Peki özel olmayacaksa biraz örnek verebilir misin?
Ayrıca evet mükemmel evlilik belki yok ama en az hazarla atlatmak diye de bir şey yok, evlilik öyle bir şey de değil. İki uyumlu insan ise huzur var, yoksa cehennem.. Arası yok bence. Belli ki korkuyorsun. Ben 34 yaşındayım, uzun yıllardır flört ettiğim adamla ancak evlenme kararı alabildim. Ben de korkardım evlilikten. Senin yaşında evlenecek olsam ben de korkardım. Belki hazır değilsin gerçekten.. Bir de kaç yıllık birlikteliğiniz?
Ben de tedirgin oldum sezdiklerinden. Özür dilemesi, sırf uzamasın diye bile olsa iyi olabilir aslında ama o diğer sezdiklerin tehlikeli geldi bana. Yani haklıysan, evlendikten sonra o kavga dövüş yapacak, yaptıracak o zaman istediklerini . Ama işte seninkiler de sezgi sadece
Ben de tedirgin oldum sezdiklerinden. Özür dilemesi, sırf uzamasın diye bile olsa iyi olabilir aslında ama o diğer sezdiklerin tehlikeli geldi bana. Yani haklıysan, evlendikten sonra o kavga dövüş yapacak, yaptıracak o zaman istediklerini . Ama işte seninkiler de sezgi sadece
Bana tek yol nişanı biraz daha uzatmak, bu meseleleri iyice kurcalamak gibi geldi. İlişki uzun ama yaşın da daha genç, hemen evlenmek zorunda değilsin bence, hele ki böyle korka korka. Burada evli olanlar hep aynı şeyi yazıyor, evlenmeden sezmiştim ama aşarız sanmıştım diye.. Bence çok büyük bir kumar bu şüphelerle evlenmek. Ben nişanlımı çok ama çok seviyorum, çok da uyumluyuz, tartışırız elbet ama artık bu tartışmalarımız belki senede bire düşmüştür, zaten yakın olan bakış açılarımız yıllar içinde birbirine iyice benzedi, hiç kronik bir sorunumuz olmadı, ona rağmen cesaret edemedim bu zamana kadar, ilişkiyi iyice oturtana kadar. Yani senin yerinde olsam ben cesaret edemezdim bu şüphelerle.
Gün almış mıydınız? Erteleme ihtimalini de düşün derim..
İşte o konuda ben bir sıkıntı yaşamayacağımızı düşünüyorum çünkü ikimiz de aynı fikirdeyiz bu konularda. Çok konuştuk bunları, mesafe ve sınırdan yanayız. Ben mesela bu güne kadar nişanlımın ailesini arayıp bir bayram seyran kutlamadım, gelin rollerine hiç girmedim, benden de beklenmedi. Ancak hastalıkta ziyaret ettim. Nişanlım da aynen, kimse ondan bunları beklemedi bizden de. Zaten aile kültürlerimiz çok benziyor. Benim yapım bu, karşı taraf da sağolsunlar hiç sınırlarımı zorlamadılar, beni olduğum gibi kabul etmiş görünüyorlar. O onun ailesi, benim ailem benim, mantığındayız biz. Yaşlarımız da var, belki ondan aileler de bir beklentide değil sanıyorum, birey olarak görüp kararlarımıza saygı duyuyorlar sanki.
Olmaz mı? Var tabi,canim konularini bilmiyorum, su an girip okumayada cekiniyorum, belli ki uzulmussun....
genel olarak ne hissediyorsun, evliligin en basindan bu yana keske soyle boyle yapmasaydim dedigin birsey var mi
Peki sen ailesiyle çok sıkı fıkı oldun mu? Evlenince sık gitmene ısrar edilse bile en baştan bu işi oturtmanı tavsiye ederim, nasıl başlarsa öyle gider, bu konuyu ancak mesafe ile aşarsın. Mesafeni koruyabilirsen birkaç sene içinde alışırsın varlıklarına ve duyduğun saygı da bence sevgiye döner. şimdi kimseyi sevmek zorunda değilsin, sadece koşulsuz saygı olmalı. Yine de çok sevilse bile mesafeden yanayım ben, o zaman tüm sorunlar kapı dışında kalıyor sanki..
Kader; bizim yapacağımız tercihleri yaradanın önceden biliyor olmasıdır, ben hiçbirşeyin suçunu kadere atmamayı öğrendim. Yaşadığım herşey benim düşüncesizce attığım adımların sonucuydu. Adamın bu kadar bencil olduğunu bile göre onunla evlenmek tamamen benim tercihimdi, mutsuzluğun ayak sesleri gümbür gümbür geliyordu ama evlenince değişir diye kendimi kandırdım.
Yazsam ayrıl diyeceksiniz,yazamıyorum.iki ay sonra düğünüm var,hazırlık yapmıyorum
Canım ne yaşadığını en iyi sen bilirsin, şu verdiğin örnekleri bire bir ben de yaşadım, ilk atamamın yapıldığı il memleketin en güzel illerindendi, inanmazsın ama hiçbir yerini gezip göremeden eş durumuyla buraya geldim... Kendi özgüvensizliklerini kadını kısıtlayarak bastırmaya çalışan erkek tipi bu...
Ya bende yıllarca sevgililikten sonra kuşkulu bir nişanlılık süreci geçirip yinede üstesinden geleceğimizi düşünerek evlendim Eski eşimle( boşanma aşamasındayız) . Ve karakteri anlattıkların o kadar benziyorki:/ . Çok bencil birisiydi. Kendi haksız olduğu kavgalarımızda mutlaka çokk eskiden mesela 3 yıl öncesinden yaptığım bir hatayı anlatır hatta buda yetmez o güne kadar yanlış ne yaptıysam tek tek onları anlatır bir şekilde üste çıkardı. Ve defalarca susmasını söylediğim halde tartışma açtığıma bin pişman olduğum halde aynı şeyleri 5 saat konuşurdu. ( bu 5 saat misal değil yanlış anlaşılmasın gerçeğin ta kendisi) . Yinede ama ben bu adamı seviyorum dedim sevdiğim özellikleri daha çok dedim ayrılmadım. Nişanlıykande kv hep problem oldu. Tek çocuktu benimkisi. Kv da aynı seninki gibi yağlara ballara sardım sarmaladım ay şöyle eğittim böyle yaptım oğluşum benim şöyle iyidir şöyle efendidir işi şöyle iyidir amanda aman. Bi büyüte büyüte anlatırdıki. Bizimkide annesine aynı öyle. Kadın biz nişanlıyken ağzında beni çok seviyodu bayılıyodu ama tavrında giçbişeyimi beğenmiyodu. Oğluşuna layık göremedi demekki. Ama bunlar hep içimde şüpheydi ya olurmu acaba diye çokta emin olamaya olamaya evlendim.
