- 29 Ocak 2017
- 1.038
- 2.689
- 133
- Konu Sahibi Slayer Witch
- #1
Merhaba. Sorun ne yazık ki annem… En ufak bir şeyde bile yalan söylüyor. Bazen ortada hiçbir şey yokken yalan hikayeler anlatıyor kafasında uydurduğu ve bunları oldukça detaylara girerek anlatıyor. Size söz versin yeminler etsin hatta ölümü gör falan demişliğim var yine de yalanlarına devam ediyor. Tanıdığımız kişiler hakkında ya da kendi uydurduğu insanlar hakkında. Çocukken bile hatırlarım o zamanlar çok anlamazdım ne olduğunu ama telefonda birileriyle konuşuyor gibi yapar kendine hayali arkadaşlar uydururdu, merak ederdim yanına gidip duymak isterdim kim diye kaçardı duyurtmazdı. Muhtemelen onlar da uydurduğu insanlardı. Kimbilir hatırlamadığım ne travmalar yaşadım bu yalanlar yüzünden çocukluğumda, kişilik bozukluğu ve yaygın sosyal anksiyete ile cebelleştim yıllarca. Yaşım büyüdü ama o kadar iyi manipüle edilmiş insanlardan o kadar korkutulmuşum ki aldığım tedaviler bile insanlara karşı güvenimi yerine getiremedi çoğu şeyi düzeltse bile. insanlar hep yalan söylüyor ve beni hep aldatıyor gibi düşünüyorum, kimseyle yakın ilişki kuramıyorum. eşimle eşimin gayretleri ve tedavime hep destek olması sonucunda uyum ve güven sağlayıp evlenebildim. Eşim hayatımda olduğu zamandan beri yavaş yavaş uyandım rüyadan sanki annemde hep bir gariplik vardı ama neydi bendeki gariplik neydi sebebi neydi kendimi iyice fark edebilince annemin temelini attığı kocaman bir enkaz olduğumu da anladım. Annem hiç değişmiş değil, onunla ne kadar konuşsam da anlatsam da düzeltmeye çalışsam da olmuyor. Hep haklı, ben ise uzun zamandır onu bu hayatta yalancı çıkarmaya çalışan onun açığını kollayan biriyim… Eskiden sorgulamazdım, belki de sorgulamak istemezdim, o zaman iyiydim. oysa tek istediğim söylediği şeylerin bir kez olsun yalan çıkmadığını görmek, ona güvenebilmek. Anne tarafından böylesine yaralı olmak, annen olduğunu hiçbir zaman hissedememek, başkalarıyla tanıştırırken acaba bunlara ne yalan söyleyecek demek öyle zor ki. Öyle işte. Dün yine artık yoluma bakmam gerektiğini, takmamam, üzülmemem, kabul etmem, kurduğum aileye odaklanmam gerektiğini anladım. Çünkü umudum bitti, yine yalan yalanlarına dayanacak gücüm kalmadı. Bir umudun bitişi, annenin asla anne olamayacağının kabullenilişi zor ama oldu. Karışık yazmış olabilirim, benim için şu an önemli olan içimi döküp paylaşmaktı. Dürüst, fikirlerinin arkasında duran, sözünü bilen, saygı duyabildiğiniz bir anneniz varsa ona sarılın.
