Misafir gelecek diye ödüm kopuyor :(

prometheus .!.:

Cevap yazan herkese tekrar tekrar teşekkür ederim,desteklerinizi esirgemediniz
Hafta sonu misafirlerimiz geldi,2 gece kalıp döndüler.Bir ev sahibi olarak asla gelen misafirleri ne kadar rahatsız olsam da diken üstünde oturtmam.Misafiri sevmiyorsam da gelen misafire yüz döke döke hizmet etmem.Gelen misafirler gayet memnun ayrılırlar,onlara yansıyan bir şey olmaz.
Misafirleri ağırladım ağırlamasına ama insanlar pek tuhaf olmuşlar.Ben fenalıklar geçirdiğimi belli etmemeye çalışsam da gelen misafirler banyo paspasımızdan servis tabaklarımıza,balkon demirlerimizden kartonpiyerlerimize kadar kusur bula bula bir hal oldular
Daha önce de söylemiştim şimdi de söylüyorum,insanlar artık eski insanlar değil.Misafirlik kavramı da -en azından büyük şehirler gibi dejenere olmuş yerlerde-boyut değiştirmiş.İnsanlar 1 saatlik mesafedeki bir arkadaşının evine yatıya geliyor.ben tırnaklarımı yiye yiye hazırlık yapıyorum ve misafir bekliyorum,adam sanki bir otelde servis hizmeti alıyormuşcasına kusursuz hizmet bekliyor,kapıdan girer girmez yok ayakkabılığın aynası mı çatlak (çatlak falan değil halbuki),kesme şekerler mi bozulmuş (şekerin bozulduğunu ilk defa duydum) gibi şeyler söyleyerek canımı sıktı.Belli etmedim ama resmen gitsinler diye saat saydım durdum.Anladım ki misafir konusunda hissettiklerimde çok da haksız değilim.İnsanlar güzel bir hafta sonu geçirsin diye elimizden geleni yapıyoruz,şaka gibi bir sürü eleştiriye maruz kalıyoruz.Beni beğenmeyen,ama yaptığım hizmetin ve güleryüzün çeyreğini yapamayacak insanlar muhtemelen kapıdan çıktıkları andan beri dedikodumuzu yapıyorlar.Onlar dedikodumuzu ederken ben onların yattığı çarşafları yıkayıp ütülüyorum,yaptığımız mangalın pisliklerini temizliyorum,kıl yumağına çevirdikleri banyoyu temizliyorum..Peki ne için?Arkamdan daha çok konuşsunlar diye bir dahaki gelişlerine hazırlık olsun diye mi?Bir arkadaş demiş ya başkalarının yiyip içtiği tabakları toplamak zoruma gidiyor diye,sanırım tümden haksız değil.İnsanlar bizim çocukluğumuzdaki gbi birbirinin evine gerçekten birbirini özlediği için değil açık aramaya gidiyor galiba.Oysa cuma günü sizle konuştuktan sonra motive olmuştum ve çok güzel zaman geçireceğimize inanmıştım.Eşim de ısrar ettiği için pişman oldu.Yıllardır misafir çağırmadığım için hiç pişman olduğumu hatırlamıyorum ama bazı misafirleri ağırladıktan sonra pişman olduğum çok oldu..Neyse sağlık olsun..

Genişletmek için tıkla...

Canım çok haklısın ben ve annemde aynı şeyleri yaşıyoruz yani ben ailemle yaşıyorum da o nedenle özellikle babamın ailesinden birisi gelecekken çok geriliyoruz otelde gibi on kişiye hizmet ediyoruz birisi kalkıp yardım etmiyo.şehri gezdiriyoruz, annem şeker hastası annem için onun ne işi var gezmekte otursun evde hasta hasta ne işi var diyen bile oldu bunu diyen kişide benim halakızım annemle aralarında az bi yaş farkı var babam çıkıp da ne biçim konuşuyosun sen demedi ya neyse öyle yazmak istedim, boşuna değildir yani anlıyorum seni sıkma canını ama gerçekten çok tatlı sohbet edebileceğin misafirlerinde olur,bizim var öyle birkaç aile hiç gocunmayız onlar gelecekken onlarda biz gidecekken senin de öyle arkideşlerin olması umuduyla

prometheus .!.:

