Mutsuz ve memnuniyetsizim.

Hayat sürekli iniş-çıkışlarla dolu biliyorum ama 2-3 ayda bir sürekli bu psikolojiye girmekten çok yoruldum.

Birden bire hayatımdaki hiçbir sey beni mutlu edememeye başlıyor. keyif alamıyorum, ilerleyemeyecek gibi hissediyorum.

Sağlıklı ilerleyen bir hamileliğim var çok şükür. Sadece bu bile yeterli olmalı diyorum bazen çünkü çok istemiştim. Ama bazen kendimi daha fazlasını isterkem buluyorum ve istediklerime ulaşamadıkça hırçın ve mutsuz oluyorum.

Kendimi bazen çok doyumsuz hissediyorum. Eskiden böyle değildim. Elimdekinin kıymetini bilir, elimde olmayan için kendimi yıpratmazdım. Ama şimdi sürekli daha fazlasını istiyorum.

Evlendiğimden beri birden bire sürekli alışveriş yapmaya başladım mesela. Sadece trendyolda son bir yılda yüz bin tl üzeri alışveriş yapmisim. Hangi aldığımı kullandım veya sevdim? Çoğunu bağışladım. Sanki sadece alışveriş yapmak beni mutlu ediyor. Kendime, esime, kedime veya bebeğime fark etmiyor. Yeter ki eve yeni bir sey girsin. O an inanılmaz tatmin oluyorum ama sonra geciyor.

Son 5-6 aydır alışverisi bıraktım sadece gereken şeyleri alıyorum. Çocuğumuz olacağı için daha hesaplı olmak durumumdayız. Derdim su an alışveriş yapamamak da değil. Ama her bu ruh haline düstüğümde alışveriş yapmanın veya bir yere para harcamanın beni iyi hissettirebileceği düsüncesine girmem.

Online terapi alıyorum. bu durumun normal olduğunu, istediğim ve huzurlu olduğum bir çevrede olduğum zaman bu alışkanlıkların gececeğini söyledi. ama o ne zaman olacak? sosyal hayatım yok. sevdiğim arkadaslarım vardı hepsi malesef tayinle gitti. tek basima kaldım. sadece esim var. o da çok yoğun çalışıyor ve genelde yemekten sonra uyuyakalıyor. kızıp kavga ediyorum bana zaman ayırsın diye ama biliyorum ki o da insan, isteyerek bilerek benden zamanını esirgemiyor. ama mesela izin günlerinde vs beraber yürüyüş yaptığımızda, dısarı çıkıp bir kahve içtiğimizde, sohbet ettiğimizde daha iyi hissediyorum.

her gün aynı seyleri yapıyorum. ev işlerini yaptığım sıra- saat bile aynı. online kurs alıyorum, kitap okuyorum ama hepsini zorlama yapıyorum. bir yerde bunlardan keyif alacağıma inanma isteğiyle kendimi ittiriyorum sürekli.

bazı zamanlar o kadar umutlu ve mutluyum ki hayattan. bazen ne gerek var bu kadar yorulmaya diyorum. 24 saat yatıp tavanı izlesem hiçbir sey kaçırmam. öyle bir hayat. bunaldım.

Lady Guinevere .!.:

Hayat sürekli iniş-çıkışlarla dolu biliyorum ama 2-3 ayda bir sürekli bu psikolojiye girmekten çok yoruldum.

Birden bire hayatımdaki hiçbir sey beni mutlu edememeye başlıyor. keyif alamıyorum, ilerleyemeyecek gibi hissediyorum.

Sağlıklı ilerleyen bir hamileliğim var çok şükür. Sadece bu bile yeterli olmalı diyorum bazen çünkü çok istemiştim. Ama bazen kendimi daha fazlasını isterkem buluyorum ve istediklerime ulaşamadıkça hırçın ve mutsuz oluyorum.

Kendimi bazen çok doyumsuz hissediyorum. Eskiden böyle değildim. Elimdekinin kıymetini bilir, elimde olmayan için kendimi yıpratmazdım. Ama şimdi sürekli daha fazlasını istiyorum.

Evlendiğimden beri birden bire sürekli alışveriş yapmaya başladım mesela. Sadece trendyolda son bir yılda yüz bin tl üzeri alışveriş yapmisim. Hangi aldığımı kullandım veya sevdim? Çoğunu bağışladım. Sanki sadece alışveriş yapmak beni mutlu ediyor. Kendime, esime, kedime veya bebeğime fark etmiyor. Yeter ki eve yeni bir sey girsin. O an inanılmaz tatmin oluyorum ama sonra geciyor.

