Duyarsız koca

sevilemedikk .!.:

Eşim bu konuda onlara gerekli açıklamayı yapsa da. Beni muhatap almayı tercih ediyorlar. Belki beni incitmek için yaptıkları bir durum bilemiyorum. Sırf bu konuyu sürekli açmaları bile yeterli oluyor onlarla görüşmek istemeyişime. Blöf kozu değildi gerçekten ayrılmayı istemiştim. Kendime saygımı yitirmek istemiyorum çünkü. Biraz çabasını gördüm tabi oda beni kaybetmek istemiyor ama ailesine karşı koymak onun icin her şeyden zor geliyor yetiştirilme tarzına kalıbına uymuyor çünkü

Genişletmek için tıkla...

Eğer aynı tavırları sizin aileniz yapsaydı ve o; 'Bunlar benim büyüklerim olsun arada bir şeyler söylemeye hakları var' diyeceģini sanmıyorum. Bu yetiştirme tarzı veya kalıptan çok, eşi ne olursa olsun aileye kurban etme çabası başka birşey değil. Kendine yapılmasını istemediģi bir şeyin size yapılmasına izin vermeyecek bu kadar basit. Sizin aileniz onun kuyruğuna basıp dursun bakalım. Kimbilir nasıl tepki verecek?

sevilemedikk .!.:

Iyi akşamlar kızlar.
Farklı görüş ve fikirlere ihtiyaç duyuyorum. Başkasının gözünden evliliğimin degerlendirilmesine ihtiyacım var. 7 yıllık evliyiz. Çocuk yok. İlk zamanlar düşünmedik. Sonra 1 düşük 1 kürtajım oldu. Bende kromozomal bir sorun olduğu ortaya çıktı. Tüp bebek tavsiyesi oldu doktorun. Bu zamanda çocuk dünyaya getirmek kötülükmüş gibi geliyor. Karı koca gezmeyi aktiviteler yapmayı severiz. Birazda alıştık canımız nereye isterse gitmeye. Konfor alanından çıkmakta istemiyoruz açıkçası.Eşimin ailesi her fırsatta torun istiyoruz baskısı yapar. Ailenin tek erkek çocuğu. Soyumuz devam etsin derdindeler. Ama biz çift olarak istemiyoruz tek taraflı değil. Hiç ailesinden destek görmedik tam tersi eşten beklenti içindeydiler. Kardeşi okuyor diye masraflarını onun karşılanmasını, özel ihtiyaclari olduğunda almasını, işini gücünü bırakıp kilometrecelerce mesafeden gidip onlara destek olmasını bencillik boyutunda hep talep ettiler. Eşim ailesine çok düşkün onların hic bir isteği, beklentisi ona fazla veya aşırı gelmiyor. Sen onlarin aile büyüğü değilsin, babası değilsin, tüm her sey senin sorumluluğunda değil. ( babası hayatta) Şimdi böyle yaparak beni kendilerinden itiyorlar. Gerçek ihtiyaç duydukları zaman bu kez benim içimden yapmak gelmeyecek diyorum. Ama tek kelime söyletmez. Kv nin gelini değil sanki rakibiyim. Benden daha fazla kimseyi sevemezsin modunda. Eşimi seviyorum onun hatırına çok kez duymazdan, görmezden geldim annesi ve kardeşinin bana karşı saygisizliklarini. Hep verici oldum. Çok şeyler yaşandı ama konuyu uzatmak istemiyorum. Artık onları görmeye tahammül edemez oldum. Aylardır aramıyorum. Bayramda memlekete gitmedim eşim yalnız gitti. Eşim onlara karşı yaptığım fedakarlığın ne kadar farkında bilmiyorum. Hiç ailesini kötülemem, yaptıklarımı yüzlemem, başına kakmam, onların hakkında iyi yada kötü yorum yapmam konularını geçirmem. Bu mesafeyi nasıl korumalıyım? Nasıl yönetmeliyim? Fazlasıyla herkese gösterdiğim ama karşılık bulamadığım saygıyı nasıl kazanmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

Saygıyı kazanmak için çabalamam. Eşimle kurduğum dünyama bakarım eşim gitsin görsün gelsin, seni eşin yoksaydığında başka şeyler düşünürsün.