Arkadaşlar merhaba,benim sorunum misafirden nefret ediyor olmam.Eve en yakın en iyi niyetli ve samimi arkadaşım bile gelecek olsa geriliyorum çok çok zor geliyor misafir ağırlamak.4 senelik evliyim eşim çok sosyal insan canlısı biridir.Eve insanlar gelsin bz onlara gidelim ister ama 4 sene boyunca eve 2-3 kişi dışında kimseyi çağırmadım,apartman komşularımla gidip gelmedim.Halbuki canayakın konuşkan biriyim,dışarıda görüşelim akşama sabaha kadar oturup sohbet edelim ama eve gelmeleri beni inanılmaz geriyor.Evimizi evlenirken döşedik gayet güzel şekilde hani eşyası mı yok acaba diye düşünmeyin diye söylüyorum.Maddi durumumuz da elhamdülillah aç açıkta değiliz.Yani misafir ağırlamaya engel hiçbir durum yok.Artık bu durum eşimin de canına tak etti artık bıktırıyorsun diyor ama elimde değil.Hafta sonuna arkadaşlar gelecekti yatılı kalmaya ne yapıp ettim haftaya erteledim o hafta da yarın işte ellerim ayaklarım buz gibi titriyorum misafir gelecek diye sinirlerim alt üst.Eşimle tartıştık istemiyorum elimde değil dedim.Kapris değil bu tembellik değil lütfen beni kınamayın yardıma ihtiyacım var.Acaba psikiyatra mı gitmeliyim,insan misafirden bu kadar korkar mı ya?Annem çok misafirperverdi acaba o mu bezdirdi beni ?

Genişletmek için tıkla...

yaa resmen beni anlatıyosun,eşimin memleketine taşındık 1 sene olacak,daha önce başka bir şehirde yaşıyorduk.Eşim taşındık taşınalı arkadaşlarını eşleriyle bir çaya almak istiyor,senin gibi erteleye erteleye bir seneyi geçti,kayınvalidemin komşuları illa gelmek istiyorlar cumartesi alacaktım,ertelediler nasıl sevindim anlatamam...panikliyorum,geriliyorum böyle garip bir kasma durumu yani, çaresini bulursan bana da bildir..

prometheus .!.:

Arkadaşlar merhaba,benim sorunum misafirden nefret ediyor olmam.Eve en yakın en iyi niyetli ve samimi arkadaşım bile gelecek olsa geriliyorum çok çok zor geliyor misafir ağırlamak.4 senelik evliyim eşim çok sosyal insan canlısı biridir.Eve insanlar gelsin bz onlara gidelim ister ama 4 sene boyunca eve 2-3 kişi dışında kimseyi çağırmadım,apartman komşularımla gidip gelmedim.Halbuki canayakın konuşkan biriyim,dışarıda görüşelim akşama sabaha kadar oturup sohbet edelim ama eve gelmeleri beni inanılmaz geriyor.Evimizi evlenirken döşedik gayet güzel şekilde hani eşyası mı yok acaba diye düşünmeyin diye söylüyorum.Maddi durumumuz da elhamdülillah aç açıkta değiliz.Yani misafir ağırlamaya engel hiçbir durum yok.Artık bu durum eşimin de canına tak etti artık bıktırıyorsun diyor ama elimde değil.Hafta sonuna arkadaşlar gelecekti yatılı kalmaya ne yapıp ettim haftaya erteledim o hafta da yarın işte ellerim ayaklarım buz gibi titriyorum misafir gelecek diye sinirlerim alt üst.Eşimle tartıştık istemiyorum elimde değil dedim.Kapris değil bu tembellik değil lütfen beni kınamayın yardıma ihtiyacım var.Acaba psikiyatra mı gitmeliyim,insan misafirden bu kadar korkar mı ya?Annem çok misafirperverdi acaba o mu bezdirdi beni ?

