- Konu Sahibi umutsuzvaka27
- #1
kızlar burayı arkadaşımdan duydum ve hemen paylaşmak istedim sıkıntımı sizlerle.önce biraz gezindim forumda sanırım biraz tepki alacağım ama olsun ne yapabilirim.kendim ettim kendim buldum.
eşimle 1 yıldır evliyiz.5 sene flört ettik ama bu 5 sene içinde eşim benden ayrılmayı çok denedi.anlaşamıyoruz,edemeiyoruz diyordu.seviyormusun diye sorduğumda seviyorum ama sevgi yetmez demişti.neyse sonuç olarak hep ağladım yeri geldi yalvardım onsuz yapamayacağımı düşünüyordum çünkü.5 yıl içerisinde eşimle birliktede oluyorduk.aslında benim ilk erkek arkadaşımdı.ve ilk birlikteliğimizde o bana zorla sahip oldu.yapmayacağım demişti ama yaptı.neyse aranızda o duruma kadar gelmeseydin diyenleriniz olur.herkesin kendi tercihi işte.yanlış yaptığımı tabii ki kabul ediyorum.sanırım benim bu yalvarmalarımda da hep bunu düşünüp vicdan mı yaptı ne o da bırakmadı beni.ama hep kötü davrandı bana.ilgisiz,sevgisizdi bana karşı.şimdi düşünüyorumda neden çektim bütün bunları.keşke zamanında dönüp arkamı gidebilseydim o ayrılalım dediğinde ama yapamadım işte.
sonra 5.yılımızda ben hamile kaldım.tabii ki asla bebekten vazgeçmeyeceltimçböyle bir hata yaptıysam arkasında duracaktım.eşim bunu bildiği için mi bilmem aldırmanı istemiyorum bebeği dedi.aldırmam zaten dedim.1 ay 2 ay 3 ay 4 ay geçti.hiç bişey yapmadı.hani evlenelim lafı bile geçmedi.en son dayanamadım kız kardeşini aradım anlattım durumu.o da hemen evlenin dedi.abisini aradı.eşimde iyi tamam bizimkilerle konuş bişiler yapalım dedi.(bu arada kimse onu zorlayamaz)
neyse evlendik.kızım doğdu dünya tatlısı.eşim kızımızı çok seviyor.benden daha çok ilgileniyor.ama benim yüzüme bile bakmıyor.tek kelime konuşmuyor.hatta yanımda bile yatmıyor.her gece yanıma gelir yatar diye bekliyorum gelmiyor.gelsin sarılıp uyuyalım diye dualar bile ediyorum.ama yok.çok mutsuzum diyorum.ben sana yıllarca söyledim yapamayız edemeyiz diye ama sen beni hiç takmadın diyor.
anlayacağınız mutsuzluktan gebriyorum.bağıra bağıra ağlamak istiyorum.
eşimle 1 yıldır evliyiz.5 sene flört ettik ama bu 5 sene içinde eşim benden ayrılmayı çok denedi.anlaşamıyoruz,edemeiyoruz diyordu.seviyormusun diye sorduğumda seviyorum ama sevgi yetmez demişti.neyse sonuç olarak hep ağladım yeri geldi yalvardım onsuz yapamayacağımı düşünüyordum çünkü.5 yıl içerisinde eşimle birliktede oluyorduk.aslında benim ilk erkek arkadaşımdı.ve ilk birlikteliğimizde o bana zorla sahip oldu.yapmayacağım demişti ama yaptı.neyse aranızda o duruma kadar gelmeseydin diyenleriniz olur.herkesin kendi tercihi işte.yanlış yaptığımı tabii ki kabul ediyorum.sanırım benim bu yalvarmalarımda da hep bunu düşünüp vicdan mı yaptı ne o da bırakmadı beni.ama hep kötü davrandı bana.ilgisiz,sevgisizdi bana karşı.şimdi düşünüyorumda neden çektim bütün bunları.keşke zamanında dönüp arkamı gidebilseydim o ayrılalım dediğinde ama yapamadım işte.
sonra 5.yılımızda ben hamile kaldım.tabii ki asla bebekten vazgeçmeyeceltimçböyle bir hata yaptıysam arkasında duracaktım.eşim bunu bildiği için mi bilmem aldırmanı istemiyorum bebeği dedi.aldırmam zaten dedim.1 ay 2 ay 3 ay 4 ay geçti.hiç bişey yapmadı.hani evlenelim lafı bile geçmedi.en son dayanamadım kız kardeşini aradım anlattım durumu.o da hemen evlenin dedi.abisini aradı.eşimde iyi tamam bizimkilerle konuş bişiler yapalım dedi.(bu arada kimse onu zorlayamaz)
neyse evlendik.kızım doğdu dünya tatlısı.eşim kızımızı çok seviyor.benden daha çok ilgileniyor.ama benim yüzüme bile bakmıyor.tek kelime konuşmuyor.hatta yanımda bile yatmıyor.her gece yanıma gelir yatar diye bekliyorum gelmiyor.gelsin sarılıp uyuyalım diye dualar bile ediyorum.ama yok.çok mutsuzum diyorum.ben sana yıllarca söyledim yapamayız edemeyiz diye ama sen beni hiç takmadın diyor.
anlayacağınız mutsuzluktan gebriyorum.bağıra bağıra ağlamak istiyorum.