete de öyle tabi yani ilk 3 gün hep annemlerin yardımı ile yataktan kalkma tuvalete gitmeyi tek başıma yapamadım.
4. gün kontrole gittim doktoruma pişman olduğumu söyledim. 1 ay sonra mutlu olacaksın herkes ilk hafta pişman olur dedi. Yarın duş alabilirsin dedi.
Akşam tek başıma dışarı çıktım işe gider gibi otobüs durağının oraları yürüdüm. Lakin eve döndüğümde canım acıdığı için ağlama krizleri geçirdiğimi söylemek isterim. Korse canımı çok yakıyordu ve yürüdükçe taş gibi olurdu.
5. gün annemin yardımı ile banyo yaptım. Kendim kalkabiliyordum yattığım ve oturduğum yerden bu mutlu etmeye başladı.
Sırt üstü yatmak benim için çok büyük kabus olmadı, ameliyattan önce kendimi motive etmek için yastıklar almıştım işe yaradılar.
İki tane başımın altına iki tane yanlara ufak bir tane de ayağımın altına ufak yastık almıştım.
Bir de bol bol gömlek aldım. Çünkü kolları havaya kaldıramıyoruz.
6. gün kontrole tekrar gittim, duştan sonra tüm bandajları çıkartmıştım. Sol tarafımdaki dikişim kanamıştı ve panik olmuştum.
O bandajları çıkartmamak gerekiyormuş, yeniden bantladılar kendisi düşecek dediler.
Tek başıma gidip geldim hastaneye bir de yürüyerek, hatta eve geldim süslendim, 1 saatliğine korsemi çıkartıp arkadaşımla dışarı çıktım.
Koşarak eve döndüm koluma bi şişlik değiyor ve çok rahatsız ediyordu yine panik oldum ama o sertlikler normalmiş ...
7. Günüm de artık rahatlamıştım bir az daha acı gittikçe düşüyordu. Kendi işlerimi yavaş yavaş yapıyordum.
Ameliyattan önce 10 dk yaptığım işi şu an yarım saatte yapıyorum onlar da duş, kıyafet katlama, toz alma, giyinme ben de pinpirikli olduğum için belki de bilemiyorum. (9. gün tek başıma duş alabildim ama saç kurutmayı annemden yardım istedim.)
8. gün işe başladım. Sabah biraz sürüne sürüne kalksam da başardım hatta iyi geldi işe gitmek, masa başı çalıştığım için şanslıyım da biraz ..
Sabah 2 akşam 2 vesait olmak üzere 4 vesait gitmesem daha az yorulurum belki de ..
Bu gün 10. günüm ve sırt ağrılarım var, korseden o da sporcu sütyenini kullanabilirsin dedi doktorum biraz daha rahatladım.
Medikal sütyen alerji yapmıştı benek benek yaralarına sürdüğün antibiyotikli kremden sür dedi doktorum, pişmanlık hala var ama sağlığıma yavaş yavaş kavuştuğum için mutluyum ve ilk 1 ay zor sonra mutlu olacaksın ve ilk 3 ay yaşayacağın çoğu şey normal çok panik yapma dediği için doktorum içimi rahatlattı diyebilirim.
Bu süreçte deli gibi burada ki yazıları okudum, benim geçtiğim bir çok süreçten çoğu kadının geçtiğini gördüm. Bende anlatmak istedim.
Teşekkür ederim kadınlar kulübü :)
Çok geçmiş olsun şuanki halinizden memnun musunuz alıştınız mıMerhaba güzel kadınlar, 10 gün önce meme estetiği ameliyatı oldum. Kas altı, mentor marka, 225 CC, yuvarlak
(büyüklüğü ve yuvarlak olması doktor önerisiydi)
23 yaşındayım 1.64 boyum 53 kilom ve vücut yapım armut olduğu için üst bedenim alt bedenime göre dar ve 70 beden destekli sütyen kullanıyordum.
20 yaşımda estetiği düşünmeye başladım, anneme de sürekli bu durumdan mutsuz olduğumu haber ediyordum.