Genişletmek için tıkla...

Aynen bende öyle yaa.. Eşimin ailesini bile istemiyorum. Sorarsan sevmiyo musun diye hayır değil.. kendi annemlerle aynı yerde olmamıza rağmen onlara gitmek bile zor gelir bana her hafta sonu bahaneler bulurum. çalışıyorsan evinde çok vakit geçiremediğinden, biraz sosyal fobiden, biraz çekingenlikten vs. kaynaklanıyo diye düşünüyorum. kötü niyetle filan alakası yok. ama şu da var insan bazen kendini telkin etmeli. aksi türlü yanlış anlaşılıp, istemediğin daha doğrusu olmadığın biri gibi düşünülüyosun yoksa.. aslında tam tersi olan insanların çoğunda olan bişi bu. daha açık ifade etmek gerekirse dozunda olmayan mükemmeliyetçilik,, bir süre sonra insanlardan da sorumluluklardan da kaçmaya sebep olur. kaygı durum bozukluğu ve ince düşünce birleşince komik bir şekilde insanlarla muhatap olmaktan bile kaçılabiliniyor..

valla ben çok kalabalık bir ailede büyüdüm halam ninem babaannem hepsi vardı. o yüzden gelen giden annemin günleri bıkmazdı. hatta iftarlarda aylık program yapılırdı şu gün şu gelecek bugün buraya gidilecek falan bütün bunları o kadar çok yaşadım ki 26 yaşına kadar ben de bıktım açıkçası dikkat ediyorum halam da aynen benim gibi hiç misafir gelsin istemiyor. ben de öyleyim o yüzden konu sahibini çok iyi anlıyorum benimkinin sebebi farklı rahatımın bozulmasını sevmem. zaten haftanın 6 günü sabahtan akşama kadar çalışıyorum eve gelip de dizi çay ve çekirdek keyfi yapmaya bayılırım eşimle. dolayısıyla başbaşa olmayı da çok severim ama misafir geldi mi öyle olmuyor. bi gün öncesi ekstra temizliktir ikramdır falan onların hazırlığı oluyor. geldikleri günde hiç oturamıyorum sürekli hizmet halinde. olan bana oluyor enerjim çok yok açıkçası. bi de çocuk olduğunda nasıl olsa gelen giden bitmeyecek hele ki sürekli torunlarını sevmeye gelecekler falan filan ben de zaten o zaman hiç rahat edemeyeceğim ev misafirden geçilmeyecek o yüzden şimdi tadını çıkarıyorum açıkçası. herkes misafiri sevmek zorunda değil bence. üstelik eğer çalışan bayansanız. bırakın misafir ağırlamaya çoğu zaman dışarı çıkıp gezmeye vaktiniz olmuyor. temizlik çamaşır yemek bulaşık ütü falan derken. o yüzden özellikle çalışıyorsanız herşey daha da zor.

Benim annem babamın son çocuğu olduğum için babam da hasta olduğu için misafirliğe gelmezlerdi pek,ablamlar dışında.Zaten çok fazla akrabımız yok burda,herkes biryerde..Zatenmevcut olanlarla da çok içli dışlı da değiliz..Oyüzden misafir ağırlamaya alışık değildim.Eski evliliğimde beni de böyle bir endişe sarardı.Yine de ağırlamaya çalıştım,biraz alıştım.Şimdi boşandım.Depresyona girdim,hiç mutfak işlerine ilgim kalmadı,ancak kendim yiyecek kadar yapıyorum,annemin evinde de elimi sürmüyorum.Asosyal oldum şimdilik(geçecek ya) ,ziyaretlere eskisi kadar bile gitmez oldum.....Ama üstüne gitmek lazım,bir yerden başlamak lazım.Ozaman korkun azalır ,iyiy ağırladığını gördükçe..Rahat ol,başkasının evinde misafirmiş gibi rahat ol..Yada kendi evinde kimse yokmuş gibi rahat ol...Üstüne git..
İnsanlar asosyalliği pek sevmiyor..zor duruma düşüyor insan...