Paloma_ .!.:

Eğer aynı tavırları sizin aileniz yapsaydı ve o; 'Bunlar benim büyüklerim olsun arada bir şeyler söylemeye hakları var' diyeceģini sanmıyorum. Bu yetiştirme tarzı veya kalıptan çok, eşi ne olursa olsun aileye kurban etme çabası başka birşey değil. Kendine yapılmasını istemediģi bir şeyin size yapılmasına izin vermeyecek bu kadar basit. Sizin aileniz onun kuyruğuna basıp dursun bakalım. Kimbilir nasıl tepki verecek?

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız. Sınırlarını ihlal eden aileye karşı koymak erkeklerin çoğu için zor oluyor. Sizce nasıl bir tavır almalıyım bundan sonraki süreçte?

Paloma_ .!.:

Arsız olan insana pek bir şey yapamazsınız. Yolun sonu az çok belli, cebelleşırken kendi tavrınız değişir. Sizde eş desteği de yok, ben 'asla laf söyletmez' lafınızı yanlış anladım. En azından size söz söylemelerine izin vermiyor diye düşünmüştüm. Burada sorununuz eşiniz kendinizde ifade etmişsiniz. Çift terapisini deneyin. Aslında eşinizin evliliğinizi dışarıdan bir gözle görmeye sizden daha fazla ihtiyacı var.

Aile için; eğer arsız, ne olursa olsun laf etmeye yüz bulabilen sınırı hiç olmayan insanlar değillerse; Onlar aynı şeyleri yinelemekten çekinmiyorken sizde geri kalmayacaksınız. Her lafa bazen ciddi bazen şaka yollu bir cevabınız olacak. Yeri geldikçe 'böyle söylemenizden rahatsız oluyorum lütfen bu konuyu bir daha açmayın' deyin. Ama hiçbir zaman saygısızlığı olduğu gibi ortada bırakıp, duygusal yükünü sırtlanıp evinize dönmeyin. Zor olan insanlarda ve zor olan ortamlarda bizim için gelişme şansı vardır. Bunu kullanmak ve denemeye devam etmek iyidir. Ancak bu size iyi gelmiyor ve zarar veriyorsa anlamsız bir mücadele olur tabi ki. Sizin anlama dair yoksunluģunuz zaten eşinizde düğümlenip bitiyor. Şahsen değerin anlaşılması için başka yönlerde değerden taviz vermenin en yanlış yol olduğunu ve çabayı takdir etmeyen bir insan için onun yönünden gelen sıkıntılara tahammül etmenin önemini yitirdiğini düşünüyorum.
Madem anlamıyor, çokta titiz davranmayın ailesine.

Genişletmek için tıkla...

Değerli yorumunuz için teşekkürler. Eşim dışarıdan gelen görüş ve fikirlere kapalı bir algısı var maalesef. Eleştiriye açık ve bu doğrultuda kendini şekillendirebilecek bir yapıya sahip değil. Aslında onu koşulsuz desteklemek, sorgulamadan haklı olduğunu onaylamak yeterli onun gözünde kıymet kazanmak için. Ailesinin uyguladığı yöntem de bu. Ama bu benim yapıma, savunduğum hayat biçimine ve karakterime ters olduğu için yapabileceğim bir şey değil. Haksız olduğu konuda bu gerçeği söylemek ona düşmanlık beklemekle eş değer bir tutum olarak görüyor. Ailesinin yaşam biçimi de bu şekilde tabiki.

Ben insanları üzmekten kırmaktan çekinen biriyim. Her ne kadar karşımda ki kişi fazlasıyla layık olsa da negatif şeyler söylemekten kaçırırım. Fakat çevremde bir-iki kişiye kırılırsa kırılsın düşüncesiyle o kişinin üslubuyla karşılık verdiğimde rahatladığımı ve o kişiyle içimde olan kavgamın bittiğini fark ettim. Ne kadar kaçsam da günün birinde karşılaşıp aynı seviyesizlikte konuşmalara maruz kaldığımda eş ailesine de bu tutumumla yaklaşmayı düşünüyorum. Eşimin tavrı, bu durumun sonucu nereye gider bilemem ama şimdiye kadar elimden gelenin fazlasını yaptığımı düşündüğüm için, hiç bir gelişen sonuç beni pişman etmez

Ben ne yapardım onu yazıyorum.
Kendi ailem, eş ailesi, çevrem veya sayğıdeğer bulduğum veya yaşı büyükte olsa rahatsız olduğum şeyi o anda veya daha sonra bir şekilde ifade ediyorum. Eskiden yapamazdım ve günün sonunda hayır görülen bir alışkanlık değil. Şöyle bir alıntı okumuştum; 'Bana saygısızlık yapan insanlara neyin ayıp olacağını umursamayı bıraktım'. Uslübunuzun bir sınırı olduğu, dilinizin bir ayarı olduğu müddetçe kimin hakkınızda ne düşündüğünü umursamayın. Fazla asalet insanı kanser eder.

