off yazmıştım hepsi gitti... bi daha yazıcam şimdi... :)
zor olmadı buluşmamız... çok güzel bikaç saatti... yazdığım mailde cevap vermek istediği şeyler vardı... her zaman oturduğumuz cafede muhabbet ettik... o da bana teşekkür etti herşey için... bizden , ayrılığımızdan , havadan sudan , işten , arkadaşlardan konuştuk... gülümseyerek :)
hiç suçlamadık ; kızmadık ... suç yoktu ki ortada... 2 yıl boyunca hiçbir buluşmamızda elini tutmadan oturadım yanına... ama dün karşısında elini tutmadan ; onu öpmeden ; dokunmadan ona oturuyordum işte... ama bunun eksikliğini hissetmedim... yani aklıma geldi ama acımadı canım... fikre alıştırdım çünkü kendimi... ama sorduğunda o bi daha görüşmeyecek miyiz diye... o zaman canım acıdı... daha önce kesinlikle hayır diyen ben bilmiyorum dedim...
ikimiz de çok önemliydik birbirimiz için... çünkü hırpalamadık hiç birbirirmizi... sakin başladık ; sakin yaşadık ve sakince bitti işte... tabii ki bu 2 yılda tartıştık ; ağladık ... öle sıkıcı ve sıradan değildi ama hiç saygısızlık yoktu... asıl amaç hiç incitmek olmadı ...
2 saat filan oturduktan sonra eve doğru yürüdük... o otobüse binecekti ... durakta ben elimi uzattım... teşekkür ettim akşam için... o sarıldı bana ... sıkı sıkı ; şimdiye kadar ki en sıkı sarılmamızdı... ellerimi tuttu sıkıca... gözlerimiz doldu yine... keşke dedi böle olmasaydı... ama inan elimden bişi gelmiyor dedi... gelmezdi haklıydı... o daha kötüsü olmadan paylaştı benle... bana hislerinin azaldığını farkettiği anda... yoksa başkasına birşey hissettiğini duymak çok acıtırdı canımı... bu kadar güzel bir son olmazdı...
ne zaman istersen ara çok isterim dedi... bikaç kere... sen önemlisin benim için dedi... sen de öle dedim... ilk sevgilim çok iyi biriydi diye anlatıcam hep dedim... sora sen de ara ama açarmıyım bilmiyorum dedim... zamana ihtiyacım var dedim... tabii dedi... dikkat et kendine diyerek ayrıldık...
onu arayamam ben... çünkü hep görüşmelerimiz böyle olacak.. tamam ben kabullendim artık ama sonuçta nereye kadar... onunla görüşmeye arkadaşça da olsa devam ederken başka birine birşey hissettiğini bilmek yakar canımı... ancak doğum gününde filan ararım... o da ocakta...
böle işte ... sadece yokluğuna alışmam gerek şimdi... burdaki en yakın arkadaşımı yitirdim çünkü
ama yapıcam elbet ... :)