insanlar kendilerine hiç kötülük gelmicekmiş gibi davranıyorlar gerçekten. o kadar sinirliyimki.. Babam 1 haftadır yoğun bakımda

Allahım hiç kimseye yaşatmasın çok zor. bense uzakta oturuyorum evliyim. babamın yanından daha yeni geldim evime. kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyoruz. moralim o kadar bozukki babam için çok üzülüyorum ve ister istemez ağlıyorum devamlı

Dün gecede ağladım yine. Ben kendi canımın derdine düşmüşken eşimi babası aradı ve ikinizde aşağı gelin diye bağırıp telefonu kapadı. sebep uyuyamamış.. seslerimden rahatsız olmuşlar buda yetmezmiş gibi bizi ayağına çağırıyorlar. gitmedik tabiki.. Geçen seferde de aşağıdan sus diye bağırdılar yine sustum ama yeter artık. Ben anlamıyorum gerçekten babam hastalandığında da aramadılar hiç. Bu durumda ne yapılır? eşim hiç sahip çıkmadı sadece gidip citygirl üzülüyor demiş, çekip gitmek istiyorum burdan..