Mütevazi olmak ve değişmek istemek

Özgüvensiz olduğunuzu düşünmüyorum. Sosyalleşip hakkınızı arıyorsunuz. Tevazu sahibi olduğunuzu anlayamadım, belki de öylesinizdir.

Gözlemci biri gibi bir izlenim verdiniz bana. Mesafeniz yabancılara karşı o yüzdendir. Belki duygularınızı dışa yansıtamıyorsunuz diye öfkelisinizdir kendinize karşı.

Dışarıdan ben de sakin görünüyorum ama içimde neler kopuyor aslında o esnada. Misal bir ara aşırı kaygım vardı. Bir hocama kaygılıyım dedim. Hiç öyle durmuyorsun demişti ama kıvranıyordum aslında. Üzülürüm, bozulurum anlamazlar. Genelde de kendim kamufle ederim.

Lisedeyken de çok konuştuğumu düşünürdüm. Bir gün bir hoca bana laf etti. Sonra farkına vardım ki ben çok konuştuğumu sanıyormuşum, içine kapanıkmışım muamelesi yaptılar bana. Nasıl yaa diye şaşırmıştım 🤣

Bana normal geldiniz. Ben sizden daha anormalim 🤣
Zamanla geliştim aslında eskiden bazı durumlarda hakkımı arayamadığım olmuştur üniversite dönemimde mesela. Sonra zamanla öğrendim.
Aslında içinizdekileri saklamanız, belli etmemeniz çok iyi değil mi? O bile başlı başına zor bişey.
Evet gözlemciyim, tanımadığım biriyle fazla muhabbete girmem, boş konuşmayı sevmem. Zamanla samimiyet kurarım.
Bu arada bana da siz çok normal göründünüz :)
 
Ben bu kibarlığımdan ya da adı her neyse çok rahatsız değilim ama herkes kalkıp da bana bunu diyemesin, demek ki bende bir sorun var ama değişemiyorum demek istedim. Özgüvensizlik de değil tam olarak ama adını koyamıyorum. Bu kadar sakin, tatlı görünmek yerine en azından ‘cool’ görünmeye nasıl evrilebilirim mesela?
Sizin kendinizi nasıl gördüğünüzün başka insanların size olan bakışını çok değiştirdiğini düşünüyorum. Güzelmişsiniz, maddi durumunuz da yerindeymiş, bunların gerçekten farkında olursanız duruşunuz, bakışınız bile değişir. Üstte biri bahsetmiş, iltifat kabul etmeyi öğrenmek de çok önemli gerçekten, sadece teşekkür edip geçebilmek ezilip büzülmemek lazım.
Tarzınız da önemli. Gerçekten nedense spor giyinenler biraz daha sessiz sakin tipler gibi duruyorlar. Biraz daha iddalı şeyler giyebilirsiniz. (Bu sene kürk detaylı kabanlar var, hem çok hoş duruyorlar hem de şıklar bence) Makyaj, koku da çok önemli. İnsan bunlara dikkat ettikten sonra özgüveni artıyor. (baya pahalı bir parfüm ama delina tam sizin kokunuz gibi geldi bana, bakabilirsiniz🤭)
 
Özgüven çok ayrı bi konu güzel olmanız ya da durumunuzun iyi olması özgüvene sahip olcağınız anlamına gelmiyor. Ben dışardan olduğumdan daha özgüvenli görünüyorum ve en büyük sebepleri nazik, kibar olduğu cevabını almıştım
 
Sizin kendinizi nasıl gördüğünüzün başka insanların size olan bakışını çok değiştirdiğini düşünüyorum. Güzelmişsiniz, maddi durumunuz da yerindeymiş, bunların gerçekten farkında olursanız duruşunuz, bakışınız bile değişir. Üstte biri bahsetmiş, iltifat kabul etmeyi öğrenmek de çok önemli gerçekten, sadece teşekkür edip geçebilmek ezilip büzülmemek lazım.
Tarzınız da önemli. Gerçekten nedense spor giyinenler biraz daha sessiz sakin tipler gibi duruyorlar. Biraz daha iddalı şeyler giyebilirsiniz. (Bu sene kürk detaylı kabanlar var, hem çok hoş duruyorlar hem de şıklar bence) Makyaj, koku da çok önemli. İnsan bunlara dikkat ettikten sonra özgüveni artıyor. (baya pahalı bir parfüm ama delina tam sizin kokunuz gibi geldi bana, bakabilirsiniz🤭)
Biraz daha kendime güvenmem gerek. Bu aralar spor giyinsem bile şıklık katmaya başlamıştım yaşım iyice küçük durmasın diye ve evden çıkarken duruşumu bile değiştirdiğini farkettim. Buna aynen devam dediğiniz gibi. Bu arada parfüme baktım gül ve şakayık var, bayılırım. Bakıcam çok teşekkürler 🙏🏻
 
