Akıl akıldan üstündür diyerek bende derdimi paylaşmak istiyorum.
Sevdiğimle 11 aydır birlikteyiz.1 ay önce sözlendik.(Allahıma şükürler olsun)
Bu duruma gelene kadar birçok şey aştık.Sevdiğim askerden yeni gelmişti.İstanbul dışında oturmasına rağmen istanbulda kalmaya karar verdi.Annesi istanbuldan yanına gelmesini çok istedi ama sevdiğim yapamam dedi sen istanbuldasın ben gidemem dedi.Hiç bir zaman illa benim yanımda kal demedim.Gitsende beklerim dedim annen sonuçda dedim.Gitmedi.Bu süre zarfında neler aştık neler.Yeri geldi parasız kaldık sadece yol paralarımızla buluştuk aç gezdik.Her iş ilanına başvurduk.Birlikde Cv hazırladık.Birlikde sevindik birlikde üzüldük.Bu 11 aylık süre zarfında annesi yoktu.Bazen günlerce sevdiğimi aramadığı olurdu.Yanına gitmediği için cezalandırıyordu belkide.Sözlüm babasını 11 yaşındayken kaybetmiş.Ablası sözlüm askerdeyken evlenmiş başka bir il de yaşamaya başlamış.Sevdiğim okul askerlik derken annesinden iyice uzaklaşmış.Her zaman söyler benim en zor anımda yanımda ailem bile yokken sen varsın seni kaybetmek istemiyorum senden ötesi yok diye.Teyzesinin yanında kaldığı için sevdiğim biran önce evlenelim bende yuvamı bileyim diyordu.Benim daha erken dememe rağmen aileler arasında adımı attık.Tabi hiç kolay olmadı.Annesi istemiyordu beni istanbul kızıya korkuyordu belkide haklıdır kendince.Teyzesi konuştu sevdiğimin dedesi konuştu bir şekilde ikna ettiler ve istanbula geldi.Asıl olayda burda başlıyor zaten.Benim maddi anlamda gözüm hiç yükseklerde olmadı.Ailemde gerçekden çom mütevazidir.İstanbulda kalamam diyen sevdiğimin annesi istanbulda kalmaya karar verdi.9 ay sonra düğünümüz var ev tutmaya karar verdi.Düğünden sonra ne yapıcaksınız köye dönmicekmisiniz diyorum bu yıl gitmicem diyor.Düşüncesi bizimle oturmak.Ama sevdiğim annesiyle anlaşamıyor bunu açık açık da söylüyor söylemese bile hissediyorum.Ve kaynanamında benimle ilgili ilk düşüncelerimi bildiğim için şu anda her davranışı yapmacık geliyor.Elimde değil ne kadar sıcak davranmaya çalışsam da olmuyor.En zor zamanında neden gelmedin oğlunun arkasında destek olmadın demek istiyorum.Şimdi herşey aşıldıkdan sonra neden kararını değiştirdin.Sevdiğim de arada kaldı.Seçim yapmak zorunda gibi oldu.Sen ne dersen o olur diyor.Ama bir yandan da annesi vicdanen rahat edemiyor ama anlaşamadığınıda söylüyor.Şey diyor mesela sen benim yanımda ol o zaman her şeye katlanırım.Dedim ki erteleyelim düğünü sen annenle yaşa madem istanbulda kalmak istiyor tanı gör.1 yılın sonunda anlaşıyoruz dersen tamam kabul edicem diyorum.Bu sefer sevdiğim sakin böyle bir şey yapma giden hergün bizden gidiyor gerekirse gideriz burdan ama düğünü erteleme diyor...
Aileme gelince annem çocuk senin gözünün içine bakıyor.Her şeyi sen yapıyorsun kadın yanlız sen çocuğa annen bizimle kalsın desen tamam dicek o çocuk diyor.Sevdiğime söylüyorum denememiz lazım diyor.Ama evlilik çocuk oyuncağımı zaten bizim bir sürü sorunlarımız olucak.Birde tutup sevdiğimin annesiyle olan ilişkisini mi tartıcam.Tartışsalar ikisininde suratı asık olucak ve ben işden gelicem öyle bir ortama.Dün bile konuşurken inatlaşıyorlar.Ama kadın yinede kafasına koymuş bizimle yaşamak istiyor.Ne yapıcağımı bilemiyorum.Dün sürekli konuşup durdular.En komiğide herkesin beni suçlaması.Ben annemle olan ilişkime sevdiğimi katmıyorsam oda beni katmasın.Arada ben mi köprü oluşturmak zorundayım anlamıyorum.Kaynanamda elimi tutmuş biz onu dize getiririz diyor sanki kaynanamla evlenicem.Ayy daraldım valla.Çıkmazdayım ve bunuda sevdiğime yansıtıyorum o ise benim gözümün içine bakıyor...Çok konuştum biliyorum ama sadece içimi dökmek istedim...
Sevdiğimle 11 aydır birlikteyiz.1 ay önce sözlendik.(Allahıma şükürler olsun)
Bu duruma gelene kadar birçok şey aştık.Sevdiğim askerden yeni gelmişti.İstanbul dışında oturmasına rağmen istanbulda kalmaya karar verdi.Annesi istanbuldan yanına gelmesini çok istedi ama sevdiğim yapamam dedi sen istanbuldasın ben gidemem dedi.Hiç bir zaman illa benim yanımda kal demedim.Gitsende beklerim dedim annen sonuçda dedim.Gitmedi.Bu süre zarfında neler aştık neler.Yeri geldi parasız kaldık sadece yol paralarımızla buluştuk aç gezdik.Her iş ilanına başvurduk.Birlikde Cv hazırladık.Birlikde sevindik birlikde üzüldük.Bu 11 aylık süre zarfında annesi yoktu.Bazen günlerce sevdiğimi aramadığı olurdu.Yanına gitmediği için cezalandırıyordu belkide.Sözlüm babasını 11 yaşındayken kaybetmiş.Ablası sözlüm askerdeyken evlenmiş başka bir il de yaşamaya başlamış.Sevdiğim okul askerlik derken annesinden iyice uzaklaşmış.Her zaman söyler benim en zor anımda yanımda ailem bile yokken sen varsın seni kaybetmek istemiyorum senden ötesi yok diye.Teyzesinin yanında kaldığı için sevdiğim biran önce evlenelim bende yuvamı bileyim diyordu.Benim daha erken dememe rağmen aileler arasında adımı attık.Tabi hiç kolay olmadı.Annesi istemiyordu beni istanbul kızıya korkuyordu belkide haklıdır kendince.Teyzesi konuştu sevdiğimin dedesi konuştu bir şekilde ikna ettiler ve istanbula geldi.Asıl olayda burda başlıyor zaten.Benim maddi anlamda gözüm hiç yükseklerde olmadı.Ailemde gerçekden çom mütevazidir.İstanbulda kalamam diyen sevdiğimin annesi istanbulda kalmaya karar verdi.9 ay sonra düğünümüz var ev tutmaya karar verdi.Düğünden sonra ne yapıcaksınız köye dönmicekmisiniz diyorum bu yıl gitmicem diyor.Düşüncesi bizimle oturmak.Ama sevdiğim annesiyle anlaşamıyor bunu açık açık da söylüyor söylemese bile hissediyorum.Ve kaynanamında benimle ilgili ilk düşüncelerimi bildiğim için şu anda her davranışı yapmacık geliyor.Elimde değil ne kadar sıcak davranmaya çalışsam da olmuyor.En zor zamanında neden gelmedin oğlunun arkasında destek olmadın demek istiyorum.Şimdi herşey aşıldıkdan sonra neden kararını değiştirdin.Sevdiğim de arada kaldı.Seçim yapmak zorunda gibi oldu.Sen ne dersen o olur diyor.Ama bir yandan da annesi vicdanen rahat edemiyor ama anlaşamadığınıda söylüyor.Şey diyor mesela sen benim yanımda ol o zaman her şeye katlanırım.Dedim ki erteleyelim düğünü sen annenle yaşa madem istanbulda kalmak istiyor tanı gör.1 yılın sonunda anlaşıyoruz dersen tamam kabul edicem diyorum.Bu sefer sevdiğim sakin böyle bir şey yapma giden hergün bizden gidiyor gerekirse gideriz burdan ama düğünü erteleme diyor...
Aileme gelince annem çocuk senin gözünün içine bakıyor.Her şeyi sen yapıyorsun kadın yanlız sen çocuğa annen bizimle kalsın desen tamam dicek o çocuk diyor.Sevdiğime söylüyorum denememiz lazım diyor.Ama evlilik çocuk oyuncağımı zaten bizim bir sürü sorunlarımız olucak.Birde tutup sevdiğimin annesiyle olan ilişkisini mi tartıcam.Tartışsalar ikisininde suratı asık olucak ve ben işden gelicem öyle bir ortama.Dün bile konuşurken inatlaşıyorlar.Ama kadın yinede kafasına koymuş bizimle yaşamak istiyor.Ne yapıcağımı bilemiyorum.Dün sürekli konuşup durdular.En komiğide herkesin beni suçlaması.Ben annemle olan ilişkime sevdiğimi katmıyorsam oda beni katmasın.Arada ben mi köprü oluşturmak zorundayım anlamıyorum.Kaynanamda elimi tutmuş biz onu dize getiririz diyor sanki kaynanamla evlenicem.Ayy daraldım valla.Çıkmazdayım ve bunuda sevdiğime yansıtıyorum o ise benim gözümün içine bakıyor...Çok konuştum biliyorum ama sadece içimi dökmek istedim...