çıkmazdayım sanki köşeye sıkıştım. ha gayretlerim bitti bitti.. umut etmek ahmaklıkmı bilemez oldum.. birşeylerin yoluna gireceği yok sanırım.. ne yapayım bilemiyorum. boşanmak kurtuluşmu? yıllardır o kadar çok şayle cebelleştşm ki gücüm kalmadı ben tükendimm ya bittim.. onunla bununla uğraşmak zorunda kalmaktan, onun bunun yüzünden huzursuz olamktann sürekli tedirgin olamktan yıldım kocam bitecek bu sefer evi ayıracağız diyor ama göremiyorum. hep ört bas etti hiç yanımda olmadı elimi tutmadı derdimi paylaşmadı.. ağzamı açınca dırdırcı küsünce suratsız ... daha neler.. aslında mutlu olabilirdik ama bırakmadılar ki... 10 yıldır kalabalık ailenin içinde bittiim. bekarken hep kalabalık bir ailem olsun sofram misafirsiz olmasın isterdim hep.. bilmezdim insanların fitne düzenbaz olduğunu, kusur arayıp arkandan konuştuğunu.. ikide çocukk.. biraz önce iş ilanlarına göz attım bilmiyorumkii.. bilemiyorum ne yapayım?
,