Bu korkunu yada takıntını diyeyim eve misafir davet ederek yenersin, yemek yapabiliyorsan evinde temiz ise gocunucak hiç bir durumun yok...

Evine çağırdığın insanların samimiyetine güveniyorsan, senin kekine böreğine, evinin temizliğine değil hoş sohbetine, güler yüzüne gelirler, bu yüzden kendini kasmana hiç gerek yok...

Mesela ben kek börek işlerinden fazla anlamam, çok hamarat biri de değilim, bunları dile getirmekten gocunmuyorum. Kendimi kasmam, karşımdaki de gerilmez. Allah ne verdiyse yenir içilir, hatta bana gelenler evimde çok rahat ettiklerini söylerler...

prometheus .!.:

Arkadaşlar merhaba,benim sorunum misafirden nefret ediyor olmam.Eve en yakın en iyi niyetli ve samimi arkadaşım bile gelecek olsa geriliyorum çok çok zor geliyor misafir ağırlamak.4 senelik evliyim eşim çok sosyal insan canlısı biridir.Eve insanlar gelsin bz onlara gidelim ister ama 4 sene boyunca eve 2-3 kişi dışında kimseyi çağırmadım,apartman komşularımla gidip gelmedim.Halbuki canayakın konuşkan biriyim,dışarıda görüşelim akşama sabaha kadar oturup sohbet edelim ama eve gelmeleri beni inanılmaz geriyor.Evimizi evlenirken döşedik gayet güzel şekilde hani eşyası mı yok acaba diye düşünmeyin diye söylüyorum.Maddi durumumuz da elhamdülillah aç açıkta değiliz.Yani misafir ağırlamaya engel hiçbir durum yok.Artık bu durum eşimin de canına tak etti artık bıktırıyorsun diyor ama elimde değil.Hafta sonuna arkadaşlar gelecekti yatılı kalmaya ne yapıp ettim haftaya erteledim o hafta da yarın işte ellerim ayaklarım buz gibi titriyorum misafir gelecek diye sinirlerim alt üst.Eşimle tartıştık istemiyorum elimde değil dedim.Kapris değil bu tembellik değil lütfen beni kınamayın yardıma ihtiyacım var.Acaba psikiyatra mı gitmeliyim,insan misafirden bu kadar korkar mı ya?Annem çok misafirperverdi acaba o mu bezdirdi beni ?

Genişletmek için tıkla...

bende normalde canayakın konuşkanım ama 1.5 yıldır tek bir komşum yok.evimede sayılıdır misafir gelen.ilk zmanlar endişe ederdim.birşey derlermi yanlış bişey yaparmıyım diye.sonra gelen misafirleri tanımıyorsam hele o zaman yandım 100 gün ööncesinden konuşmaya başlarım keşke gelmeseler bizde gitmesek hiç arkadaşımız olmasa falan :))) eve gelen misafirler yemeğimi beğenmediği için gelmek istemiyor artık. :) ama geçen bayram tatilinde hiç tanımadığım eşimin arkadaşına kalmaya gittik.yeni evliler.aynı odada eşler olduğu için sıkılmadım rahat olmaya çalıştım hatta yattık o gece.sonra ben çağırdım bu hafta onlar gelecek :) yemekleri düşündüm evde temiz zaten kızda hamile eşiyle oturup kalırlar diyorum.benmde bu problemim var.komşum yok gidip gelmesinler istiyorum.eşimin zoruyla iki bayramdır karşı komşuya bayramlaşmaya gidiyoruz.ama 5dakika :))) allah yardımcın olsn çok zor bir durum biliyorum :))) sakin olmaya çalış tek değilsn yani :)

