Hayırlı akşamlar, ne burcusunuz acaba?Arkadaşlarım var bir arkadaşım 9 yıllık biri 8 yıllık diğeri 13 yıllık ama bunlar geçmişte kurulmuş ve devam eden ilişkilerim ikisi evlendi ve iletişiminin minimum düzeyde diğeri ile 3 ayda bir buluşur olduk nişanlılık döneminde nişanlısınn ailesi çok sık ziyaret falan ediyor. Arkadaşlarımın çok arkadaş canlısıdır ama beni bir kez bile kendi arkadaşlarıyla ya da çevrelerine sokmadılar. (Geçen biri arkadaşların seni ağlama duvarı olarak kullanıyor yoksa ortamlarına davet ederlerdi dedi) kendimi çok pasif ezik hissetmeye başladım ünv okuyorum merhaba merhabayım herkesle. Katı biri olduğumu düşünüyorum nasıl çözebilirim. Ne yapabilirim? Daha doğrusu gerçek arkadaşlık nedir bilmiyorum...
Akrep yükselen ikizlerHayırlı akşamlar, ne burcusunuz acaba?
İşte sempatik olamıyorum millet kaçıyor yavv anlasanııızaaaÜniversitenin bir spor kulübüne yazıl spor cidden kaynaştırıyor Ya da hobi kursuna. O zaman olur. Çok kasma bir merhaba ile arkadaş olunur. Ama insanların üzerine atlama şımatırsın, sadece kurslara fln git sempatik ol gerisi gelir. Senin nasıl arkadaşlara ihtiyacın varsa milletin de arkadaşa ihtiyacı var
Üniversitede kalabalık evet arkadaş grupları var ama ne kadar samimi olunabilir ki?Bir kere işe önce her ağzı olanın konuştuğuna inanmayı bırakmaktan başla canım benim.
Kalabalık olan aktivitelere katılarak arkadaş edinebilirsin üniversite ortamında.
Sıkma bunun için canını yanlızlığın tadını çıkar biraz valla sonra ah o günlerim dersin
Evet bence de yok ama bana bunu diyen kişi acayip kafama taktığım bunu ben zaten çok kalabalığı sevmem ama samimi olacağım gerçek bir arkadaşlık istiyorum. Genelde arkadaşlıkların böyle dostluk üzerine kuruluHer arkadaşımla kendi grubumuzla takılıyoruz. Neden arkadaşlarımla baika arkadaşlarımla tanıştırayım ki illa. Böyle bir zorunluluk yok bence.
Yani ben takılmak için değil ayrıca bir dostta arıyorum. Çünkü kendimi yalnız hissediyorum meğersem ne kadar çok fazla şey paylaşıyormuşuz dostlarımlaBir kere işe önce her ağzı olanın konuştuğuna inanmayı bırakmaktan başla canım benim.
Kalabalık olan aktivitelere katılarak arkadaş edinebilirsin üniversite ortamında.
Sıkma bunun için canını yanlızlığın tadını çıkar biraz valla sonra ah o günlerim dersin
Yani katı dobra ciddi sert biriyim sanırım dışarıdan görenlerde bunu hep der sempatik nasıl olunur bilmiyor ama bende çom ciğ duracaktırİşte sempatik olamıyorum millet kaçıyor yavv anlasanııızaaa
Valla çokta güzel oluyor arkadaşlıklarÜniversitede kalabalık evet arkadaş grupları var ama ne kadar samimi olunabilir ki?
O şansı kaybettim ben galiba hiç sınıftan arkadaşımın olmaması falan çok vasat hissettiriyor beniValla çokta güzel oluyor arkadaşlıklarbende şuan üni okuyorum ha 9 10 senelik dostla olduğun kadar samimi güveni tam olmasa da o yolda ilerleyen arkadaşlıklar kurabiliyorsun.
İlla sınıftan olmak zorunda değil ben yemekhane de tanıştım ya da kütüphane de hatta yolda şu fakülte nerde diye sorarken bile arkadaş olabiliyorsun :)O şansı kaybettim ben galiba hiç sınıftan arkadaşımın olmaması falan çok vasat hissettiriyor beni
İnsanlar kendimi açma fikri bile korkutucu geliyorİlla sınıftan olmak zorunda değil ben yemekhane de tanıştım ya da kütüphane de hatta yolda şu fakülte nerde diye sorarken bile arkadaş olabiliyorsun :)
Bu biraz da kendini açma seviyene bağlı canım benim
Neden kiİnsanlar kendimi açma fikri bile korkutucu geliyor((
Zor zamanlar geçirdim ve beni asla anlamayacaklarını düşünüyorum ve bu yüzden hep çekiniyorum. Ama işin aslı anneden gelen travmam var çocukken arkadaşlarımı evden kovup bana fazla arkadaşı yasaklandı. Şimdiyse asosyal birisi oldum. Eskiden daha iyiydim daha da kötülemeye başlıyorum sanırımNeden ki
Zor zamanlarım oldu benimde ama bir yerden hayata devam etmek lazım.Zor zamanlar geçirdim ve beni asla anlamayacaklarını düşünüyorum ve bu yüzden hep çekiniyorum. Ama işin aslı anneden gelen travmam var çocukken arkadaşlarımı evden kovup bana fazla arkadaşı yasaklandı. Şimdiyse asosyal birisi oldum. Eskiden daha iyiydim daha da kötülemeye başlıyorum sanırım
Herkesin farklı bir yarası var hayatta. Üstelik şu an anlaşılmak değil birlikte eğlenmek önceliğin olmalı. Yaşın çok genç, kendine terapist aramıyorsun. Arkadaş olacaksın sadece. Selamlaşacaksın, boş vakitlerde kahve içeceksiniz, avmye gideceksiniz, dedikodu yapacaksınız, hayal kuracaksınız. Dostluklar uzun süreli arkadaşlık neticesinde oluşur. Annen belki çok bıktı gürültünüzden baş edemedi gönderdi evlerine. Belki de alt komşu şikayetlendi gürültünüzden. Belki kadın evine alıştırmak istemedi başkalarını. Ya da arkadaşlarını sana uygun bulmadı. Her şeyde de anneyi suçlama bence. Kendince haklı bir sebebi olabilir.Zor zamanlar geçirdim ve beni asla anlamayacaklarını düşünüyorum ve bu yüzden hep çekiniyorum. Ama işin aslı anneden gelen travmam var çocukken arkadaşlarımı evden kovup bana fazla arkadaşı yasaklandı. Şimdiyse asosyal birisi oldum. Eskiden daha iyiydim daha da kötülemeye başlıyorum sanırım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?