Artık gerçekten yoruldum. Ben çalışıyorum eve eşimden erken geliyorum yemeği yapıyorum bulaşığı yıkıyorum. Çamaşır işi de bende. Temizliğe yetişemediğim için de yardımcı geliyor ve robot süpürge de aldık. Eşime dedim ben işleri yaparım ama beni hizmetçi gibi gördüğün an olmaz diye. Mesela meyveyi benden istiyor çayı demliyorum ama ayağına getirmemi istiyor kültaplasını benim kaldırıp boşaltmamı istiyor bunların hiçbirini kabul etmedim ama hepsinde kavga gürültü yaşandı. Geri adım atmadım. Çünkü zaten elimden geleni yapıyorum zaten. Misafirlikte biz tatlı hazırlarken çocuğu yanına bıraktım durmamış bana surat yapıyor. Huzur bozulmasın dedim üzerine gitmedim. Sonra başka bi yerde hazırlan gidelim dedi ben de hazırım dedi. Çocuğu giydir o zaman dedi. Kalkalım kapıda giydiririz diyince kavga etti benimle eve giderken neymiş ben önden gidip montunu giydirip hadi bey hazırız diyecekmişim. Neden çünkü ben başka şeylerle ilgilenirken vedalaşma tarzı mesela o giydirmek zorunda kalıyormuş montu yoruldum artık. Bu olaydan sonra koptum artık iki gündür kendime gelemiyorum. Çok kırıldım. Beni kafasında oturttuğu yer bambaşka ben onu yol arkadaşım olarak görürken o resmen hizmetçi gibi görüyor. Ben ağlayınca bu olaydan sonra tamam sana hiç birşey demiyeceğim artık falan filan yani ben suçluyum ama o alttan alıyor pozisyonuna sokuyor kendini. Mağdur oymuş gibi yani. Bunaldım yoruldum artık. Geçende sahura kadar ayaktaydı beni sahur hazırlayayım diye kaldırdı ben de kızdım sen ayaktasın hazırlayıverseydin diye bana bağırıyor eziyet ediyorsun bana diye. Mağdur olduğunu düşünüyor anlıyacağınız. Ailesi çok çok gelenekselci. Onlar gibi olamam dedim kaç defa. Ne desem anlamıyor işte.