Laf doğrudan söylendiyse doğrudan cevap veriyorum. Laf sokulduysa esprili bir şekilde. Ve espri karşı taraftakini bir şekilde küçük düşürüyor genelde. En fazla ikinciye yelteniyor, bir üçüncüyü göze alamıyor. Başaramadığım zamanlarda oldu. O zamanda bir dahaki sefere diyorum. Çünkü hep hayatımda olan ve bir şekilde görüşeceğim insanlar.

Şu detayın altını çizeyim, benim çevremdeki insanlar haddini aşsa bile hatırlatıldığında sınırınıda bilen, uyarıldığında velev ki haksız olduğunu kabul etmese bile geri adım atan, seviyesi olan insanlar. Eş aileniz bu profilin tam aksiyse mücadeleye hiç girmeyin. Bununla beraber bu konuda her iki seçenektede eşinize karşı geri adım atmayın.

Ben bu yorumu yazarken son yorumunuzu okudum. Farketmeden ona da cevap vermiş olmuşum.
Eşiniz gibi bir insanı kendi safınıza almanın tek yolu ona ailesi gibi aslan kaplan muamelesi yapmak. Onların dilini kullanmak. Bunu yapmadığınız müddetçe ailesi sizden önde olmaya devam edecek. Adamın dili bu. Yapınıza ters olmasını anlarım çünkü benim yapımada ters.
Üstelik kendinizi sahte hissetmenize sebep olacaktır.

Evliliğinizin daha az dürüst davranmaya değeceğini düşünüyorsanız bunuda deneyebilirsiniz. Kendinizle ilgili deģilse her konuda haklısın deyin, aslansın kaplansın deyin bir süre. Geri adım atmayın ama ona karşi ailesinide açıp açıp konuşmayın bu süreçte. Şayet ailesi ile muhatap olursanız cevaplarını vermeyede devam edin. Adamı elinize alabilirseniz belki lafınızı dinlemeye başlama ihtimali olur. Bu seçenekte bir şans için yine siz çaba harcamış olacaksınız tabi.

Benim sabrım iyi değildir. Adamı çevireceğim, yontacağım diye uzun uzun ilmekleyemezdim. Bunu kendi değerinden ödün vermeden başaran kadında çok çok azdır ama onlarıda takdir ediyorum.
Diğer konudada sizinle aynı fikirdeyim. Yeterince çaba harcadıysanız ve elinizden geleni yaptıysanız artık yürüdüğü yolun ucu eşinizin tercihi. Pişmanlıkta olmayacaksa bırakın o düşünsün.
Hep siz mi huzuru korumak için ödün vereceksiniz birazda o versin.

sevilemedikk .!.:

