- 4 Mayıs 2021
- 184
- 145
- 53
- Konu Sahibi Berryhibiscus
-
- #1
Namaza başlayabilirsin ben namaza başladığımdan beri öyle huzurluyum ki daha sonra sevdiğin tür kitaplar okumanı iyilikler yapmaya calismani ve seni mutlu edecek hobiler bulmani öneririm. Allah'a yakın olmak çok güzel dine yönelmek çok huzurlu27 yaşındayım, çalışıyorum grafik tasarımcıyım ve ailemle yaşıyorum. Çevremdeki yaşıtlarım hep evli. Benden 2 yaş küçük kız kardeşim de biriyle görüşüyor evlilik olabilir sonuç.
Mutlu değilim, kardeşimin benden önce evlenecek olması ve diğerleri içimi burkuyor. Evlilik delisi değilim ama artık zamanının geldiğini düşünüyorum.
Kafama göre biri çıkmıyor karşıma. Kendimi sevemiyorum. Dış görünüş olarak ta gittikçe çirkinleştiğimi düşünüyorum.
İşime de değer vermiyorum.
Saatlerce bilgisayar karşısında çalışırken hayatın anlamını sorguluyorum. Kendimi robot gibi hissediyorum. En azından birilerine yardımım dokunsa mutlu olurdum.
Kendimi bu ana kadarki her şey için suçluyorum.
Neden zamanında tıp okumak istemedim. Neden daha sosyal olmadım gibi düşünceler sürekli aklıma geliyor.
Çok olumsuz bir yazı oldu fakat tam olarak böyle hissediyorum. Yargılamadan yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkür ederim.
Ortada yargılanacak ne var ki ? Yargılamaktan kastın koca bulmaksa eğer bunun ne güzellikle ne çirkinlikle ne eğitimle, ne sosyallikle ilgisi var. Tamamen kısmet.gelecek olan evde otururken de geliyor, gelmeyecek olan tüm gün o ortam bu ortam gezsen 100 kişiyle tanışsan da gelmiyor.sorun evlilik değil düzgün bir ilişki uaşamak tabi ki.ama ona da yapacak birşey yok.bu tarz şeylerin sırası olmaz.hani şu evlenme zamanım geldi gibi hissediyorum derler ya bence öyle birşey yok.tamamen boşluktan ve toplum yönlendirmesinden kaynaklandığını düşünüyorum.boşluğa düşüp evlenme meselesine takmışsınız.keşke evden çalışmasanız.daha iyi gelir.bu arada evlenenler derdine yansın.27 yaşından bile önce evlenilir mi ?27 yaşındayım, çalışıyorum grafik tasarımcıyım ve ailemle yaşıyorum. Çevremdeki yaşıtlarım hep evli. Benden 2 yaş küçük kız kardeşim de biriyle görüşüyor evlilik olabilir sonuç.
Mutlu değilim, kardeşimin benden önce evlenecek olması ve diğerleri içimi burkuyor. Evlilik delisi değilim ama artık zamanının geldiğini düşünüyorum.
Kafama göre biri çıkmıyor karşıma. Kendimi sevemiyorum. Dış görünüş olarak ta gittikçe çirkinleştiğimi düşünüyorum.
İşime de değer vermiyorum.
Saatlerce bilgisayar karşısında çalışırken hayatın anlamını sorguluyorum. Kendimi robot gibi hissediyorum. En azından birilerine yardımım dokunsa mutlu olurdum.
Kendimi bu ana kadarki her şey için suçluyorum.
Neden zamanında tıp okumak istemedim. Neden daha sosyal olmadım gibi düşünceler sürekli aklıma geliyor.
Çok olumsuz bir yazı oldu fakat tam olarak böyle hissediyorum. Yargılamadan yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkür ederim.
Bu yaşlar belirsiz olduğu için insan depresyona girebilir27 yaşındayım, çalışıyorum grafik tasarımcıyım ve ailemle yaşıyorum. Çevremdeki yaşıtlarım hep evli. Benden 2 yaş küçük kız kardeşim de biriyle görüşüyor evlilik olabilir sonuç.
Mutlu değilim, kardeşimin benden önce evlenecek olması ve diğerleri içimi burkuyor. Evlilik delisi değilim ama artık zamanının geldiğini düşünüyorum.
Kafama göre biri çıkmıyor karşıma. Kendimi sevemiyorum. Dış görünüş olarak ta gittikçe çirkinleştiğimi düşünüyorum.
İşime de değer vermiyorum.
Saatlerce bilgisayar karşısında çalışırken hayatın anlamını sorguluyorum. Kendimi robot gibi hissediyorum. En azından birilerine yardımım dokunsa mutlu olurdum.
Kendimi bu ana kadarki her şey için suçluyorum.
Neden zamanında tıp okumak istemedim. Neden daha sosyal olmadım gibi düşünceler sürekli aklıma geliyor.
Çok olumsuz bir yazı oldu fakat tam olarak böyle hissediyorum. Yargılamadan yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkür ederim.
Herkes patir patir evlenirken, Böyle his normal. Sende anormallik yok.27 yaşındayım, çalışıyorum grafik tasarımcıyım ve ailemle yaşıyorum. Çevremdeki yaşıtlarım hep evli. Benden 2 yaş küçük kız kardeşim de biriyle görüşüyor evlilik olabilir sonuç.
Mutlu değilim, kardeşimin benden önce evlenecek olması ve diğerleri içimi burkuyor. Evlilik delisi değilim ama artık zamanının geldiğini düşünüyorum.
Kafama göre biri çıkmıyor karşıma. Kendimi sevemiyorum. Dış görünüş olarak ta gittikçe çirkinleştiğimi düşünüyorum.
İşime de değer vermiyorum.
Saatlerce bilgisayar karşısında çalışırken hayatın anlamını sorguluyorum. Kendimi robot gibi hissediyorum. En azından birilerine yardımım dokunsa mutlu olurdum.
Kendimi bu ana kadarki her şey için suçluyorum.
Neden zamanında tıp okumak istemedim. Neden daha sosyal olmadım gibi düşünceler sürekli aklıma geliyor.
Çok olumsuz bir yazı oldu fakat tam olarak böyle hissediyorum. Yargılamadan yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?