Rabbim vermek isterse öyle kapılar açarki, şaşırır kalırsın. Bol-bol dua et. Asla umudunu yitirme. Olucak diye bir şey yok, amma olmuyucak diye de bir şey yok.
Bak bana, eşimin oliqozoospermiyalı (ileri haraketlilik nerdeyse hiç yok) kendimin de yumurta tembelliyi olduğunu bildiyim halde her ay belki kendiliyinden olur diye umut etdim. Çünki ben biliyorum Rabbim vermek isterse Onun için engel yoktur. Biz israrla istemeyi bilmeliyiz. İsa aleyhisellemin nasıl yaratıldığını biliyorsundur, erkeğe bile gerek duymamış Yaratan. bir kere bile Türkiyeye, İstanbula gelmek benim için hayal bile etmediğim bir şeydi. Tüp bebekse en iyi halde iki senede bir kez yaptıra bilirdik. Rabbim büyük, istanbula yerleşdik, 6 ayda 3 denememiz oldu. Kısmet olursa yine yaptırıcağız.
Yeterki sen umudunu yitirme. Bizi ayakta tutan umudumuzdur.
P.S. Ablam doğuma gitdiğinde 4 yaşlı kızının yanında kalmışdım. Ona yavrum benim deyince, bana, neden bana yavrum diyorsun diye sordu. Ben de benim kendi yavrum yok o yüzden sana yavrum diyorum diyince... Bana, teyze sen az dua ediyorsun, çok dua etsen olur dedi. Küçücük çocuk bana ders verdi. Söylediyi bir gerçekdi.