Son 5-6 aydır alışverisi bıraktım sadece gereken şeyleri alıyorum. Çocuğumuz olacağı için daha hesaplı olmak durumumdayız. Derdim su an alışveriş yapamamak da değil. Ama her bu ruh haline düstüğümde alışveriş yapmanın veya bir yere para harcamanın beni iyi hissettirebileceği düsüncesine girmem.

Online terapi alıyorum. bu durumun normal olduğunu, istediğim ve huzurlu olduğum bir çevrede olduğum zaman bu alışkanlıkların gececeğini söyledi. ama o ne zaman olacak? sosyal hayatım yok. sevdiğim arkadaslarım vardı hepsi malesef tayinle gitti. tek basima kaldım. sadece esim var. o da çok yoğun çalışıyor ve genelde yemekten sonra uyuyakalıyor. kızıp kavga ediyorum bana zaman ayırsın diye ama biliyorum ki o da insan, isteyerek bilerek benden zamanını esirgemiyor. ama mesela izin günlerinde vs beraber yürüyüş yaptığımızda, dısarı çıkıp bir kahve içtiğimizde, sohbet ettiğimizde daha iyi hissediyorum.

her gün aynı seyleri yapıyorum. ev işlerini yaptığım sıra- saat bile aynı. online kurs alıyorum, kitap okuyorum ama hepsini zorlama yapıyorum. bir yerde bunlardan keyif alacağıma inanma isteğiyle kendimi ittiriyorum sürekli.

bazı zamanlar o kadar umutlu ve mutluyum ki hayattan. bazen ne gerek var bu kadar yorulmaya diyorum. 24 saat yatıp tavanı izlesem hiçbir sey kaçırmam. öyle bir hayat. bunaldım.

Genişletmek için tıkla...

Bebekten sonra bunları düşünmeye zamanınız pek olmayacak:)

matmazelvera .!.:

ben de bir zamanlar alışveriş bağımlısıydım aldığım şeyler değil alabiliyor olmam bana zevk veriyordu kargom gelipte açtığım an hevesim bitiyordu sonra dedim ki ben napıyorum bıraktım alışverişi şu an gereksiz hiçbir şey almıyorum hem param cebime kalıyor. hamile olduğun için ruh değişikliği olması çok normal bence. ben de en sonki ilişkimde yetmezdi gösterdiği sevgi ilgi alaka yetmezdi 7/24 beraber olsam sıkılmıyordum yani sonra saçma sapan bi şekilde bitti ve şu an keşke yine arasa yazsa barışsak diyorum, mutluymuşum aslında ama fark etmemişim doyumsuzluğum yüzünden. şimdi kırıntısı bile yok

Genişletmek için tıkla...

ben de en çok bundan korkuyorum. esimi, bebeğimi Allah korusun kaybetsem bu günlerimi arayacağım biliyorum. oturup düsününce her seyin farkındayım. su an mutsuz olmam için hiçbir sebep yok. ama sonra bi an gözüm dönüyor her seyi isterken buluyorum kendimi.

matilda1 .!.:

Bebekten sonra bunları düşünmeye zamanınız pek olmayacak:)

Genişletmek için tıkla...

ya insallah. çok boş vaktim var sanırım ondan bu haldeyim. her anımı doldurmaya çalışıyorum ama yaptığım her seyi de ruhsuz, isteksiz yapıyorum

Dopamin bağımlılığı gibi.

Lady Guinevere .!.:

ya insallah. çok boş vaktim var sanırım ondan bu haldeyim. her anımı doldurmaya çalışıyorum ama yaptığım her seyi de ruhsuz, isteksiz yapıyorum

Genişletmek için tıkla...

Zaten hamilelik zor bir süreç. Siz bebekten sonra uykusuzluk bebeğin gazı süt geldi mi fazla mı geldi sağsam mı vs diye düşünürken merak etmeyin duzelirsiniz

Eşinizle zaman geçirmek iyi geliyorsa eşiniz biraz uykusundan feragat etsin de yemekten sonra bir saat bile dışarı çıkıp en yakın cafede bi kahve için. Hamilesiniz ortam değişikliği yaşıyorsunuz hormonlarınız ruhunuz inip inip kalkıyordur çok normal. Eşiniz şımartsın biraz sizi