Biraz daha kendime güvenmem gerek. Bu aralar spor giyinsem bile şıklık katmaya başlamıştım yaşım iyice küçük durmasın diye ve evden çıkarken duruşumu bile değiştirdiğini farkettim. Buna aynen devam dediğiniz gibi. Bu arada parfüme baktım gül ve şakayık var, bayılırım. Bakıcam çok teşekkürler 🙏🏻
Sahteleri çok ve gül kolonyası gibi kokuyorlar, paraya kıyıp beymenden bakın😆
 
Özgüven çok ayrı bi konu güzel olmanız ya da durumunuzun iyi olması özgüvene sahip olcağınız anlamına gelmiyor. Ben dışardan olduğumdan daha özgüvenli görünüyorum ve en büyük sebepleri nazik, kibar olduğu cevabını almıştım
Belki çok sosyal ya da çok konuşkan birisinizdir ondan böyle algılanmıyor olabilir mi? Çünkü gerçekten kibar, düşünceli olmak çoğu zaman özgüvensizlik gibi algılanıyor.
 
Belki çok sosyal ya da çok konuşkan birisinizdir ondan böyle algılanmıyor olabilir mi? Çünkü gerçekten kibar, düşünceli olmak çoğu zaman özgüvensizlik gibi algılanıyor.
Olabilir ya o zaman size somut örnek veriyim mesela çok lüks bi yerdeyiz gözler üzerimdeyse kimsenin yüzüne bakmam ama garsonla çok nazik konuşurum birisi selam vermeden genelde konuşmam ama biri selam verince çok kibar karşılar ve kısa sohbet ederim gibi 😂😅 yanlış anlaşılmak istemiyorum ama anlatabildim mi😂
 
Ortalamanın üstünde güzelseniz pek bişey yapmanıza gerek yok cool gözükmek için. çok konuşkan olmamak herkesle çok muhabbete girmemek, sakin hareketler, hareketlerinizi yavaşlatmak, yüksek sesle konuşmamak gülmemek yetecektir istediğiniz kişi gibi görünmenize. :) kibar nazik olmak da önemli bu arada.
 
Ortalamanın üstünde güzelseniz pek bişey yapmanıza gerek yok cool gözükmek için. çok konuşkan olmamak herkesle çok muhabbete girmemek, sakin hareketler, hareketlerinizi yavaşlatmak, yüksek sesle konuşmamak gülmemek yetecektir istediğiniz kişi gibi görünmenize. :) kibar nazik olmak da önemli bu arada.
Ben tam aksi gibi düşünüyorum aslında, zaten sakinimdir. Çok muhabbete girmek ve yüksek sesle konuşmak, yüksek sesle gülmek biraz daha özgüvenli insan belirtisi değil mi? Sakin, sessiz kalınca biraz çekingen imajı oluyor gibi.
 
Merhaba herkese,
Özgüvensizlik sorunum var. Çok güleryüzlü, etraftaki herkes tarafından tatlı, sakin ya da çok tanımayanlar tarafından soğuk olarak bilinen biriyim. Övmek için söylemiyorum ama ortalamaya oldukça güzel biriyim, bakımlıyım, aşırı kadınsı giyinmem günlük hayatta spor giyinmeyi tercih ediyorum. Ondan mı bilmiyorum. 32 yaşındayım herkes 10 yaş küçüğüm sanıyor. Artık herkes tarafından ay çok sakinsin, çok tatlısın bunları duymaktan bıktımmmm. Aşırı sosyal, girişken biri değilim ama yeni bir ortama girdiğimde de sessiz durmam, mutlaka birileriyle iletişime girerim. Yeri geldiğinde trafikte, ya da günlük hayatta hakkımı ararım, gerekirse kavga ederim, böyle laf sokma konusunda iyi değilim belki ama direkt yükselip, bağırmaya başladığımı farkettim mesela kavgalarda da gözüm dönüyor. Hazırcevap da değilim pek.

