Hayır hayır sorunum botoks felan değil . Kızlar söyle ki kırk yaşındayım ,donuk suratliyim..
Benki Güler yüzlü hoş muhabbetli bir kızdım..
Bunu farkediyorum uzun zamandır..
Mimiklerim calışmiyor gibi.. tepkisiz sanki donuk ,suratsız oldum iyice ..
Nezaketli ,muhabbet etmeyi ,dinlemeyi seven,misafir ağırlamayı seven ,elinden gelen hizmeti yapmayı seven biriyken tahammülümun çok azaldığıni farkediyorum ,herşey gözümde büyüyor ,zaman hızlı geçiyor ,ev işleri zor geliyor ,sana geleceğim laflari aşırı sinirimi bozuyor ,hele yatılı birinin gelmesi ,benim kalacak olmam off sinir basıyor..
Abuk subuk muhabbetler ,boş konuşmalar ,kızlar hiç tahammül edemiyorum ya ,sürekli konuşan insan nefret ediyorum..
Hep bir sakinlik ,dinginlik ,olgunluk arıyorum ,evden çıkmıyorum neredeyse ,huzurlu ve mutluyum kendi halimde ,ailemle ... Ama işte öylede olmuyor akraba eş dost görüşmek gerekiyor ,eskiden aaa tabi gelen ,ne güzel olur derdim şimdi oturun evinizde ,boş muhabbet yapmayın ,dedikodu çok yapıyorsun ,sürekli şikayet ediyor ama sorumluluk almıyorsun ,boş konuşuyorsun ,saçma davranıyorsun diye pat pat yüzlerine soyleyesim geliyor..
Sanırım idare etmekten bıktım iyice o yüzden artık reflekslerim kayboldu gibi hissediyorum..
Pratik mi yapmalıyım acaba ,yeniden Güler yüzlü olmak için ama nasılda içimden gelmiyor..