Sorununuz misafirden korkmak, nefret etmek değil. Geçmişte yaşanan ve sizi rahatsız eden (annenizin misafirperverliği) bir tablonun zuhur etmesi de değil. Durum tam olarak sizde, içinizde. Anladığım kadarıyla temizliği seviyorsunuz ve ortalığın dağılması, pislenmesi , hele hele banyonun kıl yumağına dönmesinden :) huzursuz oluyorsunuz ve kafanızda asıl kurduklarınız bunlarken, başka şeylerle bu durumu örtmeye çalışıyorsunuz!. :)

Öncelikle bir ayna karşısına geçin ve kendinize bakın, "bundan 30 yıl sonra, yine aynı ben olarak kalabilecek miyim?" diye bir sorun bakalım, ayna ne cevap verecek?. Durun o vermez ben vereyim, hayır kalamayacaksınız/kalamayacağız. İster istemez, her birimiz bugünlerimizi arıyor olacağız ve siz bu günlerinizi bu takıntılara kurban ediyorsunuz farkındaysanız..

Bu yalnızca eve misafir gelmesi durumu değil bakın, bir süre sonra kendi aileniz belki de eşiniz bile size evde fazla gelebilir. Giydiği, çıkarttığı, duşu, kılları, yemek yemesi vs. bu liste uzar gider. Bu sefer olan sadece size olmaz, bak diyorsunuz eşimde bu durumumdan hoşnut değil diye. Bunun ileri boyutu, bu cümle öncesinde saydıklarım. Çok dikkat etmelisiniz. Size pasaklı olun demiyorum ama abartmayın.

Bunun bir başka boyutu da işte, "insanlar ne der?" algısı. Bu içinizde hapsoldukça, takıntılarınız devam eder durur. İnsanların ne diyeceğini neden bu kadar takarız bilemiyorum. İnsanın yaradılışında vardır kusur bulmak. Herkesin söyleyeceğinin peşine takılırsak, çok kalmadan tökezler bir köşede kalıveririz.

Evi çiçek gibi yaptınız, geldiler. Tam da korktuğunuz gibi oldu. Çünkü aslında, bunun olmasına kendinizi şartlandırmıştınız. :) Kusur bulmasalardı, bu yakınmalar boşa çıkacağından, yine salt gerçekle yüzleşecektiniz. Siz misafiri değil, evinizin pislenme ihtimalini sevmiyorsunuz. Onların ne der diye, temizleyip, mis gibi yaptığınız evi pisletmesi ve üstüne kusur bulmaları takıldığınız tek nokta. Ama bu olmamalı. Titiz olun, elinizden her iş gelsin. Ama abartmayın. Bir süre sonra önünü gerçekten alamazsınız.

Bu durumu bir hastalıkla özdeşleştirmek istemem, ancak obsesif kompulsif yazın Google'a ve çıkan sonuçlarını biraz okuyun. Size bu hastalığa sahipsiniz demiyorum, okuyun. Eğer kendinizden bir şey bulmaya başlarsanız, işte o zaman asıl sebebin misafir olmadığını anlayacaksınız. Bırakın eve ne oluyorsa olsun, gelsin misafirler etrafı batırsın. Siz bunları bir kenara itin ve hayatı yaşayın.

Öpüyorum gözlerinizden. :)

arkadaşım tamamına bakamadım ama şundan olabilir mi bundan olabilir mi demişler, sen olasılıkları hep kendin çürütmüşsün, bir yerde kabul ettiğini bir yerde reddetmişsin, öyle gözüküyor belki de yanılıyorum. tutarsızlıklar söz konusu. tutarsızsın diye kötülemek, canını sıkmak değil niyetim, bunu bir problem olarak görüyorsun ki çare arıyorsun ve zaten kendin de söylüyorsun, sebebini bilmiyorum diye.

ben evlenmeden önce annemin evine devamlı arkadaşlarımı çağırırdım, ben de giderdim. dışarda oturup yemeyi-içmeyi de severim, onun yeri ayrı. ama evlendikten sonra çok azaldı benim sosyal ilişkilerim. çeşitli sebeplerle (yaşadığım şehirden başka bir şehre evlenerek geldim, yeni arkadaşlar edinecek faaliyetlere isteğim yok) gelenim gidenim neredeyse yok denecek kadar az. şimdi öyle alışmışım ki misafirsizliğe, birini çağırmaya üşeniyorum, ev temizlemeye üşeniyorum, benim gittiğim ve bana gelmeyen eşe dosta kırgınım, üzülüyorum...

