- 17 Şubat 2013
- 3.112
- 1.752
- Konu Sahibi agresifkiz
- #1
Aile evinden uzakta farklı bir şehirde yaşayan bir memurum. Zorunlu görevdeyim eylülde dönmüş olacağım aile evime eski düzenime. Ama son haftalarda her şey o kadar üstüme üstüme geliyor ki çalıştığım ortamda. Kimseye tahammülüm kalmadı nefes alsalar sanki bana batıyor. Suratsız mutsuz agresif biri oldum. Terapi almaya başladım 2-3 aydır devam ediyorum güzel de yol aldık ama nüksediyor böyle ara ara. Olduğum şehirde iş yerinde o kadar mutsuzum ki. İşe gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Ama işten değil ortamdan insanlardan. Sık sık ailem yanıma geliyor tek kalmayayım diye ama artık o bile mutlu etmiyor beni. Sona yaklaştıkça sabrım mı kalmadı nedir bilmiyorum ama baktığımda daha kaç ayım var kendime işkence ediyorum. Ailem üzülmesin diye onlara çok bahsetmiyorum ama içim şişti. Her şeyi bırakıp istifa bile etmeyi düşündüm o derece. Bu salaklığı düşünecek kadar içim daralıyor yani. Güçlü sesi çıkan bir tipimdir ama her ne kadar öyle de olsanız bazı noktalarda yetmiyor bu. Yapılan haksızlıklar edilen dedikodular atılan iftiralar benimle ilgili olmasa bile modumu etkiliyor çekiyor beni aşağıya. İçimi dökmek istedim sizlere. Ne yapacağım nasıl zaman geçireceğim bilmiyorum ama sabretmek için izlediğiniz yollar var mı ya da mutlu olmak kafa dağıtmak için. Artık mutlu bile olamıyorum 
acaba terapistiniz bu konuyla ilgili ne diyor 2-3 ay iyi bir süreç ilerleme kaydettiğinize çok sevindim.
