- 26 Mart 2020
- 236
- 93
- 13
- 40
- Konu Sahibi sadece huzur istiyorum
-
- #1
Uzun süredir okuyucu olduğum foruma üye olmaya karar verdim.merhaba arkadaşlar.
Ben ekim ayında boşandım.anlaşmalı oldu ama hala seviyordum.aslında bana yaşattıklarından sonra onu sevmem imkansız olmalı ama.onun 2.evliliği idi.ilk evliliğinden de 1 çocuğu var 6 yaşında.benden de bir çocuğu var 1 yaşında.
Boşanma nedenimiz doğum sonrası kendimi toparlayamamam psikolojik olarak ama bence temel sorun onun beni sevmemesi.
Halbuki ben onun ayaklarını bile öperdim.biraz fazla ıyısun diye pazar alıiverişine ben çıkardım
Sürekli akrabalarını ziyarete giderdik.ama doğum sonrası benim dinmeyen öfke nöbetlerim kavgalar bitirdi olayı.
4 aylıktı bebek dava açtı.ve bu süreçte bana sürekli düzelmezsen boşanırım diyip durdu.çok çabaladım düzeltmek için ama yetersiz kaldım sanırım.
Şu an öyle mutlu ki akrabalarıyla.
Kızlar size anlatamam...9 karşeşi var her akşam birinde yemekte.ben öğretmen olduğum için okul zamanı bebeğe halası bakıyordu.ara sıra beni çağırır ailesi giderim.benimki götürür tabi.her gitmeden sonra da kendimi ezik ve pişman hissederim.
O kadar mutlu o kadar mutlu ki ailesiyle .ister istemez üzülüyorum.fesatlığımdan değil.kendi halime sanırım.
Biliyor musunuz arkadaşlarım tek istediğim pişmanşığını görmek onun da içi bir yansın benim içimdeki ateş sönecek.biliyorum çocuğunuz boşver diceksiniz haklısınız da ama içime söz dinletemiyorum.o da bir üzülsün bir yansın bir kazık yesin istiyıeum.ailesine güvenip boşandı benden yalnız yaşayabilecek biri değil.bana dedği sey en son seninle aynı evde yaiamaktansa huzur evlerinde sürünmeyi tercih ederim oldu.
Ailesiyle görüşmesem mi?ezik gibi mi gösteriyorum kendimi?bu adamın da bir üzülüp pişmanlık yaşaması için ne olması gerek bemim yapabileceğim bir şey var mı?şimdiden hepinize teşekkürler.
Ben ekim ayında boşandım.anlaşmalı oldu ama hala seviyordum.aslında bana yaşattıklarından sonra onu sevmem imkansız olmalı ama.onun 2.evliliği idi.ilk evliliğinden de 1 çocuğu var 6 yaşında.benden de bir çocuğu var 1 yaşında.
Boşanma nedenimiz doğum sonrası kendimi toparlayamamam psikolojik olarak ama bence temel sorun onun beni sevmemesi.
Halbuki ben onun ayaklarını bile öperdim.biraz fazla ıyısun diye pazar alıiverişine ben çıkardım
Sürekli akrabalarını ziyarete giderdik.ama doğum sonrası benim dinmeyen öfke nöbetlerim kavgalar bitirdi olayı.
4 aylıktı bebek dava açtı.ve bu süreçte bana sürekli düzelmezsen boşanırım diyip durdu.çok çabaladım düzeltmek için ama yetersiz kaldım sanırım.
Şu an öyle mutlu ki akrabalarıyla.
Kızlar size anlatamam...9 karşeşi var her akşam birinde yemekte.ben öğretmen olduğum için okul zamanı bebeğe halası bakıyordu.ara sıra beni çağırır ailesi giderim.benimki götürür tabi.her gitmeden sonra da kendimi ezik ve pişman hissederim.
O kadar mutlu o kadar mutlu ki ailesiyle .ister istemez üzülüyorum.fesatlığımdan değil.kendi halime sanırım.
Biliyor musunuz arkadaşlarım tek istediğim pişmanşığını görmek onun da içi bir yansın benim içimdeki ateş sönecek.biliyorum çocuğunuz boşver diceksiniz haklısınız da ama içime söz dinletemiyorum.o da bir üzülsün bir yansın bir kazık yesin istiyıeum.ailesine güvenip boşandı benden yalnız yaşayabilecek biri değil.bana dedği sey en son seninle aynı evde yaiamaktansa huzur evlerinde sürünmeyi tercih ederim oldu.
Ailesiyle görüşmesem mi?ezik gibi mi gösteriyorum kendimi?bu adamın da bir üzülüp pişmanlık yaşaması için ne olması gerek bemim yapabileceğim bir şey var mı?şimdiden hepinize teşekkürler.