benim tavsiyem, gidecek gelecek insanlarınız varsa gidip gelin... kemikleşmesin bu haliniz. insan yedirip içirmezse, insanlarla iç içe olmazsa tahammülsüzleşir, bencilleşir... eskiden hiiiiiç takmazdım, temizimdir ama aman şöyle olsun böyle olsun demez incelemezdim, ne derleri önemsemezdim ama şimdi yukarıda bahseden arkadaşlar da olmuş, birisi bişey kırsın, kahve döksün canım sıkılır. annemlerde de çocukların kırıp döküp dağıtmasına gereğinden fazla tepki verdiğimi gördüm geçenlerde. bütün bunlar insansızlıktan... eskiden nasıl rahat biriydim özlüyorum. insansız kalmayın, ben de bir silkinip kendime gelsem ah............

neyse beni geçelim, sen gerçekten çözmek istiyorsan buradan gelen önerileri değerlendir, baktın hala olmuyor psikoloğa gitmelisin bence de...

Bizim yan komşumuz vardı 60 yaşında kocaman kadın , 15 yıldır da yan komşumuz , oda insan istemezdi sebebini bilmeyiz , annemle gün içinde 2 3 kez balkondan yandan konuşur ama evine bi kere çağırmaz o gelirmi size derseniz hayır gelmez çünkü bize gelirse oda davet etmek zorunda kalacağı için , o hariç bi sürü apt komşumz bize gelir gider , annem onlara gider ama o kadın hiç ... 3 seneye kadar sadece senede 1 günde gidilirdi kadına son 3 yıldr insan gelmesin diye günden de çıktı ama kaç yıllık komşu ayıp olmasn die mesela annem der , herkes geliyo bugün hadi sende gel diye ve gelir , sonra diğer komşu aynı şekilde çağırr ve gider ... Böylelikle herkese gider ama kimseyi davet etmez evine ... Baya uzun yazdm kusura bakmayın , ama bu kişi hakkında neler düşünüyoruz tüm apt olarak söyleyim hiç hoş şeyler değil , o insan istemiyor 2 fincan kahve yapmak zor geliyor , vsvs , eğer sennde bu durumunn farkında olanlar varsa arkandan konuşulanlar eminim seni kırıcak şeylerdir , o yüzden ne yap et bu fobinden kurtul , pskiyatriste gidebilirsn bence gerçekten , evine insan istememek gerçekten çok garip bir durum bence , ben aksine misafir gelsin evimiz şenlensin isterim , hem türk insanı misafirperverdir derler sende bu sözümüzü haksız çıkarma :)

Kesinlikle tespitinde haklisin!eskiden arkadaslar birbirlerinin yaninda huzur bulurlardi yenilirdi icilirdi simdi kusur bulur oldular!bende samimi olmadigim kimseyi evimde istemiyorum hizmetle vs ile hic alakasi yok ama maddi seylere deger veren insanlarin etrafimda isi yok.dedikodu malzemesi yaratsinlar diye bide evimde agirlayamam!

yaaa aynı beni anlatmışsın kendime sinir oluyorum sebep yemek temizlik üşengeçliği değil kesinlikle anlatılamaz bir duygu eşimiz işi dolayısıyla gelen giden oluyor ama alışamıyorum üzerimden resmen tır geçmiş gibi hissediyorum...tek arkadaşlar için de değil haftaya kayınvalde kayınpeder gelecek napacam diye kendi kendimi yiyorum 1 aydırçözemiyorum bu durumu...sosyal fobi değil dışarda görüşelim tarafsız bir yerde işte ne bilim maç değil ama misafirliğe gittiğimdede gelindiğindede çoookk geriniyorum

