Zusacığım yazdıkların beni o kadar çok rahatlattı ki.. Allah razı olsun senden. İnşallah iki meleğini de sağlıkla kucağına alırsın. Dualarım seninle ...Bizim yaşadığımız bu acının kelimelerle tarifi yok. Hiç birşeye benzemiyor. Ancak yaşayan bilir. Ben de senin gibi çok kötü günler geçirdim. Hiç uyumadığım gecelerim oldu. Bazen delireceğimi düşündüm. Başımı duvarlara vurdum. Ama asla isyan etmedim. Rabbime şükrettim. Beterinden korusun diye dua ettim. Ben anladım ki bazı şeyler insanın elinde değil. Olacaksa oluyor. Dünyanın en iyi merkezine gitseniz de, en iyi imkanlar kullanılsa da yaşanacakları değiştiremiyorsunuz.. Tek dileğim Allah hiçbir anneyi bu acı ile sınamasın. Bizlere de bir daha asla bu acıyı yaşatmasın.
Ben şu an biraz daha iyiyim. Gün günden kendimi toparlıyorum. Buna da mecburum. Yaşamak ve yeniden ümit etmek zorundayım. Bugün hastanede kontroldeydim. Allah razı olsun Nur Hanım beni bir anne şefkati ile sarmaladı. Moralimi düzeltti. Beni iyileştirdi. O bir doktordan ziyade bir melek..
Hatta yeni tedavimi bile konuştuk. 3 ay aradan sonra deneyebileceğimi söyledi. Aynı senin söylediğin gibi fazla ara vermeden , olay soğumadan yeniden dene dedi. İçim ümitle doldu. Heyecanlandım. İnşallah ben de senin gibi bu acılarımın karşılığını Rabbimin hediyesi ile alırım.. Allah hepimizin yardımcısı olsun...
Ah ah nerelere gidem
(