Iyi akşamlar kızlar.
Farklı görüş ve fikirlere ihtiyaç duyuyorum. Başkasının gözünden evliliğimin degerlendirilmesine ihtiyacım var. 7 yıllık evliyiz. Çocuk yok. İlk zamanlar düşünmedik. Sonra 1 düşük 1 kürtajım oldu. Bende kromozomal bir sorun olduğu ortaya çıktı. Tüp bebek tavsiyesi oldu doktorun. Bu zamanda çocuk dünyaya getirmek kötülükmüş gibi geliyor. Karı koca gezmeyi aktiviteler yapmayı severiz. Birazda alıştık canımız nereye isterse gitmeye. Konfor alanından çıkmakta istemiyoruz açıkçası.Eşimin ailesi her fırsatta torun istiyoruz baskısı yapar. Ailenin tek erkek çocuğu. Soyumuz devam etsin derdindeler. Ama biz çift olarak istemiyoruz tek taraflı değil. Hiç ailesinden destek görmedik tam tersi eşten beklenti içindeydiler. Kardeşi okuyor diye masraflarını onun karşılanmasını, özel ihtiyaclari olduğunda almasını, işini gücünü bırakıp kilometrecelerce mesafeden gidip onlara destek olmasını bencillik boyutunda hep talep ettiler. Eşim ailesine çok düşkün onların hic bir isteği, beklentisi ona fazla veya aşırı gelmiyor. Sen onlarin aile büyüğü değilsin, babası değilsin, tüm her sey senin sorumluluğunda değil. ( babası hayatta) Şimdi böyle yaparak beni kendilerinden itiyorlar. Gerçek ihtiyaç duydukları zaman bu kez benim içimden yapmak gelmeyecek diyorum. Ama tek kelime söyletmez. Kv nin gelini değil sanki rakibiyim. Benden daha fazla kimseyi sevemezsin modunda. Eşimi seviyorum onun hatırına çok kez duymazdan, görmezden geldim annesi ve kardeşinin bana karşı saygisizliklarini. Hep verici oldum. Çok şeyler yaşandı ama konuyu uzatmak istemiyorum. Artık onları görmeye tahammül edemez oldum. Aylardır aramıyorum. Bayramda memlekete gitmedim eşim yalnız gitti. Eşim onlara karşı yaptığım fedakarlığın ne kadar farkında bilmiyorum. Hiç ailesini kötülemem, yaptıklarımı yüzlemem, başına kakmam, onların hakkında iyi yada kötü yorum yapmam konularını geçirmem. Bu mesafeyi nasıl korumalıyım? Nasıl yönetmeliyim? Fazlasıyla herkese gösterdiğim ama karşılık bulamadığım saygıyı nasıl kazanmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

Ne ara ne sor abla kaynanı seni sevmeyeni arayıp sormayani iyiliğini istemeyen birinden ne kadar uzak dursan iyi büyü falan yapar Allah affetsin

sevilemedikk .!.:

Iyi akşamlar kızlar.
Farklı görüş ve fikirlere ihtiyaç duyuyorum. Başkasının gözünden evliliğimin degerlendirilmesine ihtiyacım var. 7 yıllık evliyiz. Çocuk yok. İlk zamanlar düşünmedik. Sonra 1 düşük 1 kürtajım oldu. Bende kromozomal bir sorun olduğu ortaya çıktı. Tüp bebek tavsiyesi oldu doktorun. Bu zamanda çocuk dünyaya getirmek kötülükmüş gibi geliyor. Karı koca gezmeyi aktiviteler yapmayı severiz. Birazda alıştık canımız nereye isterse gitmeye. Konfor alanından çıkmakta istemiyoruz açıkçası.Eşimin ailesi her fırsatta torun istiyoruz baskısı yapar. Ailenin tek erkek çocuğu. Soyumuz devam etsin derdindeler. Ama biz çift olarak istemiyoruz tek taraflı değil. Hiç ailesinden destek görmedik tam tersi eşten beklenti içindeydiler. Kardeşi okuyor diye masraflarını onun karşılanmasını, özel ihtiyaclari olduğunda almasını, işini gücünü bırakıp kilometrecelerce mesafeden gidip onlara destek olmasını bencillik boyutunda hep talep ettiler. Eşim ailesine çok düşkün onların hic bir isteği, beklentisi ona fazla veya aşırı gelmiyor. Sen onlarin aile büyüğü değilsin, babası değilsin, tüm her sey senin sorumluluğunda değil. ( babası hayatta) Şimdi böyle yaparak beni kendilerinden itiyorlar. Gerçek ihtiyaç duydukları zaman bu kez benim içimden yapmak gelmeyecek diyorum. Ama tek kelime söyletmez. Kv nin gelini değil sanki rakibiyim. Benden daha fazla kimseyi sevemezsin modunda. Eşimi seviyorum onun hatırına çok kez duymazdan, görmezden geldim annesi ve kardeşinin bana karşı saygisizliklarini. Hep verici oldum. Çok şeyler yaşandı ama konuyu uzatmak istemiyorum. Artık onları görmeye tahammül edemez oldum. Aylardır aramıyorum. Bayramda memlekete gitmedim eşim yalnız gitti. Eşim onlara karşı yaptığım fedakarlığın ne kadar farkında bilmiyorum. Hiç ailesini kötülemem, yaptıklarımı yüzlemem, başına kakmam, onların hakkında iyi yada kötü yorum yapmam konularını geçirmem. Bu mesafeyi nasıl korumalıyım? Nasıl yönetmeliyim? Fazlasıyla herkese gösterdiğim ama karşılık bulamadığım saygıyı nasıl kazanmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