Canım konuyu açtığında söylediklerin ve son yazdığın yazıda ki misafir hüsranın...
İşte sorun ve cevabın sen yazmışsın...
Seni bu hale getirenler utansın ,üzülsün...
Sen misafir ağırlamayı aslında çok isteyen ve seven birisin.
Fakat sanırım şansına misafir olmayı seven ama misafirliğin gereklerini bilmeyen kişiler denk gelmiş ve bütün sorun onlarda

Bu gerginlik ve isteksizliğin nedeni bu ve eşin de bunu anlamış
Misafir olacaksak beklentimiz sadece özlem ve muhabbet olmalı.Misafir ağırlayacaksak da amacımız sadece gönülleri hoş etmek ve ikramda cömert ama abartısız gösterişsiz olmalıyız.
En büyük ikram çeşidimiz dilimiz ve tebessümümüz olmalı.
Evet şimdi bunları bilen az ve o yüzdende misafirlikler geleneklerimizde ve dinimizde olması gerektiği şekilde olmuyor.

Canım benim annem böyle misafir ağırlamaktan hiç hoşlanmaz, kaçınılmaz misafirler geleceği zamanda asabi olur. Fıtrat bence bu yapacak bir şey yok.

çok iyi anlıyorum, ben de misafir istemiyorum.. biri bana gelecek olsa sinirlerim tepeme çıkıyor..
eşyalarıma zarar versinler, kirletsinler hiç önemli değil bunlar, ama çok geriliyorum..
eşimin ailesi çok kalabalık ve sürekli gelmeye çalışırlar haberli habersiz, evliliğimin ilk günlerinden beri böyle.. onlar yüzünden mi acaba böyle oldum?
birçok kez kalabalık misafir ağırlamak durumunda kaldım, ama hala aşamadım bu sorunu..
eşimle çok ciddi tartışıyoruz bu konuda...
annem de, sende bi sorun yok sadece babana çekmişsin diyor :) ben küçükken de bize pek misafir gelmezdi babam istemediğinden..böyle alışmadım..
kendimi suçlu hissediyorum, insanlar geldiğinde yüzlerine gülüyorum, ama aslında gelmelerini istemiyorum..

arkadaşlarımız geldiğinde pek gerilmiyorum ama eşimin annesi falan gelecek oldu mu çok gerilirdim önceden...artık onlar da mesafeyi ayarlamayı başardılar sorun yok pek....benim çat diye gelen oldu mu elim ayağıma dolaşır,yada bir 15 20 dk önce arayıp hemen gelen oldu mu....ya tabi ki gelinir ama o kısacık zamanda ne yapılabilir...yetiştiremiyordum...çaya gelinmiyordu sadece...hem de herşeye birşey söylenince onun gerginliği sarıyordu...ne yapacağımdan ziyade....

sonra aynen senin misafirler gibi herşeye kulp takmalar...koltuklar açık renk ve zırt pırt silerdim ona rağmen benim kv ayy koltukların mı kirlendi,halın mahvolmuş,fırını neden oraya koydun(fırın tezgah üstü,tezgahta durmasınmış),çöp neden orda,süpürgen iyi çekmiyor mu(kendileri almıştı,çekmedi ve yenisini aldık ondan benimkini kötüleyecek),halıların iyi değilmiş baksana tülücük yapıyor(yün halı olduğundan ve yeni olduğundan diye diye dilimde fırça gibi kıllar çıkacaktı nerdeyse )çiçeklerin susamış-ki çok su sevmeyen çiçeklerim var dibinin kuru kalması gerekiyor,aklına gelebilecek herşeye muhalefet etme,beğenmeme....neyse artık 2 3 ayda bir 1 2 saat oturup gidiyorlar sağolsunlar...önceden belkide uzunnnn saatler kaldıkları için can sıkıntısından oluyordu....

