Nasıl daha dirençli ve gamsız olabilirim?

iÇevremdeki insanlara ve arkadaşlarıma bir derdimi anlattığım zaman sanki benim sorunlarımdan kendi hayatlarına motivasyon sağlayacaklarmış gibi hissettiğim için çok uzun zamandır kimseye ne yaşadıklarımı ne de hissettiklerimi anlatamıyorum. Çevremde dostum diyeceğim kimsem kalmadı. Eğlenmiyorum çok uzun süredir, uzun ve durdurulamaz kahkahalar atamıyorum. İçimden de gelmiyor sanki, istemiyorum. Çırpınıp duruyorum. Sanki denize düşmüşüm de yüzeye çıkamıyor gibiyim.
Hiçbir şeyin düzeleceğine dair umudum yok. Bana böyle hissettiren narsist insanlar kendilerinden çok emin ve hiçbir sorunları yokmuşcasına beni etiketliyor ve manipüle ediyorlar sanki. Eskiden problemin nereden çıktığına emin olsam da artık ben de bu manipülasyonaları yiyorum. Gerçekten kendimi bir pürüz olarak görmeye başladım.
Yıllardır yaşadığım ve bildiğim şeyleri kabullenmek yerine ilk defa yaşıyormuşum gibi tepki vermek ve ağlamak istemiyorum artık. Ağlamak beni çok rahatlatıyor ama güçsüz hissettiriyor. Bana verilmeyen sevginin yasını tutmak istemiyorum. Nasıl daha katı olabilirim? 21 yaşındayım ama duygusal olarak çocuk gibi kırılganım. Nasıl kırılmadan ayakta kalabilirim, aldığım darbelere rağmen etkilenmemenin yolu ne? Nasıl yaşadıklarımın bende oluşturduğu sarsıntıyla çevremdekilere kontrolsüz davranışlarımı durdurabilirim. Nasıl daha sabırlı olurum? Artık üzüntüden mi bilmiyorum beynim bulanıyormuş gibi hissediyorum ve konuşurken bile sürekli durup düşünüyorum, söyleyeceklerimi unutuyorum. Sanki ruhum çekilmiş gibi hissediyorum. Nasıl hayata dönerim?

Teknolojiden uzak kal, ibadet ediyormusun bilmiyorum namaz Kuranı Kerim ibadetle meşgul ol sana iyi gelmeyen insanlarla görüşme, akrabansa az görüş,, ölümlü bir dünyada olduğumuzu ve yarına çıkmayacağımızın garantisinin olmadığını hatırlat kendine sürekli,, yüzme spor vs bunlarla da aynı zamanda meşgul ol,