Eş ailelerini gerçekten çok dert ediyorsunuz; bu kadar kendini üzmeye değmez cidden.Kendince bir mesafe koymuşsunuz zaten.Ne iyi olun ne kötü.Bırak eşin ne yaparsa yapsın.Siz zıtlaştıkça o da inadına yapar.Ortada bir kötülük varsa zamanla layığını buluyor kesinlikle.

sevilemedikk .!.:

Eş ailesi ve nasıl öz saygımı kazanırım aslinda konunun ana teması

Genişletmek için tıkla...

Onlar size saygı gösterse ne olur göstermese ne olur. Onlar bencillin önde gidenleri. Soyumuz devam etsinmiş. Tersine soyları kurusun. Sakın çocuk yapmayın, kendiniz çooook istemedikçe. Saygı konusu da sanlki onların saygısı kazanılacak bir şeymiş gibi de soruyorsunuz. Kazanmayın saygılarını çünkü yok onlarda saygı maygı unut saygı olayını. Git kendi hayatını yaşa eşin de o hayatı sizinle yaşamak istiyorsa yaşar istemiyorsa ailesi ile yaşar. Siz kendi hayatınıza bakın ya başka hayat yok. Bir kere geliyoruz onu da yok bencillerin saygısını nasıl kazanayım diye mi geçireceksiniz?

sevilemedikk .!.:

Iyi akşamlar kızlar.
Farklı görüş ve fikirlere ihtiyaç duyuyorum. Başkasının gözünden evliliğimin degerlendirilmesine ihtiyacım var. 7 yıllık evliyiz. Çocuk yok. İlk zamanlar düşünmedik. Sonra 1 düşük 1 kürtajım oldu. Bende kromozomal bir sorun olduğu ortaya çıktı. Tüp bebek tavsiyesi oldu doktorun. Bu zamanda çocuk dünyaya getirmek kötülükmüş gibi geliyor. Karı koca gezmeyi aktiviteler yapmayı severiz. Birazda alıştık canımız nereye isterse gitmeye. Konfor alanından çıkmakta istemiyoruz açıkçası.Eşimin ailesi her fırsatta torun istiyoruz baskısı yapar. Ailenin tek erkek çocuğu. Soyumuz devam etsin derdindeler. Ama biz çift olarak istemiyoruz tek taraflı değil. Hiç ailesinden destek görmedik tam tersi eşten beklenti içindeydiler. Kardeşi okuyor diye masraflarını onun karşılanmasını, özel ihtiyaclari olduğunda almasını, işini gücünü bırakıp kilometrecelerce mesafeden gidip onlara destek olmasını bencillik boyutunda hep talep ettiler. Eşim ailesine çok düşkün onların hic bir isteği, beklentisi ona fazla veya aşırı gelmiyor. Sen onlarin aile büyüğü değilsin, babası değilsin, tüm her sey senin sorumluluğunda değil. ( babası hayatta) Şimdi böyle yaparak beni kendilerinden itiyorlar. Gerçek ihtiyaç duydukları zaman bu kez benim içimden yapmak gelmeyecek diyorum. Ama tek kelime söyletmez. Kv nin gelini değil sanki rakibiyim. Benden daha fazla kimseyi sevemezsin modunda. Eşimi seviyorum onun hatırına çok kez duymazdan, görmezden geldim annesi ve kardeşinin bana karşı saygisizliklarini. Hep verici oldum. Çok şeyler yaşandı ama konuyu uzatmak istemiyorum. Artık onları görmeye tahammül edemez oldum. Aylardır aramıyorum. Bayramda memlekete gitmedim eşim yalnız gitti. Eşim onlara karşı yaptığım fedakarlığın ne kadar farkında bilmiyorum. Hiç ailesini kötülemem, yaptıklarımı yüzlemem, başına kakmam, onların hakkında iyi yada kötü yorum yapmam konularını geçirmem. Bu mesafeyi nasıl korumalıyım? Nasıl yönetmeliyim? Fazlasıyla herkese gösterdiğim ama karşılık bulamadığım saygıyı nasıl kazanmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

İçerikte eşinizle alakalı olumsuz bir şey yok.Daha doğrusu başlıkta duyarsız koca demenizin sebebi nedir?