Akşam saatlerinde eşimin babasını kaybettik.
Çok severdim dünya iyisi ikinci babam gibi.
Eşimin yanında morga girdim destek olmak için.ilk defa girdim ve birini o şekilde gördüm.
Sorun şu ki , kızım küçük ve sabahtan beri hastanede oldugumuzdan bensiz duramadığı için herkes cenaze evinde ,ben kızımın başında duruyorum evde yalnız çünkü uyanır ve beni göremezse çok ağlıyor.çok özledi 2-3gündür hastane sürecinde beklemedeyiz.
Uyumak mümkün değil ama şoku atlatamıyorum ama morgun şokunu.koku burnuma geliyor sanki hiç gitmiyor.ve pskolojik olarak biraz daha bu hisssiyat devam ederse kötü olcam çok kısa sürede çnkü midem falan bulanmaya başladı koku burnuma geldikçe

İnanın üzüntümü unuttum buna ağlıyorum

Sanırım duygu karmaşası inişler çıkışlar çok etkilendim.
Hep yazarak rahatlarım ,ve rahatlamak istedim.
Not: sevdiklerinize fırsat buldukça sarılın.
Sigara ve alkolü bırakın.
İnce fikirli olmayın....