Bu seneye kısmetmiş ki paramı denkleştirdim. Yıllık iznimde ameliyat günü aldım. (Tavsiye üzerine gittiğim ilk görüştüğüm doktora ameliyat oldum ama internetten çok fazla konuştuğum doktor olmuştu.)
Doktorum göğüs kafesin dar olduğu için çok büyük olmayacağını bilgilendirdi. İstediğimde sütyenimi dolduracak kadar olduğu için büyük beklentilere hiç bir zaman girmedim.
Ameliyattan çıktıktan sonra ağlaya ağlaya uyandım. Su istiyorum, canım acıyor diye büyük bir pişmanlık ve vicdan azabı çekiyordum.
Sürgüye tuvaletimi yapamadığım için 3 saat sonra ağlaya ağlaya beni tuvalete götürmeleri için yalvardım, hemşirelere sağ olsunlar götürdüler ama dönüşte yatağıma oturduğum gibi bayıldım.
5 saat sonra yürümem gerektiğini söylediler. Biraz yürüdüm ama bayılacağımı hissettiğim an söyledim ve yatağıma oturduğum gibi yine bayıldım bu ayılıp bayılmalar ilk gün her yürüme dememde oldu. Bi de gece narkotik dedikleri bi ilaç var onu verdiler ama etkisi geçince ilaçların acılar çok fena ...
2. gün sabah drenimi çıkarttılar, gece uyuyamadığımdan bahsetmeme gerek yok sanırım.
Dren çıktıktan sonra baya canımı yaktı halsizlik baş dönmesi bayılma ve kusma seansımı da atlattıktan sonra eve gidebilirsin dediler.
Ağrı kesici istedim onu takarsanız giderim dedim yapacak bir sey yok eve gitmek istemedim.
3. güne kadar annem yemek yediriyordu. Çünkü bardak tutarken bile ağrıya dayanamıyorum biraz da psikolojik ağrılara dayanmak istemiyordum.
4. güne kadar evdekilerin yardımıyla doğrulup kalkabiliyordum. Tuvalete de öyle tabi yani ilk 3 gün hep annemlerin yardımı ile yataktan kalkma tuvalete gitmeyi tek başıma yapamadım.
4. gün kontrole gittim doktoruma pişman olduğumu söyledim. 1 ay sonra mutlu olacaksın herkes ilk hafta pişman olur dedi. Yarın duş alabilirsin dedi.
Akşam tek başıma dışarı çıktım işe gider gibi otobüs durağının oraları yürüdüm. Lakin eve döndüğümde canım acıdığı için ağlama krizleri geçirdiğimi söylemek isterim. Korse canımı çok yakıyordu ve yürüdükçe taş gibi olurdu.
5. gün annemin yardımı ile banyo yaptım. Kendim kalkabiliyordum yattığım ve oturduğum yerden bu mutlu etmeye başladı.
Sırt üstü yatmak benim için çok büyük kabus olmadı, ameliyattan önce kendimi motive etmek için yastıklar almıştım işe yaradılar.
İki tane başımın altına iki tane yanlara ufak bir tane de ayağımın altına ufak yastık almıştım.
Bir de bol bol gömlek aldım. Çünkü kolları havaya kaldıramıyoruz.
6. gün kontrole tekrar gittim, duştan sonra tüm bandajları çıkartmıştım. Sol tarafımdaki dikişim kanamıştı ve panik olmuştum.
O bandajları çıkartmamak gerekiyormuş, yeniden bantladılar kendisi düşecek dediler.
Tek başıma gidip geldim hastaneye bir de yürüyerek, hatta eve geldim süslendim, 1 saatliğine korsemi çıkartıp arkadaşımla dışarı çıktım.
Koşarak eve döndüm koluma bi şişlik değiyor ve çok rahatsız ediyordu yine panik oldum ama o sertlikler normalmiş ...