misafiri çok severim..
hatta dün arkadaşlarımı çağırdım.. ama arayıp da evdeysen 10 dk sonra sendeyiz diyen misafirden hiç haz etmiyorum
emrivaki yapar gibi.. bir de geldiklerinde aç tok olsun farketmez, bir şeyler yedirip içirmeden asla göndermem...
o yüzden bana bi gün önceden haber verilmeli.. son dk haber verildiği zaman çok geriliyorum, bir şeyler mi hazırlayayım, evi mi toparlayayım, çocuklarımı giydireyim, kendim mi giyineyim şaşırıyorum...
yoksa çoluklu çocuksuz farketmez. evi dağıtmışlar, bir şeyler kırılmış dökülmüş takmam.. yeter ki misafirim diken üstünde hissetmesin kendini.. toparlanır sonra, orası sorun değil..
o yüzden haberli misafire evet, çat kapı misafire hayır :)

mavrulam .!.:

Bende ilk zamanlar korkardım ama pasta börek yapmasını bilmediğimden , acaba beğenecekler mi derdim...
Kız kardeşlerimi çağırırdım yardım ederlerdi...Hem onlar yanımda olunca güvende olurdum hemde pasta börek yaptırırdım
Bence kendi kendinize aşın bunu mesela en yakın arkadaşınızı çağırın onula başlayın işe ...

Genişletmek için tıkla...

Yorumunuzu okuyunca neden bilmiyorum kocaman bir gülümseme aldı yüzümü :)
Kız kardeşler en yakın arkadaşlardır :)
Konu sahibi sana gelince kardeşlerini, anneni babanı çağırarak başlayabilirsin alışmaya .

ben temizlik ve yemek konusunda kendime güvenmiyorum.
o yüzden aynı rezil olma,memnun edememe korkusu bende de olduğu için bende misafir geldiğinde huzursuz oluyorum.
bu sanırım benle alakalı

prometheus .!.:

Arkadaşlar merhaba,benim sorunum misafirden nefret ediyor olmam.Eve en yakın en iyi niyetli ve samimi arkadaşım bile gelecek olsa geriliyorum çok çok zor geliyor misafir ağırlamak.4 senelik evliyim eşim çok sosyal insan canlısı biridir.Eve insanlar gelsin bz onlara gidelim ister ama 4 sene boyunca eve 2-3 kişi dışında kimseyi çağırmadım,apartman komşularımla gidip gelmedim.Halbuki canayakın konuşkan biriyim,dışarıda görüşelim akşama sabaha kadar oturup sohbet edelim ama eve gelmeleri beni inanılmaz geriyor.Evimizi evlenirken döşedik gayet güzel şekilde hani eşyası mı yok acaba diye düşünmeyin diye söylüyorum.Maddi durumumuz da elhamdülillah aç açıkta değiliz.Yani misafir ağırlamaya engel hiçbir durum yok.Artık bu durum eşimin de canına tak etti artık bıktırıyorsun diyor ama elimde değil.Hafta sonuna arkadaşlar gelecekti yatılı kalmaya ne yapıp ettim haftaya erteledim o hafta da yarın işte ellerim ayaklarım buz gibi titriyorum misafir gelecek diye sinirlerim alt üst.Eşimle tartıştık istemiyorum elimde değil dedim.Kapris değil bu tembellik değil lütfen beni kınamayın yardıma ihtiyacım var.Acaba psikiyatra mı gitmeliyim,insan misafirden bu kadar korkar mı ya?Annem çok misafirperverdi acaba o mu bezdirdi beni ?

Genişletmek için tıkla...

Yatılı misafir sevmiyorum kesinlikle kimsede kalmam ev insanın özeli mahremidir başkasının evin ..ıç,yıkan ,odalara gir çık hiç normal değil. senin gibi düşünüyorum.bu misafir sevmeme değil , insanların ölçülü ve temiz olmaması , hijyene dikkat etmemeleri , bir kahve içip 6 saat oturmaları.dozunu bilmiyorlar. benim eve gelen büyük abdest yapıyor çok kızıyorum .git kendi evinde yap.adabı muaşaret yok. yoksa tertemiz gelse.yarım , birsaat bir kahve içip gitse..