merhaba canım, merak ettiğin için teşekkür ederim.
şöyle bi sistem oluştu artık, eşimin ailesi ayda 1 gelip 1 hafta kalıyorlar. kaynımı da getirmeyi hiç ihmal etmiyorlar.
ilk daveti biz yapıp ağırladık. ikincisini ise kendileri karar verip geleceğiz dediler, sorun yapmadık.
değişen çok fazla bişey olmamasına rağmen artık eşim bu konudaki hassasiyetimi bildiği için ailesine gerkli konuşmaları yapabiliyor.
kayınvalidem yemeği kendisi yapıyor, benim yaptıklarımı beğenmiyor. benim de işime geliyor.
bu arada belirteyim ki eşim şehir dışında görevlendirildi, güneydoğuda. 3-4 ayda bir ancak eve gelebilecek durumda.ev hayatı söz konusu değil, terörle mücadelede dağlarda çalışıyor.
eşim geldiğinde başbaşa kalmaya ihtiyaç duyacağız zaten. belki biz görmeye gideriz ama onları çağıramayacağız.
eşimi güneydoğuya gönderdikten sonra ailesiyle bi kaç gün yalnız kaldım.
evdeki her türlü erzak bitmişti.
benim de evde yalnız kalacağım belliydi.
bi ekmek bile almadılar bana, bu kız oğlumuzun emaneti dolabını dolduralım diye düşünmediler.gelmediler alışverişe.
arabayı kullanmayı yeni öğrenmiştim, eşim gittiği gün silvanda 13 şehit haberi geldi. ben o korkuyla ve üzüntüyle alışverişe çıkmak zorunda kaldım. ama anladım ki çok şükür hiçbirine ihtiyacım yok.
eşimi yolladıktan sonra havaalanında hüngür hüngür ağlıyordum tabi, arabanın park parasını bile o halimde arka koltukta oturan bana ödettiler.
onların bu tavırları da beni uzak durmak konusunda daha da cesaretlendirdi. eşim de ailesiyle konuştu ve ben yalnızken gelmemelerini, benim istemediğimi açıkca söyledi.