Yani kendimi anlayamıyorum neden böyleyim tamam mizacım bu ama. Bazen bazı ortamlarda saçmaladığımı düşünebiliyorum keşke şöyle demeseydim, rezil oldum vs gibi. Maddi imkanlarımız yerinde(bunu söylüyorum çünkü bu durumda olanlar çok kendini beğenmiş oluyor), mesela oğlumun kreşinde velilere dikkat ediyorum, herkesin burnu havada, bi tripler falan. Keşke ben de böyle olabilsem diyorum. Ama çok empatik bi insanım, kimseyi durduk yere ezemem, ukala davranmam mesela. Annem de böyledir. Melek gibi bi insan olarak bilinir çevresi tarafından. Ama ben böyle olmak istemiyorum. Terapiye başlamaya karar verdim bilmiyorum etkisi olur mu? Böyle olup aşan oldu mu?
Anlam karmaşası yaşıyorsunuz. Yazınızdan görünene göre mütevazı değilsiniz. Sanıyorum ki çevrenizdeki kendini beğenmişlere nazaran kendinizi mütevazi gördünüz. Güler yüzlü ve sakin olmak da aşılması gereken ya da birini ezik yapan şeyler değil. Ama öfke kontrolü ve de çevrenizdeki 3 kuruşu var diye kendini bir şey zanneden densizlere benzeme arzunuz için bir psikoloğa danışmanız tabii iyi olur.
 
Merhaba herkese,
Özgüvensizlik sorunum var. Çok güleryüzlü, etraftaki herkes tarafından tatlı, sakin ya da çok tanımayanlar tarafından soğuk olarak bilinen biriyim. Övmek için söylemiyorum ama ortalamaya oldukça güzel biriyim, bakımlıyım, aşırı kadınsı giyinmem günlük hayatta spor giyinmeyi tercih ediyorum. Ondan mı bilmiyorum. 32 yaşındayım herkes 10 yaş küçüğüm sanıyor. Artık herkes tarafından ay çok sakinsin, çok tatlısın bunları duymaktan bıktımmmm. Aşırı sosyal, girişken biri değilim ama yeni bir ortama girdiğimde de sessiz durmam, mutlaka birileriyle iletişime girerim. Yeri geldiğinde trafikte, ya da günlük hayatta hakkımı ararım, gerekirse kavga ederim, böyle laf sokma konusunda iyi değilim belki ama direkt yükselip, bağırmaya başladığımı farkettim mesela kavgalarda da gözüm dönüyor. Hazırcevap da değilim pek.

Yani kendimi anlayamıyorum neden böyleyim tamam mizacım bu ama. Bazen bazı ortamlarda saçmaladığımı düşünebiliyorum keşke şöyle demeseydim, rezil oldum vs gibi. Maddi imkanlarımız yerinde(bunu söylüyorum çünkü bu durumda olanlar çok kendini beğenmiş oluyor), mesela oğlumun kreşinde velilere dikkat ediyorum, herkesin burnu havada, bi tripler falan. Keşke ben de böyle olabilsem diyorum. Ama çok empatik bi insanım, kimseyi durduk yere ezemem, ukala davranmam mesela. Annem de böyledir. Melek gibi bi insan olarak bilinir çevresi tarafından. Ama ben böyle olmak istemiyorum. Terapiye başlamaya karar verdim bilmiyorum etkisi olur mu? Böyle olup aşan oldu mu?
Bence olduğunuz gibi kalın keşke bende sizin gibi biri olabilsem.
 
Ben tam aksi gibi düşünüyorum aslında, zaten sakinimdir. Çok muhabbete girmek ve yüksek sesle konuşmak, yüksek sesle gülmek biraz daha özgüvenli insan belirtisi değil mi? Sakin, sessiz kalınca biraz çekingen imajı oluyor gibi.
Kendine güvenen cool biri asaletini bozmaz. Bu dediğiniz boş özgüven belirtisi.
 
Ben tam aksi gibi düşünüyorum aslında, zaten sakinimdir. Çok muhabbete girmek ve yüksek sesle konuşmak, yüksek sesle gülmek biraz daha özgüvenli insan belirtisi değil mi? Sakin, sessiz kalınca biraz çekingen imajı oluyor gibi.
Dışa dönük olmak bana pek de çekici gelmiyor. İhlale açık hissediyorum. İçe dönüğüm ben. Eğer hakkımı savunabiliyorsam içe dönüklüğümün bir sıkıntısı olduğunu düşünmüyorum. Ön plana çıkmayı sevmem. Bir ara atılgan olmayı denedim, hiç benlik değil. Ben böyle mutluyum.

Tanımadığım kişiyle konuşmam hele ki kalabalık ortamda sadece gözlemlerim veya kendi kendime takılırım. İlk adımı çoğunlukla atmam. Ortamda çok önemli şahsiyet olsa gidip de konuşmam, umurumda değildir. Anca çok sevdiğim biri olmalı.

Sevgi pıtırcığı gibi herkesle içli dışlı olanlar da bana yapmacık geliyor. Özellikle akademide yalakalık ve ortam edinmek için kendini gösteren tipler var. Tuhaflar kısacası.
 