Üzgünüm ama tüketim çılgını olmuşsunuz, su yaşadığımız dönemde çoğu insan buna tutuluyor zaten ama farkında değil hickimse.
Mesela şu an en çok dinlenen şarkılara baktığımız zaman bile bunu görebiliriz, hızla akıp giden, asla anlam bütünlüğü olmayan dandik bestelerle, kolayca hazırlanan rap-trap müzikler.
Ya da shorts videoları veya tiktok denen ucube platformun videoları; insanların artık tahammül süreleri azaldı çünkü bir videodan 10sn içinde alabileceğimizi alıyor ve kaydiriyoruz umarsızca...
Yaptığınız 100k alışveriş hakkında yorum yapmayacağım ama artık doyumsuz ve mutsuz bir insan haline gelmişsiniz, önü alınmazsa çok büyük bunalıma girebilirsiniz. Burda kimse size çare olamaz durum ciddi.
Umarım her şey istediğiniz gibi olur ama acil bir destek şart

Merhaba ben de ailemden ve alışık olduğum düzenimden çok uzaktayım maalesef, ailemi çok özlüyorum ama buraya da alıştım Van'da görev yapıyoruz, eminim bu süreç bebisiniz doğunca geçecek ben ders çalıştım buraya geldigimizden beri ve eksik çalışmalarından dolayı hala atanamadım maalesef bu sene yine derse başlayacağım o beni oyalıyor, alışveriş yapmayı ben de seviyorum ama sonuçta burdan gideceğiz yeni evime alırım çoğu şeyi diyip kendimi engelliyorum, artık eksiğim neyse onları belirleyip ona göre alıyorum, yalnız değilsiniz

janemarple .!.:

Eşinizle zaman geçirmek iyi geliyorsa eşiniz biraz uykusundan feragat etsin de yemekten sonra bir saat bile dışarı çıkıp en yakın cafede bi kahve için. Hamilesiniz ortam değişikliği yaşıyorsunuz hormonlarınız ruhunuz inip inip kalkıyordur çok normal. Eşiniz şımartsın biraz sizi

Genişletmek için tıkla...

bazen ben de böyle düsünüyorum ama eve gelir gelmez hatta bazen gelmeden telefonda çok yorgunum, çok uykum var diye başlıyor. dün ben yemek masasını hazırlarken uyuyakaldı mesela. e uyuyunca da ne dicem git bari yatağa yat sinirimi bozma gözümün önünde diyorum. o da onu anlamadığımı düsünüyor. isteyerek mi yapıyorum falan diyor. kavga da etmek istemiyorum enerjim yok

sulej .!.:

Üzgünüm ama tüketim çılgını olmuşsunuz, su yaşadığımız dönemde çoğu insan buna tutuluyor zaten ama farkında değil hickimse.
Mesela şu an en çok dinlenen şarkılara baktığımız zaman bile bunu görebiliriz, hızla akıp giden, asla anlam bütünlüğü olmayan dandik bestelerle, kolayca hazırlanan rap-trap müzikler.
Ya da shorts videoları veya tiktok denen ucube platformun videoları; insanların artık tahammül süreleri azaldı çünkü bir videodan 10sn içinde alabileceğimizi alıyor ve kaydiriyoruz umarsızca...
Yaptığınız 100k alışveriş hakkında yorum yapmayacağım ama artık doyumsuz ve mutsuz bir insan haline gelmişsiniz, önü alınmazsa çok büyük bunalıma girebilirsiniz. Burda kimse size çare olamaz durum ciddi.
Umarım her şey istediğiniz gibi olur ama acil bir destek şart

Genişletmek için tıkla...

terapi alıyorum zaten su an. ve tüketimin önünü kestim son aylarda.

myrainbowbaby .!.:

Merhaba ben de ailemden ve alışık olduğum düzenimden çok uzaktayım maalesef, ailemi çok özlüyorum ama buraya da alıştım Van'da görev yapıyoruz, eminim bu süreç bebisiniz doğunca geçecek ben ders çalıştım buraya geldigimizden beri ve eksik çalışmalarından dolayı hala atanamadım maalesef bu sene yine derse başlayacağım o beni oyalıyor, alışveriş yapmayı ben de seviyorum ama sonuçta burdan gideceğiz yeni evime alırım çoğu şeyi diyip kendimi engelliyorum, artık eksiğim neyse onları belirleyip ona göre alıyorum, yalnız değilsiniz

Genişletmek için tıkla...

siz yine vandasınız. ben hakkerideyim. bir film izlemeye bile çıkamıyorum. burdaki tek altivite kafelerde oturmak. normalde de evde vakit gecirmeyi seven biriydim bekarken. ama o zamanlar aktif çalışıyordum ve istediğim zaman arkadaslarımla vakit gecirebilme imkanım olduğunu bilmek bile yetiyordu sanırım. ben de gecen yıl kpss çalıştım ama bu yul bıraktım. dil çalışıyorum online. o da tamamen esimin zorlamasıyla

Sizi gerçekten mutlu eden ne var mesela? Bir yeteneğiniz, hobiniz var mı? Önceden yaparken çok keyif aldığınız bir şey mesela.
Örgü örmek, resim yapmak, yazmak gibi gibi…
Şu an tümden hayatını değiştiremezsin, en azından kafanı bu düşüncelerden uzaklaştıracak bir şey yapabilirsin ama bu zoraki bir uğraş olmamalı. Gerçekten yaparken seni mutlu edecek bir şey olmalı.

