merhaba arkadaşlar..forumu uzun zamandır takip ediyorum..çok düşündüm yazıp yazmamayı..çünkü bazı insanlar yardımcı olmak yerine sadece eleştirip işi farklı boyutlara sürüklüyor..
ben her eleştiriye açığım ama yardım da istiyorum..
kısaca en başından anlatayım..10 yıllık evliyim..mükemmel bir eşe sahibim bana ve kızımıza tapan bir eş..
sorun kayınvalimle benim istenme dönemimde tamamen onun hatası olan,sonra 2 günlük evliyken de birazda benim hatam olan çirkin şeyler yaşandı..kayınvalidem çok ama çokkk pişman olup hatasını telafi için çokkkk şey yaptı...eşim arada ki dengeyi çok güzel kurdu..ne onların bana laf söylemsine izin verdi ne benim söylememe izin verdi..sen ayrısın onlar ayrı dedi..beni hiçbirşeye zorlamadı..diyorum ya beni asla üzmedi..peki sorun ne diyeceksiniz??
sorun benim onları affedememem ve hep soğuk davranmalarım.hamile oldum günde 2 kez aramaya başladılar..artık aramayın yaaa dedim..terbiyesizlik ettim..onlarda artık beni çok ta umursamamaya başladılar..kızım ilk ve tek torun onların tarafta..resmen tapıyorlar...ölüyorlar..hepsi...en son 4 yıl önce büyük kayınım ile bu geçmiş olayları konuşurken bana hakaret etti..aslında çok ta kötü bir şey değildi..ama tabi eşim ve ben çok sert tepki koyduk..ben o günden beri konuşmuyorum..aslında o eşimden özzür diledi..ağzımdan kaçtı öyle demek istemedim dedi...fakat ben hani soğuk tutcam ya arayı bunu resmen kullandım..hata benim ,çok uzattım....şimdide kaynım nişanlandı..ben gitmedim..farklı bir şehirdeler..kayınbabam çok rica etti aradı..kızım ailemiz bölünmesin dedi ama ben inatlık ettim..ne ölüsüne ne dirisine dedim...eşim gitti..beni asla zorlamadı..
şimdi de nişan fotoğraflarında olmayınca ben ne yapıyorum diyorum..aslında asla kötü insan değiller..ama çok sevilmek te insanı böyle şımartıyor işte...çok ama çok önemsiyorlar aslında..böyle yapmamalıydım ...bir kaç ay sonra düğün olacak..kendimi artık iyice dışlanmış hissediyorum...beni çağırırlar mı bilmiyorum...normalde ayrıca çağrılmaz ama durumumuzu anlattım..
bir görümcem vardı...kardeşten öte....ama değerlerini bilemdim işte..
şimdi sizden istediğim bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyim..onlar benden adım bekliyoırlar biliyorum..yani ben bir adım atsam eskisi gibi olmasa da onlar da düzelecek..o kadar iyi insanlar...offfff...sizden yol gösternizi bekliyorum..ama gururumu ayaklar altına almadan nasıl yapablirim..
ben her eleştiriye açığım ama yardım da istiyorum..
kısaca en başından anlatayım..10 yıllık evliyim..mükemmel bir eşe sahibim bana ve kızımıza tapan bir eş..
sorun kayınvalimle benim istenme dönemimde tamamen onun hatası olan,sonra 2 günlük evliyken de birazda benim hatam olan çirkin şeyler yaşandı..kayınvalidem çok ama çokkk pişman olup hatasını telafi için çokkkk şey yaptı...eşim arada ki dengeyi çok güzel kurdu..ne onların bana laf söylemsine izin verdi ne benim söylememe izin verdi..sen ayrısın onlar ayrı dedi..beni hiçbirşeye zorlamadı..diyorum ya beni asla üzmedi..peki sorun ne diyeceksiniz??
sorun benim onları affedememem ve hep soğuk davranmalarım.hamile oldum günde 2 kez aramaya başladılar..artık aramayın yaaa dedim..terbiyesizlik ettim..onlarda artık beni çok ta umursamamaya başladılar..kızım ilk ve tek torun onların tarafta..resmen tapıyorlar...ölüyorlar..hepsi...en son 4 yıl önce büyük kayınım ile bu geçmiş olayları konuşurken bana hakaret etti..aslında çok ta kötü bir şey değildi..ama tabi eşim ve ben çok sert tepki koyduk..ben o günden beri konuşmuyorum..aslında o eşimden özzür diledi..ağzımdan kaçtı öyle demek istemedim dedi...fakat ben hani soğuk tutcam ya arayı bunu resmen kullandım..hata benim ,çok uzattım....şimdide kaynım nişanlandı..ben gitmedim..farklı bir şehirdeler..kayınbabam çok rica etti aradı..kızım ailemiz bölünmesin dedi ama ben inatlık ettim..ne ölüsüne ne dirisine dedim...eşim gitti..beni asla zorlamadı..
şimdi de nişan fotoğraflarında olmayınca ben ne yapıyorum diyorum..aslında asla kötü insan değiller..ama çok sevilmek te insanı böyle şımartıyor işte...çok ama çok önemsiyorlar aslında..böyle yapmamalıydım ...bir kaç ay sonra düğün olacak..kendimi artık iyice dışlanmış hissediyorum...beni çağırırlar mı bilmiyorum...normalde ayrıca çağrılmaz ama durumumuzu anlattım..
bir görümcem vardı...kardeşten öte....ama değerlerini bilemdim işte..
şimdi sizden istediğim bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyim..onlar benden adım bekliyoırlar biliyorum..yani ben bir adım atsam eskisi gibi olmasa da onlar da düzelecek..o kadar iyi insanlar...offfff...sizden yol gösternizi bekliyorum..ama gururumu ayaklar altına almadan nasıl yapablirim..
Son düzenleme: