yani bilmiyorum tam ama benim beynimde böyle bir bilgi varisviçrede geçen kış böyle bir referandum yaptılar
herkese standart bir vatandaşlık maaşı verelim mi diye
ama verilmesin denildi, reddedildi
benim hatırladığım böyle.
Genel olarak böyle. Başka is de olabilir sürekli değil ama part time saatlik calisabilecegim okul ortamını vs sevmiyorumİnsan bazen hayret ediyor. İşimi sevmiyorum, başka iş yapmak istiyorum deseniz hak vereceğim ama anlattığınız ekonomik koşullarda ev hanımı olma arzunuz biraz anlamsız geldi. Acaba tatil dönüşü işe dönmek sizi biraz fazla mı etkiledi yoksa genel olarak yılın diğer zamanlarında da böyle mi hissediyorsunuz?
Bence siz depresyondasınız ki öğretmenlik heleki sınıf öğretmenliği çalışma saati açısından en avantajlı meslek grubu bence, yorucudur ona lafım yok sabır ve özveri isteyen bir iş ama bence en rahat mesleklerden biri, enazından primleriniz dolupta emeklilik hakkınız olana kadar çalışın sonrası miras vs kalırsa ya da o zamana kadar bir köşeye üç beş geçimizi sağlayacak birşeyler atabilirseniz yaşı beklemeden işten ayrılırsınız ama bu koşullarda vereceğiniz en mantıksız karar işi bırakmak olacaktır.Iyi aksamlar. Şimdi herkes beni lincleyecek ama ben burda kendi hissettiklerimi paylaşacağım. Kendimi daha tanimiyor ne istediğimi bilmiyorken univ de öğretmenlik okudum ve atandım. Bir şekilde yillar geçti 32 yaşındayım ama artık hic bir şekilde öğretmenlik yapmak istemiyorum. Bu arada ilkokul sinif öğretmeniyim. Kendimi çok defa zorladım. Elimden gelenin en iyisini yapmak iocn. Açıkçası bu meslekle ilgili de değil genel olarak çalışmak istemiyorum.
Güne sakın baslamak evde hobilerime spora vakit ayırmak vs vs. Tabi bu düşüncelerimi eşime etrafıma açıklayamadim ama böyle de çok mutsuzum. 22 yaşımdan beri çalışıyorum artık ne çalışma isteğim var ne de başka bir şey. Evde olmak dinlenmek istiyorum.
Geçen yıl eşimle ayrılma aşamasına geldik ayrı yaşadık öncesinde trafik kazası masraflar derken şu an cebimde 5 kuruş yok onunda benim de
Parasızlık zor biliyorm ama böyle de çok mutsuzum.
ücretsiz izin alayım diyorum para yok nasıl olacak sürekli düşünüyorum çıkar yol bulmak için
Şu var ilerde ailemden 2 3 daire kalabilir yani miras vs. Onun harici bir maddi güvencem yok
Şu an sırf bu sebepten canım sıkkın olduğu için oturup bir şey yapmak bile gelmiyor icimden
Bende 15 yıldır çalışıyorum inanın bıktım ama mecburum ben calismazsam kimse 1 lokma ekmek vermez herkes evinde oturmak isterSanki diğer insanlar hobi olsun diye çalışıyor
Yani okul ortamını sevmiyorum derken, ,öğretmenlere tanınan (devlette öğretmensiniz farzederek yazıyorum) her türlü güzel imkandan yeşil pasaport,düzenli net gelir,tatil çokluğu ,hafta sonu boşluğu, çalışma saatlerinin özellere göre azlığı ,toplumda statü ,işten çıkarılma korkusu olmama vs vs _daha çok yazarım da _ vazgeçip ,evde hobi ile mi ilgilenmek istiyorsunuz ? Üstelik garanti ya da birikmiş ekonominiz yokken! Psikolojik başka sebeplerin olduğunu düşündüm altta yatan.Mutlaka bunun için terapi alın.Ona göre hayatınıza yön verin.2_3 miras daireyi 40 sene de bekleyebilirsiniz yani ,hiç bi şeyin garantisi yok ama işiniz,emekliliğiniz garanti.Genel olarak böyle. Başka is de olabilir sürekli değil ama part time saatlik calisabilecegim okul ortamını vs sevmiyorum
Sanki sizin derdiniz iş güç değil de varoluşsal bir sancı çekiyorsunuz gibime geldi. Aslından hayattan tat almadığınız için mesleğinizi sorumlu tutuyorsunuz. Kaza, boşanma derken çok şey üst üste gelmiş. Hayatta gülmeyi eğlenmeyi özlediniz belki de. Üstüne bir de çalışmak sizi yıpratmış olmalı.Iyi aksamlar. Şimdi herkes beni lincleyecek ama ben burda kendi hissettiklerimi paylaşacağım. Kendimi daha tanimiyor ne istediğimi bilmiyorken univ de öğretmenlik okudum ve atandım. Bir şekilde yillar geçti 32 yaşındayım ama artık hic bir şekilde öğretmenlik yapmak istemiyorum. Bu arada ilkokul sinif öğretmeniyim. Kendimi çok defa zorladım. Elimden gelenin en iyisini yapmak iocn. Açıkçası bu meslekle ilgili de değil genel olarak çalışmak istemiyorum.
Güne sakın baslamak evde hobilerime spora vakit ayırmak vs vs. Tabi bu düşüncelerimi eşime etrafıma açıklayamadim ama böyle de çok mutsuzum. 22 yaşımdan beri çalışıyorum artık ne çalışma isteğim var ne de başka bir şey. Evde olmak dinlenmek istiyorum.
Geçen yıl eşimle ayrılma aşamasına geldik ayrı yaşadık öncesinde trafik kazası masraflar derken şu an cebimde 5 kuruş yok onunda benim de
Parasızlık zor biliyorm ama böyle de çok mutsuzum.
ücretsiz izin alayım diyorum para yok nasıl olacak sürekli düşünüyorum çıkar yol bulmak için
Şu var ilerde ailemden 2 3 daire kalabilir yani miras vs. Onun harici bir maddi güvencem yok
Şu an sırf bu sebepten canım sıkkın olduğu için oturup bir şey yapmak bile gelmiyor icimden
Part time diyosunuzda zaten yarım gün değil mi sizin işiniz? Tatillerinizde var bolca, yani Türkiye şartlarında part time rahat iş ne bulacaksınız. Ayrıca 10 senedir çalışıp nasıl hemen çalışmaktan sıkılıp ev hanımı moduna geçtiniz bence erken (32yaş için)Genel olarak böyle. Başka is de olabilir sürekli değil ama part time saatlik calisabilecegim okul ortamını vs sevmiyorum
Çoluk çocuğa laf anlatmak ve mesai harici sürekli kağıt kürek dosyalamak yorucu bir şey dışardan göründüğü gibi değil. Konu sahibi zaten genel olarak çalışmaktan yana isteksiz.Part time diyosunuzda zaten yarım gün değil mi sizin işiniz? Tatillerinizde var bolca, yani Türkiye şartlarında part time rahat iş ne bulacaksınız.
Kolay demedim Türkiye şartlarında bu saat diliminde başka ne iş yapabilir? Her işin bi zorluğu var, sevmeyen yapmasın yani onu bunu bahane etmeye gerek yok. İşini sevmeyen bıkkın öğretmeni hiçbir öğrenci hak etmiyor. Ücretsiz izin hakkı var kullanıp gidişata bakabilir.Çoluk çocuğa laf anlatmak ve mesai harici sürekli kağıt kürek dosyalamak yorucu bir şey dışardan göründüğü gibi değil. Konu sahibi zaten genel olarak çalışmaktan yana isteksiz.
Herhalde 3 ay tatile iyice alıştınız şimdi okula git çocuklara ders anlat zorunuza gidiyor.Iyi aksamlar. Şimdi herkes beni lincleyecek ama ben burda kendi hissettiklerimi paylaşacağım. Kendimi daha tanimiyor ne istediğimi bilmiyorken univ de öğretmenlik okudum ve atandım. Bir şekilde yillar geçti 32 yaşındayım ama artık hic bir şekilde öğretmenlik yapmak istemiyorum. Bu arada ilkokul sinif öğretmeniyim. Kendimi çok defa zorladım. Elimden gelenin en iyisini yapmak iocn. Açıkçası bu meslekle ilgili de değil genel olarak çalışmak istemiyorum.
Güne sakın baslamak evde hobilerime spora vakit ayırmak vs vs. Tabi bu düşüncelerimi eşime etrafıma açıklayamadim ama böyle de çok mutsuzum. 22 yaşımdan beri çalışıyorum artık ne çalışma isteğim var ne de başka bir şey. Evde olmak dinlenmek istiyorum.
Geçen yıl eşimle ayrılma aşamasına geldik ayrı yaşadık öncesinde trafik kazası masraflar derken şu an cebimde 5 kuruş yok onunda benim de
Parasızlık zor biliyorm ama böyle de çok mutsuzum.
ücretsiz izin alayım diyorum para yok nasıl olacak sürekli düşünüyorum çıkar yol bulmak için
Şu var ilerde ailemden 2 3 daire kalabilir yani miras vs. Onun harici bir maddi güvencem yok
Şu an sırf bu sebepten canım sıkkın olduğu için oturup bir şey yapmak bile gelmiyor icimden
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?