7. Günüm de artık rahatlamıştım bir az daha acı gittikçe düşüyordu. Kendi işlerimi yavaş yavaş yapıyordum.
Ameliyattan önce 10 dk yaptığım işi şu an yarım saatte yapıyorum onlar da duş, kıyafet katlama, toz alma, giyinme ben de pinpirikli olduğum için belki de bilemiyorum. (9. gün tek başıma duş alabildim ama saç kurutmayı annemden yardım istedim.)
8. gün işe başladım. Sabah biraz sürüne sürüne kalksam da başardım hatta iyi geldi işe gitmek, masa başı çalıştığım için şanslıyım da biraz ..
Sabah 2 akşam 2 vesait olmak üzere 4 vesait gitmesem daha az yorulurum belki de ..
Bu gün 10. günüm ve sırt ağrılarım var, korseden o da sporcu sütyenini kullanabilirsin dedi doktorum biraz daha rahatladım.
Medikal sütyen alerji yapmıştı benek benek yaralarına sürdüğün antibiyotikli kremden sür dedi doktorum, pişmanlık hala var ama sağlığıma yavaş yavaş kavuştuğum için mutluyum ve ilk 1 ay zor sonra mutlu olacaksın ve ilk 3 ay yaşayacağın çoğu şey normal çok panik yapma dediği için doktorum içimi rahatlattı diyebilirim.
Bu süreçte deli gibi burada ki yazıları okudum, benim geçtiğim bir çok süreçten çoğu kadının geçtiğini gördüm. Bende anlatmak istedim.
Teşekkür ederim kadınlar kulübü :)
Teşekkür ederim 3. ayıma geldim, gayet memnunum bi sıkıntım yok çok şükür, dikiş izlerim de giderse daha mutlu olacağım.Çok geçmiş olsun şuanki halinizden memnun musunuz alıştınız mı
Çok geçmiş olsun benim 3. ayım bitti ve ağrılarımda öyle ama sağ sola yatarken hissediyorum o da geçecekmiş, gelelim sorularına :)Öncelikle cok gecmis olsuuuuuun yaşlarımız aynı ve yaşadıklarımızıda bırbırıne aşırı benzer buldummm. Neyseki gecmis bitmiş üzerinden 2 ay bile gecmis senınkının canım atlatmışsın, umarım simdi hersey yolundadır. Darisi benim basıma :) Aslında benimde biraz cesaretlendirilmeye ve yalnız olmadığımı hissetmeye ihtiyacım var, bu yüzden kendi yasadiklarimi anlatmaya baslayayım bi:) Bende 3 gun once kas altı oldum ve hani beklediğimden cok daha zor ve acılı geçiyor süreç.. Hiç 4-5 gun evde oturayım aa 6.gun kendımı dışarı atarım normal hayatıma dönerimlik bi durum hissetmiyorum :/ Cok acı/ağrımın dışında göğsümde duran iki yabancı cisim olduğunu aşşşşşırı hissediyorum hani yatmak kalkmak felaket işkence ve onları orada hissetmem normal mi bu denli.. ? Bu kadar zorlu oldugunu bilseydim sanırım bi korkar tüyerdim:) . Sende de aynımıydı? Örneğin ben icerideki cisimleri (canım silikonlar evet siz:)) felaket hissediyorum ve hep böyle mi gidecek korkuyorum. Sonradan azalacak mı bu his ? Birde dehşet ödemliyim yanlara doğru patlayacak gibi göğüslerim... Hadi onuda geçtiml hafif çatal her zaman hayalimdi ama ama şuan o kadar ayrık duruyorlar ki anlatamam..Sonradan yaklaşacak mı birbirine yoksa böyle mi kalır hep ? Of amma sormuşum sorgu odası gibi shhdhshdsh baya vaktini çaldımm. Ama şimdiden teşekkür ederim cevabını bekliyorum sabırsızlıkla:)
Teşekkür ederim, evet alıştım çok şükür bir sıkıntım yok şimdilik bakalım :)Çok geçmiş olsun şuanki halinizden memnun musunuz alıştınız mı