şimdi kendinizi överken mütavazilik sınırını biraz geçmişsiniz eşiğinizi yırtık olmak istiyorsunuz yada egolu dogrumu anladım
 
Merhaba herkese,
Özgüvensizlik sorunum var. Çok güleryüzlü, etraftaki herkes tarafından tatlı, sakin ya da çok tanımayanlar tarafından soğuk olarak bilinen biriyim. Övmek için söylemiyorum ama ortalamaya oldukça güzel biriyim, bakımlıyım, aşırı kadınsı giyinmem günlük hayatta spor giyinmeyi tercih ediyorum. Ondan mı bilmiyorum. 32 yaşındayım herkes 10 yaş küçüğüm sanıyor. Artık herkes tarafından ay çok sakinsin, çok tatlısın bunları duymaktan bıktımmmm. Aşırı sosyal, girişken biri değilim ama yeni bir ortama girdiğimde de sessiz durmam, mutlaka birileriyle iletişime girerim. Yeri geldiğinde trafikte, ya da günlük hayatta hakkımı ararım, gerekirse kavga ederim, böyle laf sokma konusunda iyi değilim belki ama direkt yükselip, bağırmaya başladığımı farkettim mesela kavgalarda da gözüm dönüyor. Hazırcevap da değilim pek.

Yani kendimi anlayamıyorum neden böyleyim tamam mizacım bu ama. Bazen bazı ortamlarda saçmaladığımı düşünebiliyorum keşke şöyle demeseydim, rezil oldum vs gibi. Maddi imkanlarımız yerinde(bunu söylüyorum çünkü bu durumda olanlar çok kendini beğenmiş oluyor), mesela oğlumun kreşinde velilere dikkat ediyorum, herkesin burnu havada, bi tripler falan. Keşke ben de böyle olabilsem diyorum. Ama çok empatik bi insanım, kimseyi durduk yere ezemem, ukala davranmam mesela. Annem de böyledir. Melek gibi bi insan olarak bilinir çevresi tarafından. Ama ben böyle olmak istemiyorum. Terapiye başlamaya karar verdim bilmiyorum etkisi olur mu? Böyle olup aşan oldu mu?

Mütevazi paralel demek, neye paralelsiniz 😂

Doğru yazımı mütevazı olacak, tevazu gösteren.

Konunuzda bir tevazu göremedim ben. Aksine kendinizi övmüşsünüz.
 
Dışa dönük olmak bana pek de çekici gelmiyor. İhlale açık hissediyorum. İçe dönüğüm ben. Eğer hakkımı savunabiliyorsam içe dönüklüğümün bir sıkıntısı olduğunu düşünmüyorum. Ön plana çıkmayı sevmem. Bir ara atılgan olmayı denedim, hiç benlik değil. Ben böyle mutluyum.

Tanımadığım kişiyle konuşmam hele ki kalabalık ortamda sadece gözlemlerim veya kendi kendime takılırım. İlk adımı çoğunlukla atmam. Ortamda çok önemli şahsiyet olsa gidip de konuşmam, umurumda değildir. Anca çok sevdiğim biri olmalı.

Sevgi pıtırcığı gibi herkesle içli dışlı olanlar da bana yapmacık geliyor. Özellikle akademide yalakalık ve ortam edinmek için kendini gösteren tipler var. Tuhaflar kısacası.
Ama benim akademik ve iş hayatımdaki en büyük sıkıntım mütevazılık(mış). Mütevazı olduğumu düşünmedim hiç. Etraftan yediğim laftı. Beni tanıyanlar bana kızıyor. Bilinçli yaptığım bir durum da değil, aksini yapmak yapıma ters ama fark ettim ki bu beni pasifliğe sevk ediyor.

Dışa dönük olmadan da iş birliği için atılgan olabilirim. İlla vıç vıç olmaya gerek yok ki bu hareketler zaten karşı taraftan seziliyor da. Kötü duruyor. Yeri ve zamanı gelince konuşulunca az çok ne olduğunuzu anlarlar.

Kibar olmak da ne güzel hem. Yabani de diyebilirlerdi 🤣 Bu daha fena bence.
 
O kadar övmüşsünüz ki kendinizi pek mütevazı olarak tanımlayamadım işin aslı soruyu da anlamadım. Kreştekilerin aileleri durumu kötü ama egolu tipler mi? Sizde mi burnu havada o triplerde olan insanlardan olmak istiyorsunuz? E çok sağlıksız bir ruh hali bu eğer öyleyse bir de bizim oralarda da o tiplere “çakma sosyete” derler 😂 basitlik kalitesizlik paçalardan akar ama burun kezban misali havadadır hani
Maddi durumunuz yerinde çok güzel ama demek ki sizin çevrenizde sorun var her maddi durumu yerinde olan kendini beğenmiş olmuyor. Ben genelde tam tersini görüyorum durumu olmayanlarda bir hasetlik kıskançlık burnu havadalık var.
 
Back
X