- 3 Eylül 2012
- 21.854
- 57.511
- 798
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
- #101
Yorumlarınız için hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim. İnanın bu bir sene içinde hepsini denedim, aslında benim istediğim durum tam olarak olmasa da idare ediyordum. Ama şimdi yine bizimle aynı siteye taşındılar, parka gidiyorum karşılaşıyorum, markete gidiyorum karşılaşıyorum, kafede oturuyorum karşılaşıyorum. Zorundalıklarım hiç bitmiyor. Hastalık, uzaktan gelen akraba, düğün, davet... bunlar bana göre tabi ki zorunluluk değil ama onlar bu gibi durumlarda ayrı olmayı mümkün görmüyor.
Eşim ile ilgili kısma gelince, o da benden pek farksız değil, babasından çekinir, annesi her bir araya gelmede bir imada bulunur, laf sokar. Yani artık o haftada bir buluşmalar eziyet gibi gelir, bu eziyeti hafifletmek için, onu susturmak için taviz veririz, haftada iki gidelim de söylenmesin gibi. Taviz tavizi doğurur ve biz nasıl olduğunu anlamadan yine kendimizi içli dışlı buluruz.
Tavır, surat hiçbir işe yaramaz. Yeter ki biz yanlarında olalım da, istersek hiç konuşmayalım. Israrın haddi hesabı yok. Beni bunaltan da o ısrar. O kadar ısrar beni inanılmaz geriyor, benim de ısrarla reddetmem onları çok geriyor; öyle saçma sapan bir ilişki.
Artık kaldıramıyorum. Birlikte olmayı asla istemiyorum ama geri de püskürtemiyorum. Açık açık söylemek de dahil hiçbir yöntem hiçbir işe yaramıyor.
Benim kardeşim benzer bir sorun yaşamıştı.
Her gün her gün birliktelik istiyordu kv.
Hani neredeyse uyumaya evinize gidin modundaydı.
Misafir ,o, bu sebepleri bitmezdi çağırmak için.
Bir cinnet geldi kardeşime boşanma noktasına geldi.
Onun eşi de anneciydi üstelik senin eşinden beter.
Niye çıkmıyorsun anneme diye kavga ediyordu.
Büyük bir kavga sonrası bir gün kardeşim evi kilitleyip çıkıyor.
Anahtarı da kp ine çıkarıyor.
Buyrun ben gidiyorum diye.
Kp i pek düzgün adamdır kardeşimin yanında oluyor.
O günden sonra bir kural koydu.
Salı akşamı annenlere çıkma akşamı.
Gün değişimi yok. Sebep yok, o, bu yok.
Misafir falan hiç sebep olamaz.
Salı akşamı onları ziyaret akşamı bitmiştir dediler.
Buna da uyarak yaşıyorlar.
Hastalık cenaze gibi ciddi durumlar dışında da esnetmiyorlar.
Bu bir zaman sonra alışılagelmiş bir düzen oldu.
Herkes kabullendi açıkçası..
Yapamaz mısınız?