HarikaTeşekkür ederim, evet alıştım çok şükür bir sıkıntım yok şimdilik bakalım :)
Burcu hanım merhaba bende yeni ameliyat oldum 5. Günüm bende sağ göğsümden 2 kere ameliyat oldum. Sağ göğüste Hematom birikmesi oldu drenle akmadı, doktor ameliyatla boşaltıp yeni bir slikon taktı sol göğsüm şuan gayet iyi fakat sağ çok ağrıyor koluma kramp giriyor ağrı kesiciyle geçiyor. Sizin durumunuz nasıl şuan ben vücudum kabul etmeyecek diye endişeliyimMerhaba çok geçmiş olsun. Yaşadıklarınız gün gün yaşadım desem yeridir. 7. Gün araç kullanfım şuan yatıyorum agrım var ameliyatım cok riskli gecti sol gögsümden 2 kere ameliyat oldum. Suan tek korkum protezi vücudum kabul edecek mi? Doktorum o riski atlattık diyor fakat sag gögsümdeki morarma ve sararma bile geçti ama sol gögsüm mor ve şiş en önemlisi ağrı devam ediyor
Geçmiş olsun meme büyütme estetiği yaptırırken benimde basenlerimden yağ alındı bacaklarımın arkası mosmor oldu gece sızıdan ve ağrıdan uyanıyorum sürekli sizin nasıl oldu kaç günde geçti morluklarınız1 haftaya kadar yan yatabilirim belki, su an tek umudum bu acikcasi, ben liposuctionda yaptirdim karin ve kalcaya ayni ameliyatta, korseler, ödemler, yatamamak, hepsi bi arada oynaticam sanki kafayi
Benim nerdeyse 3 ay olucak morluklar tamamen gecmedi hala, ama benim siyahti resmen, agrim kalmadi neyse ki, siz ne zaman yaptirdiniz?Geçmiş olsun meme büyütme estetiği yaptırırken benimde basenlerimden yağ alındı bacaklarımın arkası mosmor oldu gece sızıdan ve ağrıdan uyanıyorum sürekli sizin nasıl oldu kaç günde geçti morluklarınız
Doktoruna guven. 1 ay sonra da keske daha buyuk olsalardi diyeceksin. Hic bir seyin kalmayacak 15 gün olsun onceMerhaba güzel kadınlar, 10 gün önce meme estetiği ameliyatı oldum. Kas altı, mentor marka, 225 CC, yuvarlak
(büyüklüğü ve yuvarlak olması doktor önerisiydi)
23 yaşındayım 1.64 boyum 53 kilom ve vücut yapım armut olduğu için üst bedenim alt bedenime göre dar ve 70 beden destekli sütyen kullanıyordum.
20 yaşımda estetiği düşünmeye başladım, anneme de sürekli bu durumdan mutsuz olduğumu haber ediyordum.
Bu seneye kısmetmiş ki paramı denkleştirdim. Yıllık iznimde ameliyat günü aldım. (Tavsiye üzerine gittiğim ilk görüştüğüm doktora ameliyat oldum ama internetten çok fazla konuştuğum doktor olmuştu.)
Doktorum göğüs kafesin dar olduğu için çok büyük olmayacağını bilgilendirdi. İstediğimde sütyenimi dolduracak kadar olduğu için büyük beklentilere hiç bir zaman girmedim.
Ameliyattan çıktıktan sonra ağlaya ağlaya uyandım. Su istiyorum, canım acıyor diye büyük bir pişmanlık ve vicdan azabı çekiyordum.
Sürgüye tuvaletimi yapamadığım için 3 saat sonra ağlaya ağlaya beni tuvalete götürmeleri için yalvardım, hemşirelere sağ olsunlar götürdüler ama dönüşte yatağıma oturduğum gibi bayıldım.
5 saat sonra yürümem gerektiğini söylediler. Biraz yürüdüm ama bayılacağımı hissettiğim an söyledim ve yatağıma oturduğum gibi yine bayıldım bu ayılıp bayılmalar ilk gün her yürüme dememde oldu. Bi de gece narkotik dedikleri bi ilaç var onu verdiler ama etkisi geçince ilaçların acılar çok fena ...