Sen ne anlatiyon be abla .!.:

Sizi gerçekten mutlu eden ne var mesela? Bir yeteneğiniz, hobiniz var mı? Önceden yaparken çok keyif aldığınız bir şey mesela.
Örgü örmek, resim yapmak, yazmak gibi gibi…
Şu an tümden hayatını değiştiremezsin, en azından kafanı bu düşüncelerden uzaklaştıracak bir şey yapabilirsin ama bu zoraki bir uğraş olmamalı. Gerçekten yaparken seni mutlu edecek bir şey olmalı.

Genişletmek için tıkla...

çalışmayı seviyordum. sürekli şikayetciydim ama simdi anlıyorum ki o iyi geliyordu bana. bir seyden sorumlu olmak, bi görevim olması, insanlarla sürekli iletişimde olmak falan. ama bulunduğum yerde iş imkanım yok. zaten kasım ayında da memlekeye gidicem doğum için. iş de bulmustum aslında burda ama kimse hamile, 4-5 ay sonra ayrılacak birini işe almak istemedi haklı olarak.

bunu düsünüyorum uzun zamandır ve farkettim ki yeteneğim yok el becerim hiç yok. yazmayı seviyorum. kısa öyküler yazıyorum. esime okuyorum falan.

Lady Guinevere .!.:

çalışmayı seviyordum. sürekli şikayetciydim ama simdi anlıyorum ki o iyi geliyordu bana. bir seyden sorumlu olmak, bi görevim olması, insanlarla sürekli iletişimde olmak falan. ama bulunduğum yerde iş imkanım yok. zaten kasım ayında da memlekeye gidicem doğum için. iş de bulmustum aslında burda ama kimse hamile, 4-5 ay sonra ayrılacak birini işe almak istemedi haklı olarak.

bunu düsünüyorum uzun zamandır ve farkettim ki yeteneğim yok el becerim hiç yok. yazmayı seviyorum. kısa öyküler yazıyorum. esime okuyorum falan.

Genişletmek için tıkla...

O zaman kitap yazsanız? Çok keyifli olmaz mı. Olay örgüsü, karakterleri yaratmak tek tek. İsimlerini vermek, kişisel özelliklerini belirlemek. Hatta karakterleri görsel olarak çizersin vs uygulamalarda. Ay ben heyecanlandım. Belki basılır kitabın kız, bizde okuruz.

Sen ne anlatiyon be abla .!.:

O zaman kitap yazsanız? Çok keyifli olmaz mı. Olay örgüsü, karakterleri yaratmak tek tek. İsimlerini vermek, kişisel özelliklerini belirlemek. Hatta karakterleri görsel olarak çizersin vs uygulamalarda. Ay ben heyecanlandım. Belki basılır kitabın kız, bizde okuruz.

Genişletmek için tıkla...

notlarımı görseniz aklınız durur. üç bine yakın not var. üniversiteden beri yazıyorum sürekli ama hiçbiri bitmiyor onlardan bile hevesim geciyor başka bir hikayeye heves edip ona başlıyorum. sonra o da yarım kalıyor bir ara bazılarını birleştirdim güzel de gidiyordu. sonra o da ilk heyecanını kaybetti üniveristede hocalarım da çok severdi yazdığım öyküleri. simdi ancak kocamı eğlendiriyorlar

Zengin hastalığına tutulmuşsunuz.

Bebek doğduktan sonra görüşelim bi de

Lady Guinevere .!.:

notlarımı görseniz aklınız durur. üç bine yakın not var. üniversiteden beri yazıyorum sürekli ama hiçbiri bitmiyor onlardan bile hevesim geciyor başka bir hikayeye heves edip ona başlıyorum. sonra o da yarım kalıyor bir ara bazılarını birleştirdim güzel de gidiyordu. sonra o da ilk heyecanını kaybetti üniveristede hocalarım da çok severdi yazdığım öyküleri. simdi ancak kocamı eğlendiriyorlar

Genişletmek için tıkla...

Hahahha son cümleye koptum
Bende yazıyorum bu arada. Daha doğrusu yazıyordum! İş hayatına atılınca ne halim, ne hevesim kaldı. Bana da atarsan okurum bu arada, çok severim.