Durumu o kadar kötü olsa, fabrikadan ayrılmaz.
Yaşı daha çok genç,taşı sıksa suyunu çıkarır.Garsonluk yapar,bulaşık yıkar,tezgahlarlık yapar,tarlaya gider yine doyurur kendini.Konu meblağ değil,bir kadının artık bir bağı olmayan bir erkeğe muhtaç olmadan yaşamını idame ettirebilmesi.
tuzumuz kuru değil, karakterimiz bu. Bir kac ay evli kaldigi bir adamdan da para dilenmesin kimse!
Ben üniversite okurken ajanslar vardı ürün tanıtımı için. Onlara başvurmuştum ailemin yanında okumama ve devletten burs almama rağmen her insan gibi zorlanıyordum. Maddi durumu çok çok iyi olmayan bir ailem vardı ve şehir dışında üniversite okuyan ve liseye giden kardeşlerim/büyüklerim vardı. Haftada en az iki-üç gün iş çıkıyordu ya marketlerde yeni bir cips tanıtımı ya bie fuarda çay ikramı ya bir kongrede karşılama görevlisi gibi gibi işler. 12-14 yıl önce bile günlük 50 tl para veriyorlardı. Devletin verdiği burs 240 tl iken ben oradan bir ayda 1.000 tlye yakın kazanıyordum bazen. Çok mağdursanız böyle bir yol seçebilirsiniz hala vardır diye düşünüyorum. Hafta sonu oluyor işler de.
Buna nasıl çözüm bulunur bilmiyorum. İhtiyacı olan kadın, çalışamayacak, yaşı geçmiş, işini bırakmış, küçük bebeği olup istese de çalışamayacak olanlar çok iyi belirlenmeli. Ancak bir yandan da onurlu bir kadının hayatından çıkardığı, yüzünü bile görmek istemediği bir erkekten ödeme beklemek zorunda kalması çok incitici. Aynı şekilde sevmediği, hayatında istemediği bir kadına bir erkeğin ödeme yapmak zorunda kalması da üzücü. Çalışamadığı, iş bulamadığı için nafaka ödeyemeyen ve hapse girme tehlikesiyle karşı karşıya kalan erkekler de ne yazık ki az değil. Her iki taraf için de sıkıntılı bir iş. Evliyken şiddet görmüş, insanlık onuru zedelenmiş kadınlar, almaya hak kazandıkları nafaka için daha da öfkelenmiş eski eşlerle muhatap olmak zorunda kalıyor, tehdit ediliyor. Mesela bu kadınlar da o zorba erkeklerin eline bırakılmamalı. Bir sürü detay var işin içinde. Kime, hangi şartlarda, nasıl bir uygulama yapılabilir bilemiyorum. Keşke kimse kimseye muhtaç olmadan yaşamını sürdürebilse.
Ben size katilmiyorum.
Maalesef ilgili bakanlıklar bu duruma el atıp bazı kriterler belirlemede bunların hiç birine çözüm bulunmaz. Söylenecek çok şey var da siyasete dayanacak yorumum, o yüzden susuyorum. Nafakayı hak eden kadınları ayrı tutarak söylüyorum, kadınlar onurlu davranmadığı sürece bu zulüm böyle gelmiş böyle gider.
Çok haklısınız. Eşimin yakın bir akrabası 50 yaşında ayrıldı eşinden. Ayrılırken ne nafaka, ne tazminat, ne de mallardan almadı. Can havliyle boşandı resmen. Sadece kızı babasından nafaka alıyor. Gitti kendine kutu gibi bir ev tuttu, aldı kızını yanına. O yaşa kadar çalışmamış kadın bulaşıkçılık yaptı, temizliğe gitti, hasta baktı... Bulabildiği her yerde çalıştı. Pandemide bir dönem işsiz kaldı ama yine ayaklarının üstünde durdu. Herkesin "yapamazsın" dediği kadın, çok büyük bir iş başardı. Hayatımda tanıdığım en güçlü, en onurlu kadınlardan biri. Bir kadın olarak çok gurur duydum kendisiyle. Her örnek böyle değil elbette. Ne yazık ki hemcinslerimizin büyük bir kısmında korku ve atalet var.
Maaşallah, hiç minnet etmemiş helal olsun kadına. Bir örnek de ben vereyim diğer cepheden.
Anladım
Bir kadına çalış kendi paranı kazan adamdan gelecek üç kuruşa muhtaç olma deyince nasıl tuzumuz kuru oluyor? Çalışmak, kendi ayaklarımız üzerinde durmak tuzu kuruluksa evet öyleyiz.
Latifesi bir yana 350 tl bir ay hiçbir yerde oturmadan sadece toplu taşımaya binsen bile yol masrafına yetmez. Ona bedel ödetmek için sigortalı bir işe girmemek bence sadece kendi geleceğine zarar vermek olur çünkü bu devirde gerçekten 350 tl bir bedel değil. Sen kendi yoluna bak boş ver o adamı, işini bul düzenli bir maaşın olsun ki bir daha hayatın boyunca kimseye muhtaç olma(yanlış hatırlamıyorsam ailenle de büyük sıkıntıların vardı)
