Boşandım çocuk yok,aile evindeyim ailem iyi. Çok çalıştım,apart aldım ama kiracısı var. Oradan getiri sagliyorum. Ama evlilik olayına çok üzülüyorum, aile olamamaktan, anne olamamaktan. Bazı arkadaşların evliliklerinde de sorun oluyor, ama kocaları çabalıyor, evlilik bitmiyor. Arkadaşlarımla görüşmek istemiyorum. İyice içime kapandım, moralim bozuk. Kafamı nasıl dagitabilirim, benim koca bile çabaladı, seninki hiç pişman olmadi mi gibi abuk sabuk soru soran arkadaşlarım var. İyice yalnizlastim, çoğu zaman telefonlara bile cikmiyorum. Sosyal medyaya girmek istemiyorum. Sonrada arkadaşlarım nankorsun, neden aramiyorsun falan diyorlar. Sıkıldım ,depresyonda miyim ilk kez böyle oluyorum.Kurslara gittim, ama kafam çok dolu, hep uyumak istiyorum. Etrafımda insan kalmadı. Bosandigima hiç pişman değilim ama anne olmayı çok istemiştim.