- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
O kadar korkuyorum ki kırılıp incinmekten. O kadar kaçıyorum ki birşeylerin olmasından. Sırf üzülmemek için canım yanmasın diye. Aşktan kaçıyorum hep risk almaktan korkuyorum evet biliyorum yarın yaşayacağımızın bile garantisi yok ama ben akışına bırakamıyorum. Hep kontrol çabası içindeyim. Çabuk bağlanıyorum. Hayattan tek başıma zevk almayı beceremiyorum. Hayaller filan saçma geliyor hayallerim üni mezunu olmaktı iyi bir işti sonra eş klasik şeyler oysa bakıyorum bazı insanlara yaşam sevinçleri var mutlu edebiliyorlar kendilerini. Ben yapamıyorum okul bitti işe girdim şuan hiç memnun değilim yeni bir iş bakmam lazım ruhum sıkılıyor. 23 yaşındayım buraya yazmıştım önceki konumda 35 yaşında biriyle tanıştım. Çok şey yaşamış biri çapkının teki dedim sözlenmiş birkaç kez bi kez 4 yıllık ilişkisinden olan nişanı atmış ve birkac kadınla aynı evde yaşamış. Bu yüzden direk olmaz demiştim kendime ama konuştukça baktım onun da ailesi sıkıntılıymıs benim geçtiğim yollardan gecmiş meğer bunlar beni etkiledi. Kendini hep açıklamaya anlatmaya calısıyor ama içime sinmiyor konusurken mutluyum ama hep beni de rahat bırakabilir ilerde kaç kişiyle ayrılmış diyorum hep korkuyorum ben konuşmayalım dedim ona ve 2 haftada alısmısım ona 3 günün derin sohbetinde.
İÇİMDE DOLMAK BİLMEYEN Bir BOŞLUK VAR. Hiçbirşey doldurmuyor bunu. Dolduracak birşey gelmiyor aklıma bulamıyorum biriyle mesela bu kişiyle tanıştım hayaller kuruyorum hemen ama bir yandan da korkuyorum içime sinmediği için. Havadan yere çakılmış gibi hissediyorum kendimi. Psikologa da gidiyorum ilacım da var. Bu sorunu nasıl aşacağım bulamadım hala.
Bu kadar güçsüz müyüm ben diyorum kabullenemiyorum aptal gördüğüm insanlar bile mutlu ben ise 2 gün konuştuğum insandan korkup kacıp sonra yine mutsuzluk ve yalnızlığa gömülüyorum. Bu döngü nasıl ve nerede kırılacak bilmiyorum... Lütfen tavsiye verin bana benim sorunum ne bu arada hayatta olabilecek şeyler beni heyecanlandırmıyor beklentim yok tekdüze hayallerim hep...
İÇİMDE DOLMAK BİLMEYEN Bir BOŞLUK VAR. Hiçbirşey doldurmuyor bunu. Dolduracak birşey gelmiyor aklıma bulamıyorum biriyle mesela bu kişiyle tanıştım hayaller kuruyorum hemen ama bir yandan da korkuyorum içime sinmediği için. Havadan yere çakılmış gibi hissediyorum kendimi. Psikologa da gidiyorum ilacım da var. Bu sorunu nasıl aşacağım bulamadım hala.
Bu kadar güçsüz müyüm ben diyorum kabullenemiyorum aptal gördüğüm insanlar bile mutlu ben ise 2 gün konuştuğum insandan korkup kacıp sonra yine mutsuzluk ve yalnızlığa gömülüyorum. Bu döngü nasıl ve nerede kırılacak bilmiyorum... Lütfen tavsiye verin bana benim sorunum ne bu arada hayatta olabilecek şeyler beni heyecanlandırmıyor beklentim yok tekdüze hayallerim hep...
