:sszBiz kadınlar kocalarımızı yada hayatımızdaki erkekleri neden hayatımızın merkezine oturturuz onlarda öylemi?sonra en kücük seyde moralimiz bozuluyo hayatımızın dengesi bozuluyor hele hayatımızdan cıkarlarsa hayatımızın anlamı kalmıyor sanki :18::18::18::18:nasıl davranmalıyız sizce
aslında çok basit..
onlar gibi davranarak..
ama en baştan en sona kadar..yoksa ezilen taraf yine biz oluruz..
bi defa bir ilişkiye başlarken
"ben bu kişiyle ömrümün sonuna kadar olamayablirim, onu kaybedeblirim,kaybedersem güçlü olmalıyım, ben kimseye mecbur değilim, onun için kendimden ödün vermemeliyim,onu hayatımın merkezi haline getirmemeliyim" vs.
diye yola çıkılırsa herşey tam istediğin gibi gider..olmuyorsa kendini ezdirmemiş,yıpratmamış olursun..
aslında çok basit..
onlar gibi davranarak..
ama en baştan en sona kadar..yoksa ezilen taraf yine biz oluruz..
bi defa bir ilişkiye başlarken
"ben bu kişiyle ömrümün sonuna kadar olamayablirim, onu kaybedeblirim,kaybedersem güçlü olmalıyım, ben kimseye mecbur değilim, onun için kendimden ödün vermemeliyim,onu hayatımın merkezi haline getirmemeliyim" vs.
diye yola çıkılırsa herşey tam istediğin gibi gider..olmuyorsa kendini ezdirmemiş,yıpratmamış olursun..
aslında böyle düşünüyordum ama alıskanlıkmı ne buara en küçük küslüğü kafama takıyorum alt üst oluyorum önceden takmazdım hiç. takıyorum ama kesip atmakta istiyorum tamamen
hatta bu hayatımızda ki herkez için geçerli olmalı sadece erkeklere göre değil..
kimseye taviz vermeyip "o olmazsa olmaz" dememek bizim kendi benliğimizi korur..
böylece üzülmeden yaşarız
sanki yoruldum artık sorunlar artık temkinli davranmaktan bile bıktım saldım kendimi. bide calısıyorum calışmasam neyapardım daha cok oturturdum hayatıma
aslında böyle düşünüyordum ama alıskanlıkmı ne buara en küçük küslüğü kafama takıyorum alt üst oluyorum önceden takmazdım hiç. takıyorum ama kesip atmakta istiyorum tamamen
evet kafada bitiyor herşey zaten..
bilmiyorum ne ölçüde kafana takıyorsun yada ne zamndır böylesin ama "herşey olacağına varsın" demekle kestirip atmış olmazsın..
mesela ben eşimi tanıdığımdan beri küsmüş olsak yada bi konuda ters düşssek ben yanaşmam o na hiçbir zaman..
o gelir benim gönlümü almaya uğraşır..en ufak bir hatasın da benim gönlümü almanın zor olacağını bilir ve bu yüzden beni hep kırmamaya uğraşır..
en önemlisi kimseye mecbur olduğunu hissettirmemek.
ne aşamadasnız bilemiyorum o yüzden düzelteblirmisin bu durumu onu da bilemem..
sanki yoruldum artık sorunlar artık temkinli davranmaktan bile bıktım saldım kendimi. bide calısıyorum calışmasam neyapardım daha cok oturturdum hayatıma
mecbur degil gibi davranıyordum restimi cekiyordum yine cekerim
ama artık onsuz mutsuz olacagımı hissediyorum önceki güclü karakterim sanki yok olup gitti bu ara herkese akıl veren ben...
mecbur degil gibi davranıyordum restimi cekiyordum yine cekerim
ama artık onsuz mutsuz olacagımı hissediyorum önceki güclü karakterim sanki yok olup gitti bu ara herkese akıl veren ben...
anlıyorum hemde çok..bende yaşadım zamnında..hep kuralların olsun ve bunlara uymaya şartla kendini
herkeze akıl verdiğin cümleleri sürekli kendine tekrarlayablirsin..
sürekli ama kendini onlara şartlarsın bir süre sonrada uygulamaya geçersin
ben öyle yapmaya çalışırım..işe yarıyor
evlilik bir ego savaşı, güç savaşı değildir. hele hele taktiklerle yürüyebilecek bir şey asla değildir. içinizden nasıl geliyorsa öyle davranın..varsın o tepki vermesin. kendinizi engelleyip politik davrandığınızda onun adı evlilik değil oyun olur. tabiki kuralllar olmalı ama karşılıklı kabullerle olmalı. yani kocamla tartışırsak ben asla gitmem gibi bir şey evliliği zamanla güç ilişkisine dönüştürebilir. taviz verin demiyorum ama bence içten olmak rol yapmaktan çok daha iyidir.
:sszBiz kadınlar kocalarımızı yada hayatımızdaki erkekleri neden hayatımızın merkezine oturturuz onlarda öylemi?sonra en kücük seyde moralimiz bozuluyo hayatımızın dengesi bozuluyor hele hayatımızdan cıkarlarsa hayatımızın anlamı kalmıyor sanki :18::18::18::18:nasıl davranmalıyız sizce
evlilik bir ego savaşı, güç savaşı değildir. hele hele taktiklerle yürüyebilecek bir şey asla değildir. içinizden nasıl geliyorsa öyle davranın..varsın o tepki vermesin. kendinizi engelleyip politik davrandığınızda onun adı evlilik değil oyun olur. tabiki kuralllar olmalı ama karşılıklı kabullerle olmalı. yani kocamla tartışırsak ben asla gitmem gibi bir şey evliliği zamanla güç ilişkisine dönüştürebilir. taviz verin demiyorum ama bence içten olmak rol yapmaktan çok daha iyidir.
içimizden geldiği gibi davranmak, bütün mesele bu.ben kendi adıma konuşayım, tüm samimiyetimle yaklaşıyorum.içtenlikle gerçekten.karşımdaki yani sevdiğim insanın da samimi olduğunu düşünürsek, beklemediğimiz bi hareketinde, davranışında üzülüyoruz.samimi mi evet samimidir fakat, küsüyoruz, bozuşuyoruz.gelsin alsın gönlümüzü diyoruz, hatasını anlasın diyoruz.ama o yaptığının yanlış olduğunu düşünmüyorsa bizim yapacağımız bişey kalmıyor.anlayış göstermiş/kabullenmiş görünsek de içimze atıyoruz işte.üzülüyoruz, kafamıza taktığımızla kalıyoruz.birikiyo biriyo sonunda da sağlıksız bi ilişkiye dönüşüyor.içtenlik bazen istemediğimiz sonuçlar doğurabiliyor.beklentilerle alakalı bişey.mesele, zıt görüşler olduğunda, ya da taraflardan biri diğerine göre hatalı davranmışsa bunu yönetebilmek, düzeltebilmek.taktik bunda işe yaramalı.anlaşıp yola daha sağlam devam edebilmekte.
Erkekle cok ilgi verilmemeli bence nekadar ilgi veriyorsan okadarda az aliyorsun, kötü günlerinde teselli ilgi verin baska günlerdede normal simartmadan ..