Kızlar aylardır aklımı kurcalayan bir konu var.Biraz uzun olacak ama okuyup görüşlerinizi bildirirseniz cok sevinecegim.
3 kardeşiz,ablam ve abim var. Ablam,evli. 3-4 ay önce bize gelmişlerdi. Ben ablama cok bağlı bir insanım. Ailede herkesten cok ablami seviyorum. Beni almaya geldiler enistemle,avm ye götürmek için. Giyindim,hazırlandım gittik. Eniştem bir arkadaşını görüp onun yanina gitti. Bizde ablamla muhabbet ede ede mağazaları geziyoduk. Birden "annem babamı aldatiyordu hep,abinle beni odaya kilitliyolardi. 12 yaşındaydım ama her anına kadar hatırlıyorum seni ben buyuttum o yüzden birbirimize cok bağlıyız ablacım"dedi. Ben şok oldum. Yani annem babamı aldatmış mıydı? Sonra gerçekten mi abla? dedim. "evet,babam gecelere kadar çalışırken annem sokaklardaydi. gece yarısı beni markete yollayıp bira aldiriyordu sanada arada ben arada abin bakıyorduk,giydiriyorduk,karnını doyuruyorduk" dedi. Ne dicegimi bilemedim,cunku annem böyle bir şey yapamazdı,olmamalıydı. Ihanet bu sonuçta affı bahanesi olur mu hiç? Hayatımda benimsedigim en iğrenç olay;aldatmak! Buna tahammülüm yok. Her neyse ablam konuyu kapattı beni eve bıraktılar. Gece yatasiya kadar düşündüm. Doğru mu diye,ki doğru olsa ne değişecekti? Hep tüm anilarimi yazdığım bir gunlugum var. O gün tüm her şeyi temiz bir yeni sayfaya yazmıştım. Güya yazıp rahatliyorum.. Ama hep düşündüm,doğruluk payı var mı acaba? diye. Ama ablam olmayan doğru olmayan bir şeyi neden bana söyleme gereği duysun ki? O gün anneme soğuk davranmıştım,hep gider sarılır operdim yatmadan önce. o gün bunu yapamamistim annemde sende bir gariplik var diye söylenip durmuştu. Neyse bi gün okuldan geldiğimde merdivenlerde annem bağırarak beni bekliyodu "sen salak misin nasıl bunları dusunursun ablanmi büyütmüş seni benmi aldatmisim babanı sen gerizekalimisin bu kadar mı safsin" dedi bağırarak. Megersem gunlugumu bulmuş okumuş. Korkudan dicek bişey bulamadım. Bağırmaya devam etti bana,sucluymusum gibi. Sonra abim seslere duyup geldi odaya,annem susturdu beni. Konuyu kapattı abimi odasına yolladı. Böyle yapması aklımı daha da cok karıştırdı. Neden çekindi söylemekten? Kızlar kafam öyle karışık ki. Geçmiş vitmis bir şey ama benim hayatımda en nefret ettiğim insanlar eşini aldatanlar,ihanet edenler.. Annem dahi olsa bir sogukkuk girdi içime. Doğru mu bilmiyorum,ama annem inkar etti. Ama ablam neden boyke bir şey dedi ki o halde? Ne yapmaya calisiyorlar? Şunu da soyelemeliyim ki ben 15 yaşlarında falanken,annemin intihar mektubunu buldum. Dayanamadigini,beni abime emanet ettiğini,diğer dünyada daha mutlu olacağını yazmıştı. Hala her cümlesi aklımda. Işlendi beynime. Neyse ki cesaret edemedi Allaha şükür.. Her gün kapıda gelmesini beklerdim,geldiğinde bir oh cekerdim içim rahatlardi. Hep ailevi problemlerimiz oldu ben cocuklugumu yasayamadim bile. Pskolojim alt üst olmustu. Insan sevdiği bir kişinin ölmesini düşündükçe bile aglayasi geliyor insanın. Ve bu aldatma durumunu bu yüzden mi cok abartiyorum acaba? ne kadar buyursem buyuyeyim hep aklımda. Ama ablam bana "ne olursa olsun kimseye söyleme,soylersen benim senin gibi kardeşim olmaz' dedi. anneme ben soylememistim o bulup okumuştu. Ne yapmaya calisiyorlar gerçekten anlayamiyorum. Aklım cok karışık fazla abartiyorum biliyorum ama anneme böyle bir şeyi yakistiramam ki ben; o benim küçücük elli melegimdi. Hep öyle severdim onu. Meleksin melek kanatların eksik bir derdim. Ama bunu yapmis olması düşüncesi bile beni ürkütüyor nedense. Yardım edin lütfen,sizce bunun açıklaması nedir? ablam neden böyle bir şey söylemiş olabilir? görüşleriniz benim için cok cok önemli.. şimdiden teşekkür ediyorum..
3 kardeşiz,ablam ve abim var. Ablam,evli. 3-4 ay önce bize gelmişlerdi. Ben ablama cok bağlı bir insanım. Ailede herkesten cok ablami seviyorum. Beni almaya geldiler enistemle,avm ye götürmek için. Giyindim,hazırlandım gittik. Eniştem bir arkadaşını görüp onun yanina gitti. Bizde ablamla muhabbet ede ede mağazaları geziyoduk. Birden "annem babamı aldatiyordu hep,abinle beni odaya kilitliyolardi. 12 yaşındaydım ama her anına kadar hatırlıyorum seni ben buyuttum o yüzden birbirimize cok bağlıyız ablacım"dedi. Ben şok oldum. Yani annem babamı aldatmış mıydı? Sonra gerçekten mi abla? dedim. "evet,babam gecelere kadar çalışırken annem sokaklardaydi. gece yarısı beni markete yollayıp bira aldiriyordu sanada arada ben arada abin bakıyorduk,giydiriyorduk,karnını doyuruyorduk" dedi. Ne dicegimi bilemedim,cunku annem böyle bir şey yapamazdı,olmamalıydı. Ihanet bu sonuçta affı bahanesi olur mu hiç? Hayatımda benimsedigim en iğrenç olay;aldatmak! Buna tahammülüm yok. Her neyse ablam konuyu kapattı beni eve bıraktılar. Gece yatasiya kadar düşündüm. Doğru mu diye,ki doğru olsa ne değişecekti? Hep tüm anilarimi yazdığım bir gunlugum var. O gün tüm her şeyi temiz bir yeni sayfaya yazmıştım. Güya yazıp rahatliyorum.. Ama hep düşündüm,doğruluk payı var mı acaba? diye. Ama ablam olmayan doğru olmayan bir şeyi neden bana söyleme gereği duysun ki? O gün anneme soğuk davranmıştım,hep gider sarılır operdim yatmadan önce. o gün bunu yapamamistim annemde sende bir gariplik var diye söylenip durmuştu. Neyse bi gün okuldan geldiğimde merdivenlerde annem bağırarak beni bekliyodu "sen salak misin nasıl bunları dusunursun ablanmi büyütmüş seni benmi aldatmisim babanı sen gerizekalimisin bu kadar mı safsin" dedi bağırarak. Megersem gunlugumu bulmuş okumuş. Korkudan dicek bişey bulamadım. Bağırmaya devam etti bana,sucluymusum gibi. Sonra abim seslere duyup geldi odaya,annem susturdu beni. Konuyu kapattı abimi odasına yolladı. Böyle yapması aklımı daha da cok karıştırdı. Neden çekindi söylemekten? Kızlar kafam öyle karışık ki. Geçmiş vitmis bir şey ama benim hayatımda en nefret ettiğim insanlar eşini aldatanlar,ihanet edenler.. Annem dahi olsa bir sogukkuk girdi içime. Doğru mu bilmiyorum,ama annem inkar etti. Ama ablam neden boyke bir şey dedi ki o halde? Ne yapmaya calisiyorlar? Şunu da soyelemeliyim ki ben 15 yaşlarında falanken,annemin intihar mektubunu buldum. Dayanamadigini,beni abime emanet ettiğini,diğer dünyada daha mutlu olacağını yazmıştı. Hala her cümlesi aklımda. Işlendi beynime. Neyse ki cesaret edemedi Allaha şükür.. Her gün kapıda gelmesini beklerdim,geldiğinde bir oh cekerdim içim rahatlardi. Hep ailevi problemlerimiz oldu ben cocuklugumu yasayamadim bile. Pskolojim alt üst olmustu. Insan sevdiği bir kişinin ölmesini düşündükçe bile aglayasi geliyor insanın. Ve bu aldatma durumunu bu yüzden mi cok abartiyorum acaba? ne kadar buyursem buyuyeyim hep aklımda. Ama ablam bana "ne olursa olsun kimseye söyleme,soylersen benim senin gibi kardeşim olmaz' dedi. anneme ben soylememistim o bulup okumuştu. Ne yapmaya calisiyorlar gerçekten anlayamiyorum. Aklım cok karışık fazla abartiyorum biliyorum ama anneme böyle bir şeyi yakistiramam ki ben; o benim küçücük elli melegimdi. Hep öyle severdim onu. Meleksin melek kanatların eksik bir derdim. Ama bunu yapmis olması düşüncesi bile beni ürkütüyor nedense. Yardım edin lütfen,sizce bunun açıklaması nedir? ablam neden böyle bir şey söylemiş olabilir? görüşleriniz benim için cok cok önemli.. şimdiden teşekkür ediyorum..
Son düzenleme: