Merhabalar
6 yıllık evliyim.2 aylık bebeğim var.
Bundan 2 yıl önce eşimin iş yerinden bir kızı merak edip araştırması ile ilgili büyük kavgalarımız oldu. Eşim hiçbir zaman o kıza ilgi duyduğını kabul etmedi.öylesine bir meraktı hoşlanma falan yoktu dedi ve hiç samimi içten bir özür dilemedi.kavgalarımız 6 ay kadar sürdü ve ben sonunda onun asla pişman olmayacağını anlayıp tartışmayı bıraktım. Bir süre düzeldi gibi oldu herşey ama benim içimde belli etmesemde hep bir kırgınlık kaldı.bunu ona da söyledim ve beni hiç anlamadığını söyledi.gereksiz uzatıyormuşum.
Sonrasında bebek sahibi olmak için tedaviye başladık.6 7 aylık bir sürecin sonunda hamile kaldığımı öğrendik.hamileliğimin ilk 6 ayı sorunsuz geçti diyebilirim.3 aylık hamileyken bir kaç sefer ben eşime yaklaşıp onu istediğimi ima ettim.ileride olamayacağını falanda söyledim.bu yakınlaşmalarda eşimi ikna etmek için hep ben olduğumdan daha istekli göründüm.son seferde bana sende ne kadar isteklisin gibi bir laf edince bir daha ben ona hiç gitmedim.o da bana yaklaşmadı.ve şu an tam bir yıldır hiç beraber olmadık.
Bu arada hamileliğimin 6. Ayından beri kedi köpek gibi kavga ediyoruz.artık öyle bir noktaya geldi ki tartışmalar kaşının üstünde gözün var diyip birbirimize giriyoruz.her seferinde anlatıyorum.ondan sadece sevgi ilgi ve şefkat beklediğimi ama savunması sen ne istedinde ben yapmadım oluyor.benim kavgacı olduğumu ve herşeyden kavga çıkardığımı düşünüyor.evet kavga çıkarıyorum ama onun ilgisiz alakasız olduğunu görünce susup oturamıyorum.her kavga sonunda sözler verir ama ertesi gün eski haline döner.hadi ilişki yaşayamıyorsun hamilelikten dolayı insan karısına sarılıp uyumakdamı istemez.kaç gece ben çağırdım yatağın köşesinden düşeceksin biraz bu tarafa gel diye hamileliğimde.
Hamilelik öncesinde de cinsel hayatımız zaten iyi değildi.ilk evlendiğinizde erken boşalma yaşıyordu. Ben bunu sorun etmedim hiçbir şeyde söylemedim ama o bunu çok sorun etti ve ilişkiden kaçar oldu.ben o zamanlar istememesinin sebebinin bu olduğunu anlamamıştım.kavga ettik birkaç kez neden istemiyosun diye üzerine gidince bende bir koku olduğunu ve bu nedenle isteksizleştiğini söyledi.bende dönem dönem tekrar eden vajinal mantar enfeksiyonu vardı ama onun anlattığı kadar kötü kokulu değildi.daha sonra ben ilaç kullanmaya ve hijyene maksimum düzeyde dikkat etmeye başladım.ama kokusuz beyaz bir akıntı sürekli oluyordu ve o da bu akıntı devam ettiği için benim gereken özeni göstermediğimi düşünüyordu.onun gözünün önünde duş alıyordum ilişkiden önce ve ancak öyle birlikte oluyorduk.doktor bile bu beyaz akıntının normal olduğunu artık ilaç veremeyeceğini söyledi. Zaten kokuda yoktu.herşeyi çok açık yazdım.lütfen kusura bakmayın.bu koku mevzusu erken boşalmanında üzerini örttü ve bu istememe konusunda da suçlu ben oldum.bu konu beni çok incittiği için artık bende de istek kalmadı tabi.
Durum böyle iken hala çabalamalı mıyım evliliğim için yoksa inceldiği yerden kopmasını mı bekleyeyim.iki aylık bebeğim var ama onun mutsuz bir ailede büyümesinden se babasını belli aralıklarla görmesinin onun için daha iyi olacağını düşünmeye başladım artık.
Şimdi diyeceksiniz bu kadar sorun varken neden çocuk diye düzeleceimize olan umudumun hiç bitmemesi galiba bu günlere getirdi bizi.
6 yıllık evliyim.2 aylık bebeğim var.
Bundan 2 yıl önce eşimin iş yerinden bir kızı merak edip araştırması ile ilgili büyük kavgalarımız oldu. Eşim hiçbir zaman o kıza ilgi duyduğını kabul etmedi.öylesine bir meraktı hoşlanma falan yoktu dedi ve hiç samimi içten bir özür dilemedi.kavgalarımız 6 ay kadar sürdü ve ben sonunda onun asla pişman olmayacağını anlayıp tartışmayı bıraktım. Bir süre düzeldi gibi oldu herşey ama benim içimde belli etmesemde hep bir kırgınlık kaldı.bunu ona da söyledim ve beni hiç anlamadığını söyledi.gereksiz uzatıyormuşum.
Sonrasında bebek sahibi olmak için tedaviye başladık.6 7 aylık bir sürecin sonunda hamile kaldığımı öğrendik.hamileliğimin ilk 6 ayı sorunsuz geçti diyebilirim.3 aylık hamileyken bir kaç sefer ben eşime yaklaşıp onu istediğimi ima ettim.ileride olamayacağını falanda söyledim.bu yakınlaşmalarda eşimi ikna etmek için hep ben olduğumdan daha istekli göründüm.son seferde bana sende ne kadar isteklisin gibi bir laf edince bir daha ben ona hiç gitmedim.o da bana yaklaşmadı.ve şu an tam bir yıldır hiç beraber olmadık.
Bu arada hamileliğimin 6. Ayından beri kedi köpek gibi kavga ediyoruz.artık öyle bir noktaya geldi ki tartışmalar kaşının üstünde gözün var diyip birbirimize giriyoruz.her seferinde anlatıyorum.ondan sadece sevgi ilgi ve şefkat beklediğimi ama savunması sen ne istedinde ben yapmadım oluyor.benim kavgacı olduğumu ve herşeyden kavga çıkardığımı düşünüyor.evet kavga çıkarıyorum ama onun ilgisiz alakasız olduğunu görünce susup oturamıyorum.her kavga sonunda sözler verir ama ertesi gün eski haline döner.hadi ilişki yaşayamıyorsun hamilelikten dolayı insan karısına sarılıp uyumakdamı istemez.kaç gece ben çağırdım yatağın köşesinden düşeceksin biraz bu tarafa gel diye hamileliğimde.
Hamilelik öncesinde de cinsel hayatımız zaten iyi değildi.ilk evlendiğinizde erken boşalma yaşıyordu. Ben bunu sorun etmedim hiçbir şeyde söylemedim ama o bunu çok sorun etti ve ilişkiden kaçar oldu.ben o zamanlar istememesinin sebebinin bu olduğunu anlamamıştım.kavga ettik birkaç kez neden istemiyosun diye üzerine gidince bende bir koku olduğunu ve bu nedenle isteksizleştiğini söyledi.bende dönem dönem tekrar eden vajinal mantar enfeksiyonu vardı ama onun anlattığı kadar kötü kokulu değildi.daha sonra ben ilaç kullanmaya ve hijyene maksimum düzeyde dikkat etmeye başladım.ama kokusuz beyaz bir akıntı sürekli oluyordu ve o da bu akıntı devam ettiği için benim gereken özeni göstermediğimi düşünüyordu.onun gözünün önünde duş alıyordum ilişkiden önce ve ancak öyle birlikte oluyorduk.doktor bile bu beyaz akıntının normal olduğunu artık ilaç veremeyeceğini söyledi. Zaten kokuda yoktu.herşeyi çok açık yazdım.lütfen kusura bakmayın.bu koku mevzusu erken boşalmanında üzerini örttü ve bu istememe konusunda da suçlu ben oldum.bu konu beni çok incittiği için artık bende de istek kalmadı tabi.
Durum böyle iken hala çabalamalı mıyım evliliğim için yoksa inceldiği yerden kopmasını mı bekleyeyim.iki aylık bebeğim var ama onun mutsuz bir ailede büyümesinden se babasını belli aralıklarla görmesinin onun için daha iyi olacağını düşünmeye başladım artık.
Şimdi diyeceksiniz bu kadar sorun varken neden çocuk diye düzeleceimize olan umudumun hiç bitmemesi galiba bu günlere getirdi bizi.