2. gün sabah drenimi çıkarttılar, gece uyuyamadığımdan bahsetmeme gerek yok sanırım.
Dren çıktıktan sonra baya canımı yaktı halsizlik baş dönmesi bayılma ve kusma seansımı da atlattıktan sonra eve gidebilirsin dediler.
Ağrı kesici istedim onu takarsanız giderim dedim yapacak bir sey yok eve gitmek istemedim.
3. güne kadar annem yemek yediriyordu. Çünkü bardak tutarken bile ağrıya dayanamıyorum biraz da psikolojik ağrılara dayanmak istemiyordum.
4. güne kadar evdekilerin yardımıyla doğrulup kalkabiliyordum. Tuvalete de öyle tabi yani ilk 3 gün hep annemlerin yardımı ile yataktan kalkma tuvalete gitmeyi tek başıma yapamadım.
4. gün kontrole gittim doktoruma pişman olduğumu söyledim. 1 ay sonra mutlu olacaksın herkes ilk hafta pişman olur dedi. Yarın duş alabilirsin dedi.
Akşam tek başıma dışarı çıktım işe gider gibi otobüs durağının oraları yürüdüm. Lakin eve döndüğümde canım acıdığı için ağlama krizleri geçirdiğimi söylemek isterim. Korse canımı çok yakıyordu ve yürüdükçe taş gibi olurdu.
5. gün annemin yardımı ile banyo yaptım. Kendim kalkabiliyordum yattığım ve oturduğum yerden bu mutlu etmeye başladı.
Sırt üstü yatmak benim için çok büyük kabus olmadı, ameliyattan önce kendimi motive etmek için yastıklar almıştım işe yaradılar.
İki tane başımın altına iki tane yanlara ufak bir tane de ayağımın altına ufak yastık almıştım.
Bir de bol bol gömlek aldım. Çünkü kolları havaya kaldıramıyoruz.
6. gün kontrole tekrar gittim, duştan sonra tüm bandajları çıkartmıştım. Sol tarafımdaki dikişim kanamıştı ve panik olmuştum.
O bandajları çıkartmamak gerekiyormuş, yeniden bantladılar kendisi düşecek dediler.
Tek başıma gidip geldim hastaneye bir de yürüyerek, hatta eve geldim süslendim, 1 saatliğine korsemi çıkartıp arkadaşımla dışarı çıktım.
Koşarak eve döndüm koluma bi şişlik değiyor ve çok rahatsız ediyordu yine panik oldum ama o sertlikler normalmiş ...
7. Günüm de artık rahatlamıştım bir az daha acı gittikçe düşüyordu. Kendi işlerimi yavaş yavaş yapıyordum.
Ameliyattan önce 10 dk yaptığım işi şu an yarım saatte yapıyorum onlar da duş, kıyafet katlama, toz alma, giyinme ben de pinpirikli olduğum için belki de bilemiyorum. (9. gün tek başıma duş alabildim ama saç kurutmayı annemden yardım istedim.)
8. gün işe başladım. Sabah biraz sürüne sürüne kalksam da başardım hatta iyi geldi işe gitmek, masa başı çalıştığım için şanslıyım da biraz ..
Sabah 2 akşam 2 vesait olmak üzere 4 vesait gitmesem daha az yorulurum belki de ..
Bu gün 10. günüm ve sırt ağrılarım var, korseden o da sporcu sütyenini kullanabilirsin dedi doktorum biraz daha rahatladım.
Medikal sütyen alerji yapmıştı benek benek yaralarına sürdüğün antibiyotikli kremden sür dedi doktorum, pişmanlık hala var ama sağlığıma yavaş yavaş kavuştuğum için mutluyum ve ilk 1 ay zor sonra mutlu olacaksın ve ilk 3 ay yaşayacağın çoğu şey normal çok panik yapma dediği için doktorum içimi rahatlattı diyebilirim.
Bu süreçte deli gibi burada ki yazıları okudum, benim geçtiğim bir çok süreçten çoğu kadının geçtiğini gördüm. Bende anlatmak istedim.
Teşekkür ederim kadınlar kulübü :)